Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΑΝΙΔΑ,ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΣΤΑ BLOGS,ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ...

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει την αρμοδιότητα να απαντά σε νομικά ερωτήματα που του υποβάλλουν δημόσιες υπηρεσίες. Η σχετική αρμοδιότητα προβλέπεται από το άρθρο 25 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Δικαστικών Λειτουργών (Ν.1756/1988):

"1. Στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα υπάγεται:
α. η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης,
β. η άσκηση της ποινικής δίωξης,
γ. η διεύθυνση της προανάκρισης,
δ. η εποπτεία και ο έλεγχος των αστυνομικών αρχών αναφορικά με την πρόληψη και τη δίωξη των εγκλημάτων,
ε. η υποβολή προτάσεων στα δικαστικά συμβούλια και τα δικαστήρια,
στ. η άσκηση των ένδικων μέσων,
ζ. η εκτέλεση των ποινικών αποφάσεων και η παροχή συνδρομής για την εκτέλεση εκτελεστών τίτλων,
η. η εποπτεία και ο έλεγχος των σωφρονιστικών καταστημάτων,
θ. ο έλεγχος των δημόσιων κατηγόρων, των συμβολαιογράφων, των φυλάκων μεταγραφών, υποθηκών, νηολογίων, κτηματολογίων, υποθηκολογίων πλοίων και αεροσκαφών, των ληξιάρχων και των υπαλλήλων, επιμελητών και άμισθων δικαστικών επιμελητών,
ι. ό,τι άλλο ο νόμος ορίζει.

2. Οι εισαγγελείς γνωμοδοτούν σε νομικά ζητήματα, που δεν έχουν εισαχθεί στα δικαστήρια, όταν τους υποβάλλουν ερωτήματα που αντιμετωπίζουν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους:
α. όσοι αναφέρονται στο προηγούμενο άρθρο παράγραφος 5β,
β. οι υπηρεσίες του δημοσίου και των νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου σχετικά με την ερμηνεία και εφαρμογή του ποινικού νόμου.
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδοτεί και σε νομικά ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος."
Αυτό σημαίνει ότι η εγκύκλιος Σανιδά αποτελεί "γνωμοδότηση σε νομικό ζήτημα" ενόψει ερωτήματος που του υποβλήθηκε σχετικά με την ερμηνεία και εφαρμογή ποινικού νόμου.

Η γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αποτελεί "επίσημη ερμηνεία", η οποία δεν έχει κανένα δεσμευτικό αποτέλεσμα επειδή:

- δεν αποτελεί εντολή ή οδηγία προς τους υπόλοιπους εισαγγελείς, αλλά απάντηση σε ερώτημα δημόσιας υπηρεσίας.
- δεν αποτελεί δικαστική απόφαση, αλλά απλή γενική εκτίμηση για το νόημα νομικών διατάξεων
- δεν θεσπίζει νέους κανόνες δικαίου, δηλαδή δεν έχει δεσμευτικό περιεχόμενο για κανέναν
- δεν καταργεί νομικές ή συναταγματικές διατάξεις, ούτε περιορίζει το πεδίο εφαρμογής τους, αφού αυτό γίνεται μόνο από τον κοινό ή συνταγματικό νομοθέτη
- δεν καταργεί την νομολογία των δικαστηρίων (ελληνικών και ευρωπαϊκών) αφού η ανατροπή της νομολογίας γίνεται με την έκδοση νέων δικαστικών αποφάσεων.

Συνεπώς, η εγκύκλιος Σανιδά δεν έχει καμία δεσμευτικότητα. Αποτελεί "επίσημη ερμηνεία", όχι όμως και "αυθεντική ερμηνεία" του νόμου. Η "αυθεντική ερμηνεία" προέρχεται από τα όργανα που θεσμοθετούν και ασκείται με θέσπιση ερμηνευτικών νομοθετικών διατάξεων, ενώ η "επίσημη ερμηνεία" προέρχεται από τα όργανα που καλούνται να εφαρμόσουν προϋφιστάμενες διατάξεις.

Η εγκύκλιος δεν θέτει δίκαιο, αλλά προϋποθέτει δίκαιο.

Συνεπώς, η παράβαση του απορρήτου εξακολουθεί να αποτελεί ποινικό αδίκημα, απο οποιονδήποτε κι αν τελείται. Η τυχόν επίκληση της γνωμοδότησης Σανιδά δεν απαλάσσει τον δράστη, επειδή δεν έχει καταργήσει τις ποινικές διατάξεις για την τιμωρία όσων παραβιάζουν το απόρρητο.

ΕΠΙΣΗΣ,Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ.
(Διαστε εδω περισσοτερα).

ΤΕΛΟΣ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ BLOGS ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ .COM,ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ GOOGLE (BLOGSPOT.COM),ΥΠΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ,ΓΙΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ,ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΗΣ,ΣΕ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ,ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ...

ΠΡΕΖΑ TV
30-6-2009

---ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ---

Ελληνική τεχνογνωσία στο Διάστημα

Πλακάκια προηγμένης τεχνολογίας, που θα προστατεύουν τα διαστημόπλοια από τις υψηλές θερμοκρασίες, παρασκευάζουν επιστήμονες στο ερευνητικό κέντρο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. "Δημόκριτος". Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία έχει ήδη δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για το πρωτοποριακό αυτό επίτευγμα των Ελλήνων επιστημόνων, που έως τα τέλη του 2007 θα χρησιμοποιηθεί δοκιμαστικά σε πραγματικές συνθήκες πτήσης στο Διάστημα.

Το συγκεκριμένο υλικό θα προστατεύει τα διαστημόπλοια όχι μόνο από τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και από τυχόν χτυπήματα μετεωριτών, δίνοντας τη δυνατότητα στα διαστημόπλοια να εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με μεγάλες ταχύτητες.

Το "Υβριδικό Θερμο-Προστατευτικό Σύστημα" (Hybrid Thermal Protection System ή "Hybrid-TPS"), που αναπτύσσεται στο Εργαστήριο Προηγμένων Κεραμικών του Ινστιτούτου Επιστήμης Υλικών του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" σε συνεργασία με την ESA και εταιρείες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, είναι ένα από τα πλέον υποσχόμενα συστήματα νέας γενιάς για προστασία διαστημοπλοίων.

Ο Δρ. Γιώργος Βεκίνης, υπεύθυνος του Εργαστηρίου Προηγμένων Κεραμικών και η συνεργάτιδά του Δρ. Γκαλίνα Ξανθοπούλου, εδώ και μερικά χρόνια αναπτύσσουν ειδικά πυρίμαχα θερμομονωτικά προηγμένα κεραμικά υλικά με την μέθοδο της ελεγχόμενης καύσης (μέθοδος "SHS") για εφαρμογές σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και τα οποία έχουν προστατευτεί με διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Η πατέντα των Ελλήνων Επιστημόνων θα χρηματοδοτείται πλέον από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, ενώ ενδιαφέρον για τα πλακίδια έχει εκδηλώσει και η NASA
Μάλιστα, το επόμενο στάδιο είναι πλέον η βιομηχανική παραγωγή, να παραχθούν από εταιρεία στην Ελλάδα.
Εξάλλου, σε λίγο καιρό θα γίνουν στην Ολλανδία οι τελικές δοκιμές για την αντοχή των πλακιδίων.

ΠΗΓΗ

Το Μυστικό Σχέδιο του Θεού

Συχνά μέσα στη θεωρία μας, αναφερόμαστε στην ύπαρξη ενός Μυστικού Σχεδίου, που έχει δρομολογηθεί εδώ και πολλούς αιώνες κι αυτήν τη στιγμή ακόμα εξελίσσεται. Ο λόγος μας περί Σχεδίου δεν είναι αυθαίρετος ούτε προϊόν φαντασίας.
Επιβεβαιώνεται από τις Γραφές αλλά κι από τη γνωστή άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι πανίσχυρος κι αν αυτό συνδυαστεί με τη δεδομένη αγάπη Του προς εμάς.
Γιατί ο Πανίσχυρος Θεός ν’ ανεχθεί που σταύρωσαν ακόμα και τον Ίδιο τον Υιό Του; Αυτή η ανοχή είναι η απόδειξη ότι κάτι επιδιώκεται κι αφού επιδιώκεται από τον Ίδιο το Θεό είναι αδύνατο να μην επιτευχθεί.
Για ν’ αρχίσει ο αναγνώστης ν’ αντιλαμβάνεται τι ακριβώς είναι το επιδιωκόμενο, θα πρέπει να έχει στο μυαλό του δύο άκρως ευνόητες σχετικές διαφορές.
Η πρώτη έχει να κάνει με τη διαφορά μεταξύ Θεού κι ανθρώπου και η δεύτερη μεταξύ των ανθρώπων, που υπήρξαν στον πλανήτη. Ο Θεός σ’ αντίθεση προς τον άνθρωπο, είναι Άπειρος, Τέλειος, Αθάνατος και Παντογνώστης. Γνωρίζει απόλυτα τι έχει συμβεί, τι συμβαίνει και τι θα συμβεί.
Αντίθετα ο άνθρωπος είναι θνητός, πεπερασμένος και η γνώση του περιορισμένη.

Απ’ αυτήν την τεράστια διαφορά μεταξύ Θεού κι ανθρώπου γεννιέται η παρερμηνεία των λόγων Του, που είναι η αιτία όλων των δεινών, αλλά και η αιτία γέννησης της δεύτερης σχετικής διαφοράς.
Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός, που γνωρίζει τα πάντα, είτε αφορούν το παρελθόν είτε το μέλλον, μιλά αληθινά στον άνθρωπο, αλλά αυτή η αλήθεια τον καταστρέφει. Μιλά ο Θεός για κρίση, για τιμωρία, γι’ ανάσταση, αλλά μιλά ως αθάνατος. Ο θνητός άνθρωπος παρανοεί και νομίζει ότι όλα αυτά τον αφορούν στο σύνολό τους. Πόσο μπορεί ν’ άλλαζε ο Χριστός τη ζωή ενός συνομήλικού Του από τη στιγμή που ούτε Τον είδε ούτε έμαθε τι ακριβώς λέει ; Άνθρωποι γεννήθηκαν και πέθαναν μετά το Χριστό, χωρίς να επηρεαστούν καθόλου απ’ Αυτόν. Αυτό που συμβαίνει όμως στο θνητό άνθρωπο δε συμβαίνει στον αθάνατο άνθρωπο, που είναι η ανθρωπότητα στο σύνολό της.

Βλέπουμε ότι ο Θεός κι ο άνθρωπος έχουν σχέση σε δύο επίπεδα. Το πρώτο αφορά την ανθρωπότητα ως σύνολο κι επομένως τα όσα λέει ο Θεός, είτε μέσω των προφητών είτε μέσω του Υιού Του, είναι απόλυτα αληθινά κι ακριβή. Για την ανθρωπότητα υπήρξε ζωή, θάνατος, κρίση κι ελπίδα ανάστασης. Όσον αφορά το θνητό άνθρωπο στο δεύτερο επίπεδο, αυτός είναι, που είναι λατρευτός στο Θεό ως υιός Του. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά έχει ιδιαίτερη σχέση με το Θεό-Πατέρα κι αυτό σημαίνει ότι, αν δε συγχρονιστεί με την ανθρωπότητα, που ακολουθεί συγκεκριμένη πορεία, μπορεί να γνωρίσει τη Θέωση. Ο θνητός δηλαδή άνθρωπος, είτε γεννήθηκε προ Χριστού είτε μετά Χριστόν, δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη τη γενική Θέωση. Ο Θεός δίνει δύναμη ώστε να μπορεί ο άνθρωπος ν’ ακολουθεί την πορεία Θέωσης.

Η γενική Θέωση, αυτό που αναφέρουν οι Γραφές ως Βασιλεία των Ουρανών, αφορά τους ανθρώπους που θα γεννηθούν μετά από κάποιον συγκεκριμένο χρόνο κι είναι σταθμός για την ανθρωπότητα, γιατί θα εξαλειφθούν όλοι οι παράγοντες, που για τον οποιονδήποτε λόγο εμποδίζουν τους θνητούς ανθρώπους να θεωθούν. Ενώ ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα Θέωσης, η ανθρωπότητα στο σύνολό της θ’ αποκτήσει αυτό το δικαίωμα μετά απ’ ορισμένο χρόνο. Αυτή η διαφορά είναι η αιτία που, όπως αναφέραμε, γεννά τη δεύτερη σχετική διαφορά, που αφορά αποκλειστικά τους ανθρώπους.

Ο άνθρωπος ξεκίνησε την πορεία του γυμνός, ζώντας μέσα σ’ ένα φυσικό κόσμο ανταγωνιστικό κι επικίνδυνο. Από εκείνον τον άνθρωπο που κατοικούσε στις σπηλιές μέχρι τον άνθρωπο του σήμερα, που κυκλοφορεί μ’ ελικόπτερο και μιλά μέσω του τηλεφώνου μ’ όποιο σημείο της Γης θέλει, υπάρχει μία όχι ευκαταφρόνητη διαφορά. Ο άνθρωπος σήμερα νομίζει ότι όλα αυτά είναι “φυσικά” εξαιτίας της ευφυΐας του. Θεωρεί ζήτημα χρόνου ν’ ανακαλυφθεί το αυτοκίνητο ή το τηλέφωνο ή οτιδήποτε άλλο. Αντιλαμβάνεται την ευφυΐα του, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει ότι, αν μία ευφυΐα τού σύγχρονου κόσμου γεννιόταν στην εποχή του λίθου, το μόνο που θα κατάφερνε ήταν να εξασφαλίσει καλύτερο μέρος σε μία σπηλιά για να κοιμηθεί…

ΠΗΓΗ

Τα Πλοία των Φαιάκων Πήγαιναν Παντού

Η θεά 'Αθηνά, έχοντας καλύψει τον 'Οδυσσέα με την θεϊκή ομίχλη ώστε να είναι αόρατος από τούς άλλους, του λεει, μεταξύ άλλων, για τούς Φαίακες: « Αυτοί με εμπιστοσύνη στα γοργοκίνητα καράβια τους περνούν την απέραντη θάλασσα, χάρισμα πού τούς έδωσε ό κοσμοσείστης. είvαι τόσο γρήγορα τα πλοία τους, σαν το φτερό και σαν την σκέψη »...(ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ η, στίχ, 34-36)


Και εδώ τίθεται το ερώτημα:
Να πρόκειται άραγε για ιπτάμενες μηχανές πού ταξίδευαν στον αέρα και στην θάλασσα και κινούνταν με την εφαρμογή φυσικομαθηματικών γνώσεων ανώτατου βαθμού, εφ' όσον κατά την φράση της θεάς ήσαν γρήγορα σαν την σκέψη ;
" Ας δούμε όμως και ένα άλλο σχετικό απόσπασμα της «ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ» όπου παρέχονται περισσότερες λεπτομέρειες.0 'Αλκίνοος, ζητώντας από τον 'Οδυσσέα πληροφορίες για την χώρα του και τον λαό του, του λεει: « Πες μου και την χώρα σου και τον λαό σου και την πόλη, για να πάρουν προς τα εκεί κατεύθυνση τα πλοία και να σε πάνε, γιατί δεν υπάρχουν κυβερνήτες στους Φαίακες, ούτε πηδάλια κι εκείνα πού έχουν τ' άλλα καράβια, παρά τα πλοία τους ξέρουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των ανθρώπων και γνωρίζουν τις πατρίδες όλων και τούς εύφορους αγρούς και σαν πουλιά διαβαίνουν τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συvvεφιά και ποτέ δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή v' άφαvισθούv»(ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ θ, στίχ. 555-­564)

Διακρίνεται σαφέστατα στα λόγια του 'Αλκινόου ότι τα πλοία των Φαιάκων δεν είχαν καμμία σχέση, ούτε από άποψη μορφής, ούτε από άποψη λειτουργίας με τα συνηθισμένα αρχαία πλοία.Τα πλοία των Φαιάκων κινούνταν χωρίς ανθρώπους κυβερνήτες, δηλαδή ήσαν αύτο κυβερνώμενα, ενώ ή αναφορά ότι αυτά.., γνώριζαν τις ανθρώπινες σκέψεις και τις πατρίδες όλων, μάς εμβάλλει την υποψία μήπως επρόκειτο για ιπτάμενες μηχανές (προϊόντα εφαρμογής υψηλής τεχνολογίας) πού ανίχνευαν τις σκέψεις και τις διαθέσεις όλων όσων επέβαιναν σε αυτές... 'Η επισήμανσης του 'Αλκινόου ότι αυτά διάβαιναν « σαν πουλιά τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συννεφιά » μάς υπενθυμίζει ότι αυτά είναι ιπτάμενα (βλέπε τι είπε ή 'Αθηνά στον 'Οδυσσέα γι ' αυτά ) ενώ ο «άήρ» ( το « θεϊκό σκοτάδι» ) και η «νεφέλη» ( «συννεφιά», «θεϊκή ομίχλη» ) μάς παραπέμπει κατά σαφή τρόπο στα ιερά όπλα των αθάνατων θεών, σε εφαρμογή θεωριών μαγνητικών πεδίων, οπωσδήποτε ανωτέρων από εκείνη την όποία υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» ο «μέγας επιστήμων»' Αϊνστάιν...

Και ή τελευταία αύτή παρατήρησης μας, σαφώς προκύπτει από την επισήμανση του 'Αλκινόου ότι «δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή ν' αφανισθούν », πράγμα πού βεβαίως δεν συνέβη με το αντιτορπιλικό «Λέων» ( «Πείραμα Φιλαδέλφειας» ) όπου όχι μόνον παρουσιάσθηκαν κατά τα λεγόμενα του δρ. Βαλεντάιν βλάβες στο πλοίο άλλά και επικίνδυνες συνέπειες στην υγειά όσων πήραν μέρος στο «πείραμα», (Βλέπε «Το τρίγωνο των Βερμούδων» και «Το Πείραμα της Φιλαδέλ­φειας» του Τσάρλς Μπέρλιτζ). Αυτό με αλλά λόγια σημαίνει ότι οι 'Αμερικανοί κατέχουν μόνο ένα τμήμα τής γνώσεως του ιερού όπλου των αθάνατων Ελλήνων θεών πού φέρει τις ονομασίες κάποιας χαρακτηριστικής ιδιότητος του ( «άχλύς», «άήρ», «νεφέλη» ).Τα πλοία λοιπόν των Φαιάκων, οποιαδήποτε μορφή κι αν είχαν αυτά, είχαν την ικανότητα να πηγαίνουν παντού, σε κάθε χώρα, εννοείται, φυσικά με την εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας και χωρίς να υπάρχει περίπτωσης να υποστούν κάποια βλάβη ή καταστροφή...

Πηγή

O αστρικός χάρτης του Ίππαρχου

Η υδρόγειος σφαίρα που κρατά στους ώμους του ένα ρωμαϊκό άγαλμα του Ατλαντα φέρει σκαλισμένο έναν χάρτη του ουρανού που πιθανότατα βασίστηκε στον χαμένο αστρικό χάρτη του Ίππαρχου, υποστηρίζει ένας Αμερικανός ειδικός στην ιστορία της Αστρονομίας. Το δίμετρο άγαλμα του μυθικού Τιτάνα που υποχρεώθηκε από τον Δία να κρατά τους ουρανούς στους ώμους του είναι γνωστό ως «Ατλαντας του Φαρνέζε» και αποτελεί μέρος της συλλογής Φαρνέζε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.







Ο Μπράντλι Σάιφερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα ανακάλυψε ότι οι αστερισμοί που απεικονίζονται πάνω στη σφαίρα του αγάλματος βρίσκονται στις ίδιες θέσεις που θα τους έβλεπε και ο Ίππαρχος τον δεύτερο αιώνα π.Χ. Η παρατήρηση αυτή τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο γλύπτης βασίστηκε στον αστρικό κατάλογο που είχε συντάξει ο αρχαίος Έλληνας αστρονόμος. Ο κατάλογος έχει χαθεί και οι μόνες αναφορές για αυτόν προέρχονται από άλλους αρχαίους αστρονόμους. Ο αστρονόμος και μαθηματικός Ίππαρχος συνέταξε τον πρώτο κατάλογο των άστρων του ουρανού, παρατήρησε πρώτος τη μετάπτωση των ισημερινών (την ελαφρά μετατόπιση στο νοητό άξονα του ουρανού λόγω της περιοδικής μετατόπισης του άξονα της Γης) και πιστεύεται επίσης ότι εφηύρε την τριγωνομετρία. Ο Σάιφερ ανέλυσε τις θέσεις των αστερισμών στο άγαλμα και υπολόγισε ότι οι ορατοί αστερισμοί βρίσκονταν σε αυτές τις θέσεις το 125 π.Χ, συν ή πλην 55 χρόνια, δηλαδή την εποχή που έζησε ο Ίππαρχος.





Μέχρι σήμερα οι πιθανές εξηγήσεις για την προέλευση του μαρμάρινου χάρτη αφορούσαν αστρονόμους που έζησαν είτε υπερβολικά νωρίς, όπως ένας Ασσύριος παρατηρητής του 1130 π.Χ, είτε υπερβολικά αργά, όπως ο Πτολεμαίος, που συνέταξε τις παρατηρήσεις του το 128 μ.Χ. Η θεωρία του Σάιφερ παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σαν Ντιέγκο.

«Αλλάζει» η καταγωγή των κατοίκων της ΠΓΔΜ!

Αλλαγές ως προς την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων σε έκδοση για την Ιστορία του λαού της χώρας...Σε αλλαγές ως προς την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων, προχώρησε το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας της ΠΓΔΜ, στη νέα αναθεωρημένη έκδοση στην αγγλική και σλαβομακεδονική της «Ιστορίας του μακεδονικού λαού»(φωτογ.), η οποία χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ.Όπως αναφέρει σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ντνέβνικ», με τίτλο «Διέγραψε τον όρο Σλάβοι και εισήγαγε τον όρο Αρχαίοι» στην αναθεωρημένη αυτή έκδοση επισημαίνεται ότι οι σημερινοί «Μακεδόνες» στην ΠΓΔΜ αποτελούν μείξη των αρχαίων Μακεδόνων και των Σλάβων και σε αυτή τη συμβίωση επικράτησε το αρχαίο στοιχείο.Η εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με την έκδοση, θα πρέπει να ονομάζεται.. «αλεξανδρινή» ή «μακεδονιστική» αντί του όρου «ελληνιστική» που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο, αλλά και από τους ιστορικούς της ΠΓΔΜ.Σύμφωνα με την «Ντνέβνικ» αυτές είναι οι δύο σημαντικές αλλαγές που εισάγει το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας της ΠΓΔΜ στη νέα έκδοση του βιβλίου της Ιστορίας του λαού της ΠΓΔΜ.Στην πρώτη έκδοση της «Ιστορίας του μακεδονικού λαού» που είχε παρουσιαστεί το 2000 από τον ίδιο κρατικό φορέα της ΠΓΔΜ, αντίθετα με τη νέα έκδοση, υποστηριζόταν ότι ο σλαβικός πληθυσμός που εγκαταστάθηκε σε αυτή την περιοχή υπερίσχυσε του αυτόχθονα μακεδονικού πληθυσμού.

Εισαγωγή στην κβαντομηχανική

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι χρειάζονται το μυαλό του Einstein προκειμένου να γίνει κατανοητή σε αυτούς η κβαντομηχανική κι έτσι σταματούν να ασχολούνται μαζί της. Είναι όμως ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως και ο ίδιος ο Einstein δεν εθεώρησε ότι η κβαντομηχανική ήταν μια σωστή θεωρία!

Αυτό λοιπόν το άρθρο προορίζεται να δώσει σε ένα συνηθισμένο πρόσωπο μια συνοπτική επισκόπηση της σπουδαιότητας και της εκπληκτικής ανάπτυξης της κβαντικής μηχανικής.

Οι φυσικοί οι οποίοι ασχολήθηκαν με την κβαντομηχανικοί είναι πολλοί. Εμείς όμως θα ασχοληθούμε με τρείς. Τον Erwin Scrodinger, τον Werner Heisenberg και τον Paul Adrien Maurice Dirac.

Τι είναι όμως η κβαντομηχανική; Ο πιό απλός ορισμός, είναι η μελέτη της ύλης και της ακτινοβολίας σε ένα ατομικό επίπεδο.

Γιατί αναπτύχθηκε;

Στις αρχές του 20ού αιώνα μερικά πειράματα παρήγαγαν αποτελέσματα που δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν από την κλασσική φυσική (η επιστήμη που αναπτύσσεται από τους Γαλιλαίο, τον Ισαάκ Νεύτωνα, κ.λπ.).

Παραδείγματος χάριν, ήταν αρκετά γνωστό ότι τα ηλεκτρόνια ήταν σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα ενός ατόμου. Εντούτοις, εάν γινόταν έτσι, με έναν τρόπο που να έμοιaζε με τους πλανήτες που στρέφονται γύρω από τον ήλιο, η κλασσική φυσική πρόβλεπε ότι τα ηλεκτρόνια θα κινούνταν σπειροειδώς συνεχώς προς τα μέσα και θα συντρίβονταν στον πυρήνα εντός ενός κλάσματος του δευτερολέπτου. Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει, γιατί ή ζωή όπως την ξέρουμε δεν θα υπήρχε. (Η χημεία εξαρτάται από την αλληλεπίδραση των ηλεκτρονίων με τα άτομα, και η ζωή εξαρτάται από τη χημεία).

Εκείνη η ανακριβής πρόβλεψη, μαζί με μερικά άλλα πειράματα που η κλασσική φυσική δεν μπορούσε να εξηγήσει, έδειξε στους επιστήμονες ότι κάτι νέο απαιτείται για να εξηγήσει η επιστήμη, τι συμβαίνει στο ατομικό επίπεδο.

Εάν η διπλανή εικόνα είναι η ιδέα που έχετε για το άτομο, με τα ηλεκτρόνια που περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα, έχετε χάσει το τραίνο του εκσυγχρονισμού περίπου 75 έτη. Είναι λοιπόν καιρός να ανοίξετε τα μάτια σας στον σύγχρονο κόσμο της κβαντομηχανικής!

Η νέα αντίληψη που έφερε η κβαντομηχανική για τη μορφή του ατόμου απεικονίζεται στο παραπάνω σχήμα. Η εικόνα που ακολουθεί εμφανίζει μερικά σχήματα στο χώρο, στις περιοχές των οποίων υπάρχει πιθανότατα να βρεθεί ένα ηλεκτρόνιο σε ένα άτομο υδρογόνου (ο πυρήνας είναι στο κέντρο κάθε σχήματος). Τα σχήματα αυτά ονομάζονται τροχιακά.

Αντί λοιπόν να έχουμε τροχιές έχουμε τροχιακά. Αντί να ξέρουμε με ακρίβεια την ακτίνα των τροχιών, γνωρίζουμε την πιθανότητα να βρούμε ένα ηλεκτρόνιο σε μια δεδομένη θέση και με δεδομένη ενέργεια.

Εάν όμως η κλασσική φυσική κάνει λάθος, γιατί την χρησιμοποιούμε ακόμα;

Η κλασσική φυσική είναι μια θεωρία που έχει ραγίσει, αλλά οι ρωγμές αυτές είναι εμφανείς μόνο κατά την εξέταση πολύ μικρών μεγεθών (ατομικού μεγέθους, όπου η κβαντομηχανική χρησιμοποιείται) ή πολύ γρήγορων γεγονότων (κοντά στην ταχύτητα του φωτός, όπου αναλαμβάνει η σχετικότητα).

Για τα καθημερινά πράγματα, που είναι πολύ μεγαλύτερα από τα άτομα και πολύ πιο αργά από την ταχύτητα του φωτός, η κλασσική φυσική κάνει άριστα την δουλειά της. Στα συν της βέβαια, ότι είναι πολύ ευκολότερο να χρησιμοποιήσετε την κλασσική φυσική παρά την κβαντομηχανική και τη σχετικότητα (κάθε μια από την οποία απαιτεί εκτενή μαθηματική ανάλυση και επεξεργασία).

Ποια είναι η σημασία της κβαντομηχανικής;

Τα παρακάτω είναι μεταξύ των σημαντικότερων πραγμάτων που η κβαντομηχανική μπορεί να περιγράψει ενώ η κλασσική φυσική δεν μπορεί:

• Διακριτότητα της ενέργειας

• Η δυαδικότητα του φωτός και της ύλης

• Κβαντική σήραγγα

Διακριτότητα της ενέργειας

Εάν εξετάσετε το φάσμα του φωτός που εκπέμπεται από ενεργητικά άτομα (όπως το πορτοκαλο-κίτρινο φως από τους φωτεινούς σηματοδότες που περιέχουν ατμούς νατρίου, ή το λευκο-γάλαζο φως από τους λαμπτήρες ατμού υδραργύρου) θα παρατηρήσετε ότι αποτελείται από μεμονωμένες γραμμές διαφορετικών χρωμάτων. Αυτές οι γραμμές αντιπροσωπεύουν τα ιδιαίτερα ενεργειακά επίπεδα των ηλεκτρονίων σε εκείνα τα διεγερμένα άτομα.

Όταν δηλαδή ένα ηλεκτρόνιο σε μια υψηλή ενεργειακή κατάσταση μεταπηδά σε μια χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση, το άτομο εκπέμπει τότε ένα φωτόνιο του φωτός που αντιστοιχεί στη ακριβή ενεργειακή διαφορά εκείνων των δύο επιπέδων (διατήρηση της ενέργειας). Όσο μεγαλύτερη είναι η ενεργειακή διαφορά, τόσο πιο ενεργητικό θα είναι το φωτόνιο, και εάν βρίσκεται στην περιοχή του ορατού φωτός, τόσο πιο κοντά θα είναι το χρώμα του στο ιώδες, στο τέλος του φάσματος.

Εάν τα ηλεκτρόνια δεν ήσαν περιορισμένα σε διακριτές ενεργειακές στάθμες, το φάσμα από ένα διεγερμένο άτομο θα είχε τη μορφή μιας συνεχούς διαδοχής χρωμάτων από το κόκκινο ως το ιώδες χωρίς μεμονωμένες-διακριτές γραμμές.

Είναι γεγονός ότι τα ηλεκτρόνια μπορούν να υπάρξουν μόνο σε ιδιαίτερα ενεργειακά επίπεδα, που τα αποτρέπει από το να κινηθούν σπειροειδώς προς τον πυρήνα, όπως προβλέπει η κλασσική φυσική. Και αυτή είναι η κβάντωση της ενέργειας (παίρνει δηλαδή ορισμένες τιμές), μαζί με μερικές άλλες ατομικές ιδιότητες που είναι κβαντισμένες, η οποία δίνει στην κβαντομηχανική το όνομά της.

Η δυαδικότητα κύματος-σωματιδίου του φωτός και της ύλης

Το 1690 o Christiaan Huygens πρότεινε τη θεωρία ότι το φως αποτελούνταν από κύματα (κυματική φύση του φωτός), ενώ το 1704 ο Isaac Newton πρότεινε ότι το φως αποτελούνταν από μικροσκοπικά σωματίδια. Εξάλλου διαφορετικά πειράματα, υποστήριζαν την κάθε μια από τις θεωρίες αυτές.

Εντούτοις, ούτε μια τέλεια θεωρία σωματιδίων, ούτε μια τέλεια κυματική θεωρία δεν θα μπορούσε να εξηγήσει όλα τα φαινόμενα που συνδέονται με το φως! Έτσι οι επιστήμονες άρχισαν να σκέφτονται το φως και ως σωματίδιο και ως κύμα. Το 1923 ο Louis δε Broglie υπέθεσε ότι ένα υλικό σωματίδιο θα μπορούσε επίσης να έχει κυματοειδείς ιδιότητες, και το 1927 αποδείχτηκε πειραματικά από τους Davisson και Germer ότι τα ηλεκτρόνια μπορούν πράγματι να συμπεριφερθούν όπως τα κύματα.

Πώς μπορεί κάτι να είναι και ένα σωματίδιο και ένα κύμα συγχρόνως; Δεν εννοούμε βέβαια να σκεφτεί κάποιος το φως ως ένα ρεύμα σωματιδίων που κινούνται πάνω-κάτω κατά τρόπο κυματοειδή. Πραγματικά, το φως και η ύλη υπάρχουν ως σωματίδια. Αυτό που συμπεριφέρεται σαν ένα κύμα, είναι η πιθανότητα να βρεθεί αυτό το σωματίδιο σε διάφορες θέσεις.

Το φως που εμφανίζεται μερικές φορές να ενεργεί όπως ένα κύμα, είναι επειδή παρατηρούμε την συσσώρευση πολλών από τα σωματίδια του φωτός (κβάντα), κι έτσι διαμοιράζονται πάρα πολύ οι πιθανότητες για διαφορετικές θέσεις στις οποίες κάθε σωματίδιο θα μπορούσε να είναι.

Κβαντική σήραγγα

Αυτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα που προκύπτει από την κβαντομηχανική. Χωρίς αυτή το chip του υπολογιστή δεν θα υπήρχε, και έτσι ένας "προσωπικός" υπολογιστής θα καταλάμβανε πιθανόν ένα ολόκληρο δωμάτιο.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ένα κύμα είναι αυτό το οποίο καθορίζει την πιθανότητα για το που θα βρίσκεται ένα σωματίδιο. Όταν εκείνο το κύμα πιθανότητας του σωματιδίου αντιμετωπίσει ένα ενεργειακό φράγμα, το μεγαλύτερο μέρος του κύματος θα ανακλαστεί προς τα πίσω, αλλά ένα μικρό μέρος από αυτό το κύμα "θα διαρρεύσει" μέσα στο φράγμα. Εάν το φράγμα είναι αρκετά μικρού πάχους, το κύμα που διέρρευσε μέσα από αυτό, θα συνεχίσει την διάδοση του στη άλλη πλευρά του φράγματος. Ακόμα κι αν το σωματίδιο δεν έχει αρκετή ενέργεια να ξεπεράσει το φράγμα, υπάρχει ακόμα μια μικρή πιθανότητα, να μπορεί αυτό "να ανοίξει" μέσα στο φράγμα μια σήραγγα.

Για παράδειγμα, υποθέστε ότι ρίχνετε μια λαστιχένια σφαίρα πάνω σε έναν τοίχο. Ξέρετε ότι δεν έχετε αρκετή ενέργεια για να την ρίξετε μέσω του τοίχου, έτσι αναμένετε την σφαίρα να αναπηδά πάντα πίσω. Η κβαντομηχανική, εντούτοις, λέει ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ώστε η σφαίρα να περάσει διαμέσου του τοίχου (χωρίς την καταστροφή του τοίχου) και να συνεχίσει την πτήση της από την άλλη πλευρά!

Με ένα τόσο μεγάλο σώμα όσο μια λαστιχένια σφαίρα, εν τούτοις, η πιθανότητα αυτή είναι τόσο μικρή ώστε και αν ακόμα ρίχνατε τη σφαίρα για δισεκατομμύρια έτη δεν θα την βλέπατε ποτέ να περνάει μέσα από τον τοίχο. Αλλά με ένα τόσο μικροσκοπικό σώμα όπως ένα ηλεκτρόνιο, το να ανοίξει μια "σήραγγα" είναι ένα καθημερινό περιστατικό.

Η θεμελίωση της κβαντομηχανικής

Στην καρδιά της κβαντομηχανικής βρίσκεται η αρχή της απροσδιοριστίας η οποία καθιστά απαγορευτική την ταυτόχρονη μέτρηση με απεριόριστη ακρίβεια δύο συζευγμένων μεταβλητών όπως πχ είναι η θέση και η ορμή ενός σωματιδίου.

Το 1925, ο Werner Heisenberg εργαζόταν πάνω σε μια νέα μαθηματική περιγραφή τής ύλης. Οι συλλογισμοί του τον οδήγησαν στην επιβεβαίωση μιας νέας αρχής που έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της κβαντικής θεωρίας. Αυτή είναι η γνωστή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg.

Αναλυτικότερες πληροφορίες για την κβαντική θεωρία και την κβαντομηχανική:

http://www.physics4u.gr/articles/introqm.html

http://www.physics4u.gr/articles/quantum.html

http://www.physics4u.gr/articles/pioneer.html

http://www-theory.chem.washington.edu/~trstedl/quantum/quantum.html

Η Νομοθεσία των Ισαύρων

Ο Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος ήταν άνθρωπος ευσεβής. Στην περιοχή της θεολογίας η ευσέβειά του τον οδήγησε στην εικονομαχική αίρεση και στην περιοχή των νόμων στον εξανθρωπισμό της νομοθεσίας. Έτσι έχουμε τον πρώτο σημαντικό βυζαντινό κώδικα νόμων μετά τη νομοθεσία του Ιουστινιανού, την «Εκλογή Νόμων» που θεσπίστηκε από τον αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ στις 31 Μαρτίου του 726 μ.Χ.

Ο κώδικας αυτός έχει 18 τίτλους και περιγράφεται ως «Εκλογή των νόμων εν συντόμω γενομένη... από των του Μεγάλου Ιουστινιανού διατάξεων... και επιδιόρθωσις εις το φιλανθρωπότερον εκτεθείσα». Ακόμα ένας άλλος στόχος της «Εκλογής» είναι η διάσωση και η υπεράσπιση, με τη βοήθεια του Θεού, των αγαθών που υπήρχαν.

Η «Εκλογή» μαζί με τα δύο παραρτήματά της καλύπτει μόνο 97 αραιοτυπωμένες σελίδες (στην έκδοση του Α.Γ.Μομφεράτου, Αθήναι 1889) και προοριζόταν για εγχειρίδιο των δικαστών ιδιαίτερα έξω από την Κωνσταντινούπολη. Αποτελεί μία σύντομη περίληψη του ογκώδους «Ιουστινιάνειου Κώδικα» ο οποίος ήταν δυσνόητος για καθημερινή χρήση. Η «Εκλογή» είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

Οι αρχές της «Εκλογής», όπως τοποθετούνται στην εισαγωγή της, είναι ποτισμένες με ιδέες δικαιοσύνης. Υποστηρίζουν ότι οι δικαστές πρέπει να απέχουν από κάθε ανθρώπινο πάθος και να εκδίδουν πραγματικά δίκαιες και αιτιολογημένες, όπως πρέπει, αποφάσεις. Επίσης οι δικαστές πρέπει να μην καταφρονούν τους φτωχούς ή να αφήνουν ατιμώρητους τους ισχυρούς, όταν αυτοί είναι ένοχοι. Ακόμα πρέπει να αποφεύγουν τη δωροδοκία γι’ αυτό καθορίζεται να πληρώνονται από το αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο.

Η «Εκλογή» διατάσσει την εξίσου τιμωρία των εκλεκτών και των κοινών ανθρώπων και των πλουσίων και των φτωχών, ενώ ο Νόμος του Ιουστινιανού συχνά τιμωρεί με διαφορετικές ποινές χωρίς πραγματική αιτιολόγηση.

Οι μεταρρυθμίσεις που εισάγονταν με την «Εκλογή» αναφέρονταν κυρίως στους τομείς του οικογενειακού, κληρονομικού και ποινικού δικαίου και αναμφισβήτητα πήγαζαν από το εθιμικό, που είχε αναπτυχθεί στην αυτοκρατορία μετά τη βασιλεία του Ιουστινιανού Α΄.

Ανάμεσα στις άλλες τροποποιήσεις του δικαίου που ίσχυε προ της «Εκλογής» είναι αξιοσημείωτες αυτές που ρυθμίζουν το γάμο. Σύμφωνα με το κλασικό ρωμαϊκό δίκαιο η νόμιμη ηλικία γάμου ήταν για τα αγόρια τα 14 χρόνια και για τα κορίτσια τα 12. Η «Εκλογή» καθιερώνει αντίστοιχα τις ηλικίες των 15 και 13 ετών. Άλλες διατάξεις καθόριζαν τα συμβόλαια του γάμου, την προίκα, το δώρο του γαμπρού, τους μάρτυρες και άλλες λεπτομέρειες όπως τους βαθμούς συγγένειας που δεν επιτρέπονταν να συνάψουν γάμο.

Η «Εκλογή» αναθεωρώντας την προηγούμενη νομοθεσία όριζε ως μόνους λόγους διαζυγίου τη μοιχεία, την επιβουλή της ζωής του ενός συζύγου από τον άλλο, τη λέπρα και την ανικανότητα του συζύγου (όχι τη φρενοβλάβεια).

Η «Εκλογή» περιλαμβάνει διατάξεις που ρυθμίζουν τις δωρεές, τις διαθήκες, τη χειραφέτηση των παιδιών και των σκλάβων, τις συμβάσεις, τα δάνεια, την εμφύτευση, την απόδειξη με μάρτυρες, τις περιουσίες των στρατιωτών, τις ποινές που απειλούνται για τα εγκλήματα και το μοίρασμα της πολεμικής λείας.

Άλλες καινοτομίες της «Εκλογής» ευνοούν τα ασθενέστερα στρώματα. Έτσι η πατρική εξουσία περιορίζεται σημαντικά, τα δικαιώματα της συζύγου και των τέκνων αυξάνουν και ο γάμος προστατεύεται περισσότερο. Η προστασία των ορφανών για τα οποία οι γονείς δεν διόρισαν επίτροπο ανατίθεται στην εκκλησία.

Παρ’ όλο που ο Λέων καυχάται ότι αναθεώρησε τους προγενέστερους νόμους «εις το φιλανθρωπότερον» εισήγαγε, πιθανόν από ανατολική επίδραση, για πρώτη φορά στο ρωμαϊκό δίκαιο μερικές βάρβαρες ποινές, όπως την αποκοπή της γλώσσας για ψευδορκία, την τύφλωση για κλοπή πραγμάτων αφιερωμένων στη λατρεία, την αποκοπή του ενός χεριού για παραχάραξη κ.ά.

Προβάλλεται συχνά ως ελαφρυντικό για την επιβολή τέτοιων φρικτών ποινών ότι καθιερώθηκαν ως υποκατάστατα της ποινής του θανάτου. Πάντως είναι αμφισβητήσιμο αν δεν πρέπει να προτιμηθεί ο θάνατος από μια τόσο σκληρή μεταχείριση. Εξάλλου η «Εκλογή» προέβλεπε την ποινή του θανάτου για ένα μεγάλο αριθμό εγκληματιών, όπως για ορισμένες περιπτώσεις αιμομιξίας, τη φαρμακεία (δηλητηριασμό), τη μαγεία, την ανθρωποκτονία εκ προμελέτης, τη ληστεία, τη λιποταξία στρατιωτών κ.ά.

Παρόλο που είναι δύσκολο να συμβιβαστεί η απανθρωπιά αυτών με τις προθέσεις που διακηρύσσει η «Εκλογή», την έχουν περιγράψει ως τον «πρώτο χριστιανικό κώδικα νόμων» πιθανόν κυρίως για τον πρόλογό της και γιατί παραθέτει βιβλικά χωρία κυρίως από την Παλαιά Διαθήκη.

Παρ’ όλη την έμφαση που δίνει στην Παλαιά Διαθήκη η «Εκλογή» είναι πολύ δυσμενής για τους Εβραίους που όχι μόνο αποκλείονταν από οποιονδήποτε τίτλο, τιμητική διάκριση ή δημόσια θέση, αλλά επιπλέον τιμωρούνταν με αποκεφαλισμό αν προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν κάποιο χριστιανό.

Οι μεταγενέστεροι αυτοκράτορες παραμέρισαν την «Εκλογή», επειδή οι θεσμοθέτες της ήταν εικονομάχοι παρόλο που δεν αναφέρουν πουθενά στην «Εκλογή» τις απόψεις τους για τις εικόνες.

Οι μεταγενέστεροι όμως κώδικες επηρεάστηκαν σημαντικά από την «Εκλογή».

Επειδή η ειδωλολατρία ήταν πολύ ισχυρή στο τέλος του 7^ου αιώνα ο Λέων Γ΄ αναγκάστηκε να συμπεριλάβει στο τέλος της «Εκλογής» ένα παράρτημα που περιείχε σε ελληνική μετάφραση τους αντιειδωλολατρικούς νόμους του Ιουστινιάνειου Κώδικα. Σ’ αυτό απαγορεύονται ειδωλολατρικές τελετές, η μαγεία και η αστρολογία.

Τον 8^ο και 9^ο αιώνα μέχρι την άνοδο στο Μακεδονικής Δυναστείας η «Εκλογή» χρησιμοποιήθηκε ως εγχειρίδιο για τη διδασκαλία του Δικαίου αντικαθιστώντας τις Εισηγήσεις του Ιουστινιανού.

Τέλος είναι φανερή η επίδραση της «Εκλογής» στη Ρωσική και γενικότερα στη Σλαβική νομοθεσία.

Με τη δυναστεία των Ισαύρων και κυρίως με το Λέοντα Γ΄ οι επιστήμονες συσχετίζουν άλλα τρία νομοθετικά έργα: Τον «Νόμον Γεωργικόν», τον «Νόμον Στρατιωτικόν» και τον «Νόμον Ροδίων Ναυτικόν».

Ο «Γεωργικός Νόμος» συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη προσοχή. Το έργο αυτό είναι μια συλλογή κανόνων που ρυθμίζουν την αγροτική ζωή και που ασχολούνται με κοινά αδικήματα των αγροτών. Κυρίως ασχολείται με διάφορες κατηγορίες κλεπτών μικροπραγμάτων και φρούτων, με παραβάσεις και απροσεξίες των βοσκών, με ζημίες που γίνονταν στα ζώα ή ζημίες που προκαλούσαν τα ζώα.

Αναφέρεται όμως και σε διάφορα νέα φαινόμενα: Στην προσωπική ιδιοκτησία των αγροτών, στην κοινή ιδιοκτησία, στην κατάργηση της καταναγκαστικής εργασίας και στην καθιέρωση της ελευθερίας της μετακινήσεως.

Σύμφωνα με τον «Νόμο Γεωργικό» οι «γεωργοί», προς τους οποίους υποτίθεται ότι απευθυνόταν, ήταν κύριοι της γης τους (που σ’ αυτήν συμπεριλαμβάνονταν οι αγροί, τα αμπέλια, οι κήποι και τα δάση), των ποιμνίων και των δούλων τους. Ήταν δηλαδή ελεύθεροι καλλιεργητές και όχι «πάροικοι», είχαν απεριόριστη και κληρονομική κυριότητα της περιουσίας τους, και ήταν ελεύθεροι να μετακινούνται όπου ήθελαν. Επίσης, οι γεωργοί ήταν οργανωμένοι σε «κοινότητες, που είχαν στην κυριότητα και χρήση τους κοινόκτητα βοσκοτόπια, και εκμίσθωναν την εργασία των βοσκών, που φύλαγαν τα ζώα των διαφόρων γεωργών. Τα μέλη της κοινότητας ήταν συλλογικώς υπεύθυνα για την καταβολή του ομαδικού φόρου που είχε επιδικασθεί στην κοινότητα και ήταν υποχρεωμένα να καταβάλλουν τα ποσά τα οποία αναλογούσαν σε μέλη που χρωστούσαν.

Ο Diehl στο έργο του «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» υποστηρίζει ότι ο «Γεωργικός Νόμος» είχε σκοπό να συγκρατήσει την ανησυχητική ανάπτυξη των μεγάλων ιδιοκτησιών, την εξαφάνιση των ελεύθερων μικροϊδιοκτητών και να εξασφαλίσει στους αγρότες καλύτερες συνθήκες ζωής.

Ο «Ναυτικός Νόμος» η όπως μερικές φορές ονομάζεται στα χειρόγραφα ο «Νόμος Ροδίων Ναυτικός» είναι ένας Νόμος που ρυθμίζει την Εμπορική Ναυτιλία. Ο Κώδικας αυτός στο σύνολό του στηρίζεται σε τοπικά έθιμα και επηρεάζεται μερικώς από τον Ιουστινιάνειο Κώδικα.

Ο «Στρατιωτικός Νόμος» αποτελεί απόσπασμα από την ελληνική παράφραση του Πανδέκτη και τον Κώδικα του Ιουστινιανού, της «Εκλογής» και άλλων μεταγενέστερων πηγών. Αποτελείται κυρίως από μια απαρίθμηση ποινών που προορίζονταν για όσους υπηρετούσαν στο στρατό και για διάφορα παραπτώματα, όπως π.χ. για την ανταρσία, την ανυπακοή, τη φυγή και τη μοιχεία. Οι ποινές είναι εξαιρετικά αυστηρές και, εάν η γνώμη των επιστημόνων ότι ο Νόμος αυτός ανήκει στη Δυναστεία των Ισαύρων ήταν σωστή, θα αποτελούσαν μια εξαιρετική ένδειξη της αυστηρής στρατιωτικής πειθαρχίας την οποία εισήγαγε ο Λέων Γ΄. Δυστυχώς όμως οι ανεπαρκείς πληροφορίες δεν βοηθούν στην ενίσχυση της θέσεως ότι ο νόμος ανήκει σ’ αυτή την περίοδο.

Γενικά ό,τι ειπώθηκε σχετικά με το «Γεωργικό Νόμο», τον «Ναυτικό» και το «Στρατιωτικό Νόμο» μπορεί να συνοψιστεί στο ότι κανείς απ’ αυτούς τους τρεις μικρούς Κώδικες δεν μπορεί να γίνει δεκτός με βεβαιότητα ως έργο την εποχής των Ισαύρων Αυτοκρατόρων.

Η νομοθεσία των Ισαύρων είναι δημιούργημα μιας πολύ κρίσιμης για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εποχής. Οι κίνδυνοι όχι μόνο από όλα τα σημεία του ορίζοντα αλλά και μέσα από την ίδια την Αυτοκρατορία ήταν πολλοί και μεγάλοι. Οι Ίσαυροι με τη νομοθεσία τους ανταποκρίθηκαν αποτελεσματικά σ’ αυτή την κρισιμότητα των καιρών. Όχι μόνο έσωσαν την αυτοκρατορία από τους κάθε λογής κινδύνους αλλά και έθεσαν τις βάσεις της μετέπειτα Βυζαντινής Εποποιίας, στη διάρκεια της οποίας η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έφτασε στην πιο μεγάλη της ακμή.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

1) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Η΄, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1979.

2) Α.Α.Βασίλιεφ, «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, 324-1453 μ.X.». Εκδόσεις «Πάπυρος Πρεςς Ε.Π.Ε.», Αθήνα 1971.

3) Στήβεν Ράνσιμαν, «Βυζαντινός Πολιτισμός». Ο.Ε.Δ.Β., Αθήνα 1979.

4) Ελένη Γλύκαντζη-Αρβελέρ, «Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», Δεύτερη έκδοση. Εκδόσεις «Αργώ», Αθήνα 1977.

5) Ιστορία Ρωμαϊκή και Βυζαντινή (46 π.Χ.-1453 μ.Χ.). ISBN 960-06-0249-2.

Η επιστήμη της Μυθολογίας

Μύθος. Αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης όλων των πολιτισμών. Σκιαγραφεί πάντα τον τρόπο σκέψης ενός λαού, ταυτόχρονα με τα ήθη, τα έθιμα, την λατρεία του, τις συνήθειες, τους φόβους του, τις ελπίδες του. Αφορμή αυτών των σκέψεων είναι ένα δώρο, που κάποτε μου χάρισε αγαπημένο πρόσωπο. Ένα βιβλίο, όμορφα δεμένο, που κάνει λόγο για τους μύθους της αρχαίας Αιγύπτου. Μια αφιέρωση χειρόγραφη στη πρώτη σελίδα του έγραφε: «επειδή η ιστορία και η αρχαιολογία στην εμβρυακή της φάση ήταν ένα γλυκό, όμορφο παραμύθι…»

Έτσι λοιπόν, με βάση αυτή την όμορφη αφιέρωση, άρχισα να σκέφτομαι γι’ αυτό το τόσο σπουδαίο ανθρώπινο δημιούργημα. Γεννήθηκε μαζί με την ανθρώπινη σκέψη, την λατρεία, την τέχνη και τον πολιτισμό. Εκφράζει πάντα την ανάγκη των ανθρώπων να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους, να μοιραστούν μια στιγμή χαλάρωσης, να επικοινωνήσουν. Πιθανότατα οι πρόγονοί μας μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά και διηγούνταν μύθους, παρακινημένοι από την ίδια ανάγκη που ωθεί σήμερα τη γιαγιά να κοιμίζει τα εγγόνια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο…Και κάτι τέτοιο είναι πράγματι συναρπαστικό, διότι μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε ότι οι ανθρώπινες ανάγκες, η ανθρώπινη σκέψη, δεν αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά μεταφέρονται, θα λέγαμε, γονιδιακά από πατέρα σε γιο, από μητέρα σε κόρη.

Φυσικά όλοι θα συμφωνήσετε μαζί μου σε κάτι. Οι μύθοι και οι θρύλοι δεν έχουν ιστορική και αρχαιολογική βάση και λογική. Τα περιστατικά για τα οποία κάνουν λόγο δεν αποδεικνύονται πάντα με πρακτική ή πειραματική μορφή. Οι μελετητές και οι επιστήμονες απλά κάνουν εικασίες με βάση τους μύθους και τους θρύλους.

Τον Ηρόδοτο τον αποκαλούμε σήμερα «πατέρα της Ιστορίας», αλλά γνωρίζουμε ότι το έργο του περιέχει πολλές αληθείς ιστορικά πληροφορίες αναμεμειγμένες με μυθικά στοιχεία. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, ο μύθος αυτός κάθε αυτός δεν είναι έγκυρο ιστορικό ή αρχαιολογικό στοιχείο, διότι δεν παρέχει χειροπιαστές αποδείξεις. Αντίθετα όμως, είναι απαράδεκτο να τον αγνοούμε. Θα πρέπει πάντα να τον χρησιμοποιούμε ως αφετηρία και ως κίνητρο στις μελέτες και διεργασίες της επιστήμης μας. Ας μην ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι η Τροία ήρθε στην επιφάνεια της γης από την αρχαιολογική σκαπάνη, έχοντας ως εναρκτήριο κίνητρο της έρευνας μια σειρά από μύθους.

Η διάκριση του μύθου γίνεται με βάση τα διάφορα φιλολογικά κριτήρια. Έτσι, διακρίνεται ο μύθος από τον θρύλο, την λαϊκή παράδοση, την ιστορία. Ο μύθος είναι προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας και είναι καθαρά λειτουργικός. Γεννιέται πάντα για μία συγκεκριμένη κατάσταση και με σκοπό να επενεργήσει κατά έναν ορισμένο τρόπο. Γι αυτό και η σωστή ερώτηση δεν είναι αν «ο μύθος είναι αληθινός» αλλά «για ποιον σκοπό αυτός δημιουργήθηκε».

Στις ημέρες μας καταφθάνει στους μελετητές σχετική αφθονία μύθων, από το παρελθόν μας. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται μόνο στο ελληνικό παρελθόν, αλλά και σε όλους τους πολιτισμούς. Έτσι η «μυθολογία» έχει αναχθεί σε επιστήμη.

Αν εξετάσουμε τους μύθους του παρελθόντος από την «λειτουργική» τους πλευρά, μπορούμε να τους διακρίνουμε στις εξής κατηγορίες:

Ο τελετουργικός μύθος.

Τα κείμενα από τα οποία αντλούν οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι την γνώση τους συνηθέστατα προέρχονται από ναούς. Κατά τον ίδιο τρόπο, πολλοί μύθοι και θρύλοι έχουν καταγραφεί και φυλάσσονται ως πολύτιμα αρχεία αρχαίων ναών και φυσικά μεταγενέστερων μοναστηριών. Οι δραστηριότητες αυτές πάντα διαιωνίζονταν από πολυάριθμους ιερείς των εκάστοτε λατρειών και πολιτισμών. Έτσι, οι τελετουργικοί μύθοι, τους οποίους επί της παρούσης σχολιάζω, έχουν όλοι τους κάτι κοινό:συσχετίζονται πάντα με μία λατρευτική τελετουργική ενέργεια και συχνότατα συνοδεύονται από ομιλίες, ψαλμωδίες και επωδούς. Μία δόση «μαγείας» και «προφητείας» συμπεριλαμβάνεται πάντα σε αυτούς τους μύθους. Η μαγεία εκφράζεται με την επανάληψη της επωδού ή του ψαλμού, σε συνδυασμό άλλοτε με σωματικές δοκιμασίες (χορό, δράμα, κίνηση, σωματικές κακουχίες κ.α. ).Σαν παράδειγμα σας παραθέτω τα χορευτικά των στροβιλιζόμενων δερβίσηδων ή τις προσευχές για την κατασκευή των κομποσκοινιών από τους μοναχούς, κάθε κόμπος και μια προσευχή για λύτρωση από μία ανθρώπινη αμαρτία.

Οι αρχαίοι έλληνες, ακόμα ένα ποιο οικείο για όλους μας παράδειγμα, ταύτιζαν το τελετουργικό με το «δρώμενον», δηλαδή το μέρος της δράσης, και το τελευταίο το ξεχώριζαν από το «ομιλούμενον», δηλαδή από τον μύθο. Μύθο και δράση τα συναντάμε μαζί στο δράμα. Ο μύθος αφηγείται μία ιστορία, διαμορφώνει μία πλοκή. Οι μαγικές λέξεις συχνότατα συντελούν στην πορεία αυτής της πλοκής και στη λύση, την κάθαρση.

Συνεπώς, στις προγονικές μας κοινωνίες, η ιστορική αλήθεια ενός μύθου ήταν κάποτε άσχετη με την ιστορική πορεία των πολιτισμών, με την έννοια ότι επί μακρών κάποιοι πολιτισμοί δεν ένιωθαν την ανάγκη να αναπτύξουν «ιστορικότητα», δεν αισθάνονταν την ανάγκη για ιστορία. Αντίθετα, αυτοί οι παλαιοί πολιτισμοί αισθάνονταν πάντα την ανάγκη για «μυθολογία», την ανάγκη για την δημιουργία του μύθου, που πηγάζει από το φανταστικό ή από το καθημερινό βίωμα. Τέλος, θα πρέπει να ειπωθεί ότι οι τελετουργικοί μύθοι ήταν οι αρχαιότεροι μύθοι που δημιούργησε η ανθρώπινη φαντασία και ανάγκη, εφόσον γεννήθηκαν πολύ πρώιμα, μαζί με την λατρεία και την ανάγκη απόδοση τιμών σε θεό ή θεούς.

Ο μύθος της καταγωγής.

Ως προς την λειτουργία του, είναι ένας καθαρά «αιτιολογικός» μύθος, ο οποίος παρέχει φανταστικές ερμηνείες για τη προέλευση κάποιου εθίμου, ονόματος, ή και κάποιου αντικειμένου. Ένα παράδειγμα μας έρχεται από τους Σουμέριους. Ο μύθος για τον θεό Ενλίλ και την αξίνα έχει σκοπό να ερμηνεύσει πως δημιουργήθηκε το εργαλείο με την επέμβαση του θεού.

Ο μύθος του γοήτρου.

Ένα άλλο είδος μύθου, διαφορετικό από τα προηγούμενα, είναι αυτό που συσχετίζεται με την γέννηση και τους άθλους ενός λαϊκού ήρωα. Αναφέρεται σε άνθρωπο, είτε σε θεό, όπως το είδος του τελετουργικού μύθου. Σκοπός του είναι να παραθέσει κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου και θαυμασμού τα κατορθώματα και τη ζωή ενός ήρωα ή και περισσοτέρων, ή ενός ολόκληρου λαού. Γνωστό μας παράδειγμα από την ελληνική μυθολογία είναι η Οδύσσεια και η Ιλιάδα του Ομήρου, η οι μύθοι του Ηρακλή. Αν προχωρήσουμε λίγο στην πορεία του χρόνου, ακόμα και η χριστιανική λατρεία είναι πλούσια σε τέτοιους μύθους. Αναλογιστείτε τους μύθους για τον Σαμψών και τον Μωυσή. Οι μύθοι αυτής της κατηγορίας, τέλος, συχνότατα αναφέρονται και στον τόπο διαμονής των θεών, ή και στη γέννηση μιας πόλης (π.χ. ο μύθος για την γέννηση της Τροίας). Σκοπός τους όμως είναι πάντοτε ο εκθειασμός του τιμώμενου προσώπου ή προσώπων.

Ο μύθος της διδαχής.

Είναι ο μύθος που διδάσκει, που δίνει μαθήματα ζωής. Ο Ησίοδος και ο Αίσωπος καλλιέργησαν αυτό το μυθολογικό είδος, που ψυχαγωγεί και συνάμα προβάλει τις ηθικές αρχές, τις αρετές και τα «πρέπει» μιας κοινωνίας.

O εσχατολογικός μύθος.

Σε αυτόν γίνεται πάντα λόγος για το καταστροφικό τέλος του παρόντος κόσμου. Οι προφητείες αρέσκονται πάντα να παρουσιάζουν ότι η «σωτηρία» πρέπει να φτάσει στην τελείωσή της μέσω της αποφασιστικής θεϊκής παρεμβάσεως. Ο γνωστός μας μύθος για τον κατακλυσμό αποτελεί συχνότατο πολιτισμικό στοιχείο πολλών λατρειών και πολιτισμών. Η εσχατολογική χρήση του μύθου κορυφώνεται, για παράδειγμα, σε ένα επίσης γνωστό μας παράδειγμα, την Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Tο είδος αυτό βασίζεται σε μανιχαϊστικές ιδέες, και κυρίως στην αιώνια πάλη του καλού και του κακού. Βασίζεται επίσης στην διαρκή φοβία και αγωνία του ανθρώπου, ότι ο κόσμος που κάποτε του χάρισαν οι θεοί του, μία μέρα θα καταστραφεί από το χέρι των ίδιων των δημιουργών των πάντων. Κι εδώ ο μύθος γίνεται σύμβολο ο ίδιος. Γίνεται δηλαδή προφητεία που χρησιμοποιεί μυστικιστικά σύμβολα, σύμβολα που απαιτούν τις κατά καιρούς ερμηνείες των εκάστοτε ειδικών.

Ο μύθος του φανταστικού.

Είναι ο μύθος της παραίσθησης, όπως θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε διαφορετικά. Αποκυήματα της φαντασίας του δημιουργού των μύθων αυτών είναι πάντα τέρατα μη υπαρκτά, γεγονότα μη λογικά, πόλεις φανταστικές, ταξίδια αστρικά…ο τι μπορεί να προκαλέσει έκπληξη… Ο αρχαίος έλληνας και συγγραφέας Λουκιανός, για παράδειγμα, περιγράφει στην «Αληθινή Ιστορία» του έναν αστρικό πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης, του Ηλίου και της Γης.

Συμπερασματικά, ο μύθος γίνεται ιστορία. Διατυπώνεται στην προφορική και στην γραπτή λαϊκή παράδοση και είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός λαού. Ο μύθος γεννιέται, αναπτύσσεται, εξελίσσεται, διαδίδεται και, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, δεν πεθαίνει. Ίσως αλλοιώνεται, μα δεν χάνεται. Οι μελετητές πάντα αναζητούν την αφετηρία και την πορεία της διάδοσης, ενώ οι μύθοι ταξιδεύουν επάνω σε εμπορικά πλοία και καραβάνια, διασχίζοντας θάλασσες, ερήμους, ολόκληρες ηπείρους. Τέλος, οι μύθοι διαμορφώνουν μια λατρεία, έναν πολιτισμό, μία ιδεολογία, μία γλώσσα και γραφή. Έτσι λοιπόν, οι μύθοι πράγματι γίνονται ιστορία, δεν είναι απλές και τυχαίες αφηγήσεις.

Τέλος, ακόμα και στις ημέρες μας δημιουργούνται, κατασκευάζονται μύθοι. Επάνω στα θεμέλια της πανάρχαιης μυθολογίας ιδρύθηκε και εξελίσσεται ως και σήμερα η λογοτεχνία. Ας μην παραλείψουμε όμως την ανάγκη της παρουσίας των μυθολογικών στοιχείων στις επιστήμες. Φιλοσοφία, ιατρική, μαθηματικά και τόσες άλλες επιστήμες ξεκίνησαν μόνο από μια μυθολογική ιδέα…

Η παραποίηση γεγονότων απο την Σκοπιανή Προπαγάνδα

Η ανακάλυψη και το κείμενο που ακολουθεί είναι απο τον Amaranto στον οποίο αξίζουν συγχαρητήρια!

Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες στο διαδίκτυο, οι γνωστοί Σκοπιανοί προπαγανδιστές να ισχυρίζονται πως στο παρελθόν υπήρξε μια δήθεν ”Γενοκτονία” απο τους Έλληνες εναντίον φυσικά των Σκοπιανών. Φυσικά μια τέτοια “γενοκτονία” δεν έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία και υπάρχει μόνο στα νοσηρά μυαλά αυτών των προπαγανδιστών που το ισχυρίζονται.Εφόσον δεν υπάρχει καμία απόδειξη, οι Σκοπιανοί έκαναν ένα βήμα παραπάνω. Προσπάθησαν να κατασκευάσουν τις αποδείξεις οι ίδιοι.Στο YouTube μπορείτε να βρείτε πολλές τέτοιου είδους “αποδείξεις”.

βρίσκουμε ανάμεσα στα άλλα αυτό:

O παμπόνηρος Σκοπιανός Προπαγανδιστής έχει “κόψει” εξαιρετικά προσεκτικά την φωτογραφία για τους δόλιους σκοπούς του. Ισχυρίζεται οι παραπάνω νεκροί είναι…αθώα θύματα της Γενοκτονίας απο τους Έλληνες.Η αληθινή φωτογραφία όμως είναι αυτή:…

και προέρχεται απο τα γεγονότα στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944!!!! Συγκεκριμένα Έλληνες διαδηλωτές, υποστηρικτές του Κομμουνιστικού κόμματος και του Στρατιωτικού σκέλους του, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος όπου οι δυνάμεις της αστυνομίας άνοιξαν πυρ εναντίον τους. Ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο ποιοί ξεκίνησαν τους πυροβολισμούς (Αστυνομία ή διαδηλωτές) και πρέπει να αναφερθεί ότι η διαδήλωση είχε αρχικά απαγορευτεί να γίνει απο την τότε ΚυβέρνησηΤα πανώ όπως βλέπουμε, τα οποία είτε βρίσκονται στο έδαφος είτε τα κρατάνε διαδηλωτές, είναι ακριβώς το μέρος της φωτογραφίας, το οποίο σκόπιμα αποκόπηκε απο τους Σκοπιανούς Προπαγανδιστές για να μην καταλαβαίνει ο ανύποπτος χρήστης του Διαδικτύου ότι πρόκειται για Έλληνες και όχι για δήθεν Σλάβους, μέρους μιας “Γενοκτονίας”.

Αναδημοσιευτηκε απο Φιλουμενο

ΠΗΓΗ

Γιατί αποχωρούν οι αμερικανικές πολυεθνικές πετρελαίου από την Ελλάδα;

BP και SHELL μας αποχαιρετούν

Μία είδηση, που ενώ φυσιολογικά ανήκει στον επιχειρηματικό – οικονομικό τομέα, αναλύοντάς την μπορούμε πολύ εύκολα να διαπιστώσουμε την εμπλοκή της στον τομέα της εθνικής ασφάλειας.
Πραγματικά, ο οικονομικός κολοσσός της BP, η οποία είναι μία πολυεθνική ενεργειακή εταιρεία, δήλωσε πως πούλησε στην ΕΛΠΑ (Ελληνικά Πετρέλαια) ολόκληρη την περιουσία της στην Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει χιλιάδες πρατήρια βενζίνης, τα οποία είχαν πρόσφατα ανακαινισθεί. Μάλιστα, το αντίτιμο (σύμφωνα με πληροφορίες περί τα 380 εκατομμύρια ευρώ) είναι πολύ χαμηλότερο από την αντικειμενική αξία κι εδώ γεννιούνται, φυσιολογικά, τα ό,ποια ερωτηματικά.
Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία κολοσσός (μία από τις πολυεθνικές που είναι σε θέση να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις παγκοσμίως και που τα σχέδια και ο προγραμματισμός της γίνονται σε 25ετή πλάνα) αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και μάλιστα με ζημία, τη στιγμή που η ενέργεια γίνεται παγκοσμίως το νούμερο ένα θέμα στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων;
Η ίδια η εταιρεία προφασίζεται αλλαγή ενεργειακού σχεδιασμού, δηλαδή θα αρχίσει να ασχολείται με άλλες μορφές ενέργειες (π.χ. φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός κ.α.). Η απάντηση αυτή, όμως, δεν δικαιολογείται από την κοινή λογική, βάσει της οποίας η εταιρεία θα μπορούσε να παραμείνει στην Ελλάδα και να μετατρέψει την εδώ ενεργειακή της αγορά – πελατεία. Αντί αυτού όμως, η εταιρεία προτίμησε να φύγει από τη χώρα και μάλιστα με τεράστια οικονομική ζημία (σχετικά με το ύψος πώλησης της περιουσίας της).
Την ΒΡ όμως ακολουθεί ένας άλλος κολοσσός του ενεργειακού τομέα, η SHELL, άνθρωποι της οποίας αναφέρουν πως η ανάμιξη της Ρωσίας (στο φυσικό αέριο) και της Γαλλίας στην σχεδιαζόμενη εξόρυξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην Ελλάδα, «έκλεισαν» την αγορά και εξαναγκάζουν την αμερικανική εταιρεία να αποχωρήσει, με άγνωστο μέχρι στιγμής αγοραστή αλλά και τίμημα, ενώ κυκλοφορούν και πληροφορίες που αναφέρουν πως οι υπογραφές πώλησης της SHELL θα "πέσουν" κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που μας έρχεται.
Οι δύο αυτές πολυεθνικές, που επηρεάζουν την παγκόσμια ενεργειακή αγορά, δείχνουν να τα μαζεύουν και να φεύγουν άρον-άρον από την Ελλάδα, χωρίς να είναι σε θέση να δικαιολογήσουν πειστικά αυτή τους την απόφαση. Κι εδώ γεννιέται το μεγάλο ερώτημα. Οι άνθρωποι που διοικούν αυτές τις εταιρείες γνωρίζουν κάτι που πρόκειται να συμβεί στην Ελλάδα και φροντίζουν να φύγουν εγκαίρως; Η αιτιολογία οικονομικών παραγόντων, περί φυγής λόγω έκρηξης της οικονομικής κρίσης και στην Ελλάδα, δεν ευσταθεί, επειδή οι εταιρείες αυτές είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικές απώλειες (στην Ελλάδα) για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Οπότε, η απόφαση εγκατάλειψης της Ελληνικής αγοράς ενέργειας, έχει να κάνει με έναν παράγοντα σοβαρότατο και απόλυτα σταθμισμένο. Έναν παράγοντα, που καθημερινά όλοι οι Έλληνες τον βλέπουν να εξελίσσεται, να γιγαντώνεται και να οδηγεί σε αδιέξοδο, με άγνωστες συνέπειες για την Ελλάδα. Ο παράγοντας αυτός ονομάζεται Τουρκία και συγκεκριμένα, βλέψεις της Τουρκίας στην επικυριαρχία της Ελλάδας σε έδαφος, αέρα και θάλασσα, συγκεκριμένων περιοχών (Θράκη, Αιγαίο, νησιά του Αιγαίου), τα οποία έχουν ενεργειακό ή ορυκτό πλούτο, για τον οποίο η Τουρκία ενδιαφέρεται διακαώς και απαιτεί έως και συνεκμετάλλευση (πρόκειται για ήπια απαίτηση) με την Ελλάδα!
Η συνεχώς αυξανόμενη προκλητικότητα της Άγκυρας, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά και η ταυτόχρονη αύξηση πίεσης, φέρνουν πολύ κοντά την περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου, το οποίο για άγνωστο χρονικό διάστημα θα δημιουργήσει τεταμένη ατμόσφαιρα στην περιοχή με άγνωστη συνέπειες για τις οικονομίες και των δύο χωρών. Άραγε, BP και SHELL γνωρίζουν κάτι σχετικά με τις εξελίξεις στην περιοχή και αυτή τους η γνώση-πληροφόρηση οδήγησε τις δύο πολυεθνικές κολοσσούς στην αποχώρηση από την Ελλάδα; Και αν ναι, γιατί δεν έπραξαν το ίδιο και στην Τουρκία; Γιατί οι δύο εταιρείες συνεχίζουν να παραμένουν στην Τουρκία; Εκεί δεν ισχύει η αλλαγή της ενεργειακής τους πολιτικής;
Το ερώτημα, στο οποίο κανείς δεν δίνει πειστική απάντηση και το οποίο –και μόνο στο άκουσμά του- τρομοκρατεί είναι: Μήπως οι εταιρείες αυτές γνωρίζουν κάτι για επικείμενη σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία θα προέλθει από το αυξημένο ιδιαίτερο αλλά και άκρως επιθετικό ενδιαφέρον της Άγκυρας για το Αιγαίο και το πετρέλαιο που κρύβει ο βυθός του;
Από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης δεν έχει υπάρξει καμία τοποθέτηση για την «έξοδο» των συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών από τη χώρα. Ταυτόχρονα, δεν διαφαίνεται καμία διάθεση αντιπαράθεσης με την Άγκυρα και τις απαιτήσεις της περί «συνεκμετάλλευσης» γεωτρήσεων σε περιοχές του Αιγαίου… Και η παθητική αυτή στάση αυξάνει τις απαιτήσεις, τις προκλήσεις και το γενικότερο επιθετικό ύφος της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή ατάκα: «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…».
Το σκεπτικό που αναπτύσσεται ίσως να αποτελεί αποκύημα τολμηρής φαντασίας, αλλά το γεγονός της εξόδου (και μάλιστα η πώληση με ευτελές χρηματικό αντίτιμο) από την Ελλάδα των σημαντικότατων πολυεθνικών εταιρειών ενέργειας, χωρίς να παραθέτουν κάποιο ουσιαστικό λόγο, ως επιχείρημα, μόνο φόβους δημιουργεί και αυτοί οι φόβοι γίνονται ιδιαίτερα έντονοι όταν ο οιοσδήποτε παρατηρητής τολμήσει να παραλληλίσει την «ευχή Ομπάμα» προς τον Ερντογάν και την σπουδαιότητα της Τουρκίας στους ενεργειακούς δρόμους αλλά και στις νέες ενεργειακές πηγές (π.χ. Κιρκούκ) οι οποίες έχουν ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον των συγκεκριμένων πολυεθνικών…

ΠΗΓΗ

Βόρεια Ήπειρος και Τσαμουριά...!

Υπάρχει Αλβανικό έθνος;
Οι ιστορικοί λέγουν όχι, διότι οι ομάδες και οι εθνότητες που συναποτελούν το σύγχρονο αλβανικό λαό εντός και εκτός των αλβανικών συνόρων καμία σχέση φυλετική ή γλωσσική δεν είχαν μεταξύ τους μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνος, οπότε και οι «μεγάλες δυνάμεις» αποφάσισαν να «δημιουργήσουν» ένα έθνος για να το χρησιμοποιούν στα σχέδια τους στα Βαλκάνια. Τότε εκδόθηκε και το λεξικό της αλβανικής γλώσσας, ώστε όλες οι συμπεριλαμβανόμενες ομάδες να αναγκασθούν να έχουν την ίδια επίσημη γλώσσα.
Ποιοι χρησιμοποιούν τους «Αλβανούς» σήμερα;
Οι Αλβανοί είναι ο μοχλός πίεσης και αναταραχής στα Βαλκάνια. Οι χρήστες του μοχλού είναι τα τσιράκια της σκοτεινής πλευράς του σιωνισμού, όπως η CIA, η NSA κτλ. Ο ίδιος ο κ. Μίλλερ πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, σχετικά πρόσφατα, δήλωσε ότι «δεν τελείωσαν οι ΗΠΑ με τα Βαλκάνια»…!
Ποιοι είναι οι Τσάμηδες ή Τουρκοτσάμηδες ή Αλβανοτσάμηδες;
Τσαμουριά κατ’ αρχήν ονομάζεται η περιοχή περί τον Θύαμι ή Καλαμά ποταμό. Το όνομα λέγεται ότι παραφράστηκε και έγινε από Θύαμις….Τσίμαις….Τσιάμης….Τσάμης που είναι και το όνομα του περί του Θυάμι κατοίκου.
Επεκτάθηκε τελικά αυτό το όνομα (Τσαμουριά) για όλη την ευρύτερη περιοχή της Θεσπρωτίας.
Στις αρχές λοιπόν της Τουρκοκρατίας στην Ήπειρο ( το 1430 κατελήφθησαν τα Ιωάννινα), πολλοί από τους Χριστιανούς εξισλαμίσθηκαν είτε υποκύπτοντας στο μαχαίρι είτε πρόθυμα, και από τότε, έχουμε τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες και τους Χριτιανούς Τσάμηδες. Με την πάροδο του χρόνου Τσάμηδες επικράτησε να ονομάζονται μόνο οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες.
Ο διαχωρισμός αυτός διαιώνισε μια έχθρα ανάμεσα στις δύο ομάδες, με τους Μουσουλμάνους να είναι επιθετικοί και εκδικητικοί, αφού και η Τουρκική ηγεσία τους έδινε αυτή τη δυνατότητα. Έτσι αυτοί ονομάστηκαν Τουρκοτσάμηδες (γενίτσαροι ουσιαστικά), όπως και οι εξισλαμισθέντες Αλβανοί που ονομάσθηκαν Τουρκαλβανοί. Οι Τσάμηδες όλοι ( κοινώς οι Τουρκοτσάμηδες) ήταν πάντα με την Τουρκία εναντίον όλων των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων και πάντα το έπαθλό της προδοσίας τους ήταν κάποια κτήματα και κάποια γρόσια…! Λόγω της γλωσσικής συγγένειας που είχαν με τους Τουρκαλβανούς σιγά – σιγά τους ονόμασαν Αλβανοτσάμηδες, θεωρώντας ότι είναι αλβανικής και όχι ελληνικής καταγωγής…! Αυτό βέβαια ήταν «κόλπο» της ιταλικής και αυστροουγγρικής προπαγάνδας μπροστά στο οποίο οι Έλληνες έμειναν «κλασικά» ‘απραγοι, με αποτέλεσμανα πεισθούν οι Τσάμηδες ότι ήταν αλβανικής καταγωγής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η γλωσσική συγγένεια ενός λαού δεν είναι αρκετό χαρακτηριστικό της εθνικότητος του.
Οι Ελληνοαρβανίτες για παράδειγμα και οι Ντρέδες μιλούσαν κάποια αρβανίτικη – αλβανική διάλεκτο, αλλά ποτέ κανείς δεν μπόρεσε με σοβαρά επιχειρήματα να αμφισβητήσει την ελληνικότητα τους. Στους πολέμους του 1912 – 1914 οι «Τσάμηδες» πολέμησαν εναντίον της Ελλάδας. Το 1940 πολέμησαν επίσης εναντίον της Ελλάδας κατατασσόμενοι στον Ιταλικό στρατό οργανωμένοι σε δύο τάγματα, πρωτοστατώντας στα όργια σε βάρος των Χριστιανών και κατασκοπεύοντας τον ελληνικό στρατό. Στη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκαν στο Γερμανικό στρατό φορώντας περιβραχιόνια με τον αγκυλωτό σταυρό. Τον Ιούλιο του 1942 δημιούργησαν οργάνωση εν είδει κυβερνήσεως της K.S.I.L.I.A. (Αλβανικό σύστημα πολιτικής Διοικήσεως) και με την ανοχή των Γερμανών προσπάθησαν να πετύχουν τον εξαλβανισμό της Θεσπρωτίας. Από τα ηγετικά τους στελέχη ο Νουρή Ντίνο σε ομιλία του στους Φιλιάτες, φέρεται να είπε: « Γενναίοι, θανατώστε τους Έλληνες, όπου και αν τους βρείτε. Η Τσαμουριά μέχρι την Πρέβεζα να μείνει αλβανική. Εκδικηθείτε τους εχθρούς μας. Η ισχυρή Ιταλία είναι μαζί μας.»
Ο πίνακας των εγκλημάτων των Τσάμηδων στην περίοδο 1941 – 1944 έχει ως εξής:
Φόνοι: 632
Απαγωγές: 459
Βιασμοί: 209
Εμπρησμοί οικιών: 2.332
Λεηλασίες χωριών: 53
Αρπαγέντα αιγοπρόβατα: 37.556
Αρπαγέντα βοοειδή: 9.285
Αρπαγέντα ιπποειδή: 4.148
Αρπαγέντα πουλερικά 30.000
Τα στοιχεία αυτά πρέπει να θεωρήσουμε ότι σαν «επίσημα» είναι και κατώτερα των πραγματικών…!
Παρόλα αυτά η Ελλάς υποχρεώθηκε να πληρώσει ( αν και αμυνόμενη) 218.000.000 δραχμές στους Μουσουλμάνους μόνο του Αργυροκάστρου σαν πολεμική αποζημίωση.
Με την απελευθέρωση και υπό το βάρος των δικών που θα ακολουθούσαν, 16 με 17 χιλιάδες Τσάμηδες εγκατέλειψαν εθελουσίως την Ελλάδα με το φόβο να μην κλιθούν να δώσουν λόγο, για τα εγκλήματα τους και την συνεργασίας τους με τους κατακτητές, στην ελληνική δικαιοσύνη.
Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε τη μαρτυρία του «Τσάμη» Νουχνί Λατίφ από τα Τρίκορφα Φιλιατρών που ομολογεί ότι, οι Μωαμεθανοί Τσάμηδες δεν είχαν παράπονο από την Ελληνική διοίκηση και παρόλα αυτά συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του άξονα και προέβησαν σε ακατανόμαστα εγκλήματα κατά των Ελλήνων.
Μετά τη φυγή των Τσάμηδων, το ειδικό δικαστήριο των Ιωαννίνων εξέδωσε μέχρι το 1948, 1.704 καταδικαστικές αποφάσεις για εγκλήματα πολέμου κατά των Τσάμηδων. Ακολούθησε η τελεσίδικη καταδίκη τους, η στέρηση της ελληνικής ιθαγένειας, καθώς και η δήμευση των περιουσιών τους με τα βασιλικά διατάγματα 2185 του 1952 και 1871 του 1954. Έτσι έκλεισε νομικά το θέμα των λεγόμενων Τσάμηδων.
Με στοιχεία από το βιβλίο : «Δια Πυρός και Σιδήρου»

ΠΗΓΗ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΛΤΕΣ

Ο Έλληνας Πυθέας ήταν ο πρώτος θαλασσοπόρος της Iστορίας, λέει σε νέο βιβλίο Bρετανός ιστορικός. Ξεκίνησε τον 4ο αιώνα π.X. από τη Mασσαλία για τον ευρωπαϊκό βορρά. Kαι δεν βρήκε βαρβάρους, αλλά κασσίτερο, ήλεκτρο και χρυσό

Στο παλιό λιμάνι της Μασσαλίας, μία χάλκινη πλάκα γράφει: «Εδώ γύρω στο 600 π.X. Έλληνες ναυτικοί αποβιβάστηκαν προερχόμενοι από τη Φώκαια, ελληνική πόλη της Μικράς Ασίας. Ίδρυσαν τη Μασσαλία από την οποία μεταλαμπαδεύτηκε στη Δύση ο πολιτισμός».

Υπάρχει ένα πρόσωπο που υπονοείται πίσω από τις λέξεις αυτές. Λέγεται Πυθέας και το άγαλμά του βρίσκεται σε μία εσοχή της πρόσοψης του Χρηματιστηρίου Αξιών της πόλης, μαζί με εκείνο του Ευθυμένη.

H παρουσία τους εκεί έχει έναν ειδικό συμβολισμό. Οι δύο Έλληνες θαλασσοπόροι από τη Μασσαλία βοήθησαν το άνοιγμα του εμπορίου σε μια πόλη που κάποτε ήλεγχε μεγάλο μέρος της μεσογειακής οικονομίας. Και ο μεν Ευθυμένης ταξίδεψε προς Νότον. Έφθασε στη Σενεγάλη, πιθανόν και στην Γκάνα.
Ο Πυθέας όμως τράβηξε προς Βορράν, να βρει τους τόπους που ήταν σκεπασμένοι με τον πέπλο του μύθου, τόπους βαρβαρικούς όπου οι άνθρωποι «δεν μιλούσαν ελληνικά αλλά συνεννοούνταν με θορύβους που έμοιαζαν με κραυγές ζώων».

Ο Άγγλος ιστορικός Μπάρι Κάνλιφ ανέλαβε να χαρτογραφήσει ξανά το μυθικό εκείνο ταξίδι. Καθηγητής στην έδρα Ευρωπαϊκής Αρχαιολογίας της Οξφόρδης από το 1972, συγγραφέας δεκάδων βιβλίων, μονογραφιών, άρθρων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον κελτικό πολιτισμό, κυκλοφόρησε πρόσφατα (Εκδόσεις Penguin) το βιβλίο «Το συναρπαστικό ταξίδι του Πυθέα του Έλληνα», με υπότιτλο «Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη Βρετανία».

Βέβαια το ταξίδι του δεν είναι άγνωστο. Ο Πυθέας είχε γράψει, γύρω στο 320 π.X., «Περί Ωκεανού», βιβλίο το οποίο δεν σώζεται, αναφέρεται όμως σε αρκετές πηγές μέσω των οποίων σώζονται και αυτούσια αποσπάσματα. Αρκετοί μεταγενέστεροι του Πυθέα γεωγράφοι και ιστορικοί, όπως ο Στράβωνας και ο Πολύβιος, αμφισβήτησαν τα γραπτά του Πυθέα και τα μεταχειρίστηκαν ως μυθεύματα - «Πυθέου πλάσματα» τα αποκαλούσαν.
Άλλοι όμως τα υποστήριξαν - παράδειγμα ο Ίππαρχος, ο Ερατοσθένης, ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης. Και σήμερα θεωρείται πια βέβαιο ότι το ταξίδι έγινε, και ο Πυθέας θα πρέπει να πάρει τη θέση του δίπλα στον Κάπτεν Κουκ και τον Κολόμβο.

Ο Πυθέας υπήρξε πράγματι, σύμφωνα και με νεώτερα ευρήματα, ο πρώτος άνθρωπος τού τότε γνωστού κόσμου που έφθασε στη Βρετανία, στις χώρες των Κελτών και των Γαλατών, τρεις αιώνες νωρίτερα από τις λεγεώνες του Ιούλιου Καίσαρα. Και ο Κάνλιφ ανασυνέθεσε το ταξίδι χρησιμοποιώντας όλες τις γραπτές πηγές αλλά και τα ευρήματα της αρχαιολογίας, για να πει τι ακριβώς συνάντησε στον δρόμο του.
Ταυτόχρονα ανασυνθέτει το ιστορικό πλαίσιο μιας περιόδου από το 600 έως το 100 π.X., τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε Ετρούσκους, Έλληνες, Καρθαγένιους και Ρωμαίους και αναδεικνύει την αξία του εμπορίου, ως κινήτρου του ταξιδιού αυτού, όπως συνέβη και με τους θαλασσοπόρους του 15ου αιώνα.
Αναδεικνύει τη σημασία του κασσίτερου, του ήλεκτρου και του χρυσού, στην οικονομία της εποχής. Ο κόσμος του Πυθέα ήταν ο μεσογειακός κόσμος που είχε όριο τις Άλπεις και τις Ηράκλειες Στήλες στο Γιβραλτάρ, ήταν όμως και ένας κόσμος που είχε ανάγκη την υπέρβαση των ορίων του. «Ήταν ένας κόσμος αλλαγών, ανάπτυξης οριζόντων, επαφών σε μεγάλες αποστάσεις, ανταλλαγής αγαθών και επέκτασης των γνώσεων», λέει. «H Μεσόγειος ήταν μέρος ενός γρήγορα αυξανόμενου παγκόσμιου συστήματος που περιελάμβανε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική, χαρακτηριζόταν δε από διογκούμενη αλληλεξάρτηση».

Ο Πυθέας πέρασε τις Ηράκλειες Στήλες, ανέβηκε τις ισπανικές ακτές, τις γαλλικές, είδε από ποιες ακριβώς περιοχές του άγνωστου Βορρά, της Μάγχης και της Βαλτικής, έφθανε έως τον Νότο ο κασσίτερος και το κεχριμπάρι. Και έφθασε μέχρι και την περίφημη Θούλη (πιθανολογείται ότι είναι η Ισλανδία), όπου δεν υπήρχε ακριβώς «ούτε γη ούτε θάλασσα ούτε αέρας», παρά μόνον ένα είδος «θαλασσίου πνεύμονος». 'ντε μετά να τον πιστέψει ο Στράβωνας. Αλλά ο Πυθέας μιλούσε για τους πάγους.

Ο Μπάρι Κάνλιφ, ήδη με τον τίτλο και τον υπότιτλο, παίζει με το θανατηφόρο όπλο της λεπτής ειρωνείας. Είναι σαν να μας προτείνει μια σειρά ανακαλύψεων: Οι Έλληνες (ο «Pytheas the Greek») ανακάλυψε τους Κέλτες κάνοντας τον περίπλου της Ιβηρικής. Οι απόγονοι των λαών αυτών ανακάλυψαν την Αμερική. Και όλοι ετούτοι μαζί, ανακάλυψαν αργότερα έναν απόγονο του Πυθέα, ναυτικό κι αυτόν, τον «Zorba the Greek». Τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας, μας λέει εντέλει. Όλα εξαρτώνται από το ποιος είναι κέντρο του κόσμου και ποιος φολκλόρ.
Γιατί ο ανομολόγητος στόχος του διακεκριμένου οξφορδιανού, στο απόγειο της καριέρας του, τόσο σε αυτό το βιβλίο του όσο και στο αμέσως προηγούμενό του, το «Facing the Ocean», είναι ένας: να αποδείξει τη θεωρία που σε διαλέξεις του έχει διατυπώσει περί «καθιερωμένης ψευδο-ιστορίας», σύμφωνα με την οποία οι Κέλτες πήραν τα φώτα του πολιτισμού από τη Μεσόγειο. Να πει, με άλλα λόγια, ότι παρά τα όσα συκοφαντικά λέγονται, το χαρακτηριστικό των λαών αυτών δεν ήταν η κατανάλωση... βελανιδιών.

Φυσικά, για να εδραιώσει τις θέσεις του, πρέπει υποχρεωτικά να συνταξιδέψει με τον Πυθέα. Διότι το δικό του θεωρητικό ταξίδι έχει αναπόφευκτη αφετηρία τις μεσογειακές γραπτές πηγές, μια και οι Κέλτες τότε δεν είχαν ακόμη γραπτή γλώσσα.
Δικαιούται, ωστόσο, να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν ένα από τα ελάχιστα σημεία υστέρησης των Κελτών, καθώς οι πληθυσμοί της Γαλατίας, της Γαλικίας, της Κορνουάλης ή της Βρετάνης, οι «κοινωνίες του Ατλαντικού», όπως τις αποκαλεί, είχαν καινοτομήσει με άλλους τρόπους: «Ήταν πιο μπροστά στη ναυσιπλοΐα, στη ναυπηγική και στις γνώσεις για τις εποχές και την αστρονομία».

Σαν ελληνική «μόδα»

Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μίλησαν για τους «Κελτούς», από τον 6ο αιώνα π.X. Στους επόμενους αιώνες, οι δύο πολιτισμοί, ο ελληνικός και ο γαλατικός, έμελλε να συναντηθούν.

Ο Πίτερ Μπέρεσφορντ Έλις, διακεκριμένος μελετητής του κελτικού πολιτισμού, στην πρώτη σχετική μελέτη που δημοσιεύεται -μόλις κυκλοφόρησε- στα ελληνικά («Έλληνες και Κέλτες», Εκδ. Θεμέλιο, Σελ. 292, τιμή: 19,70 ευρώ ), περιγράφει πώς το διαρκές κελτικό μεταναστευτικό ρεύμα οδηγήθηκε μέχρι τη Νοτιοανατολική Ευρώπη αλλά και την Ουκρανία! Και καταγράφει την πορεία των Κελτών της Ανατολής μέχρι τη σταδιακή τους αφομοίωση και εξαφάνιση.

Είναι, φαίνεται, λίγο μόδα εσχάτως ο κελτικός πολιτισμός. Αν κάποιος προτιμάει μία λιγότερο μακρινή εποχή, υπάρχει ο 11ος αιώνας, ο Πάπας Ουρβανός και οι Σταυροφορίες Κελτών βασιλέων στην «Ιερή λόγχη» (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Σελ. 636, Τιμή: 21,90 ευρώ) του μελετητή Στέφεν Λόχεντ.

ΠΗΓΗ

ΚΕΛΤΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Συγγραφέας: ΕΛΛΙΣ ΜΠΕΡΕΣΦΟΡΝΤ ΠΗΤΕΡ

Εκδόσεις: ΘΕΜΕΛΙΟ

ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ

«Μία από τις πλέον αινιγματικές παραδόσεις τις μυθολογίας μας σχετίζεται με τους Υπερβορείους και την μυθική χώρα τους, την οποία κάθε φθινόπωρο επισκεπτόταν ο θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του, το οποίο έσερναν Κύκνοι και επέστρεφε πάλι την άνοιξη στη Δήλο και στους Δελφούς. Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία, με τα Θεοφάνια ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το προαναφερθέν ιπτάμενο άρμα του θεού.

Οι μελέτες που ασχολήθηκαν με το θέμα των Υπερβορείων, τοποθετούν αυτόν τον μυθικό λαό γενικώς και αορίστως στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, ενώ κάποιες πιο ειδικές αναφορές μιλάνε για Γροιλανδία, Σκανδιναβία, Βαλτική, Ρωσία, Σιβηρία κ.α. Υπάρχουν βέβαια και πιο εξεζητημένες μελέτες για την Υπερβορεία, όπως η άποψη ότι ήταν κάποιο νησί (πάντοτε τοποθετημένο στην Αρκτική ζώνη) το οποίο καταποντίστηκε. Εικάζεται ότι οι έρευνες του Γιούργκεν Σπανούθ το 1961, στον 54ο παράλληλο, αποσκοπούσαν στην ανεύρεση της υποτιθέμενης καταποντισμένης Υπερβορείας· οι δώδεκα δύτες και οι πέντε βατραχάνθρωποι της αρχαιολογικής αποστολής δε βρήκαν τίποτα.

Στην αρχαία Ελλάδα βέβαια υπήρχε η γνώση για τις περιοχές της Αρκτικής ζώνης και των συνθηκών που επικρατούν εκεί, όπως για παράδειγμα η αναφορά του Ηρόδοτου ότι στους Υπερβόρειους η μέρα διαρκεί έξι μήνες. Ο Ηρόδοτος έκανε αυτή την δήλωση διότι γνώριζε και για τις συνθήκες της Αρκτικής και για τους Υπερβορείους και υπέθεσε ότι οι τελευταίοι, σαν «Υπέρ-Βόρειοι», και παίρνοντας τη στενή ερμηνεία αυτού του όρου, κατοικούν στον απώτατο βορρά, στην Αρκτική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βεβαίως και τον θαλασσοπόρο Πυθέα από τη Μασσαλία, που ήταν συν τοις άλλοις μεγάλος γεωγράφος, αστρονόμος και μαθηματικός, ο οποίος ταξιδεύοντας στο βορρά πρέπει να έφθασε ως τη Γροιλανδία. Υποθέτοντας δε ότι όντως οι Υπερβόρειοι είναι Γροιλανδοι ή Σκανδιναβοί ή Σκύθες ή Μασαγέτες, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: «Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα διάλεκτον, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...».

Οι Υπερβόρειοι λοιπόν είναι Έλληνες, αδέλφια μας, όλοι ιερείς και λάτρεις του Απόλλωνα του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» όπως αναφέρει και ο Πλάτων. Βέβαια Αιώνια Ζωή και Αιώνια Ευτυχία δεν υπάρχει στις εσχατιές του βορρά, ούτε είναι ασφαλώς ένας παντοτινός καταπράσινος τόπος με ανέσπερο φως χωρίς να γνωρίζει ποτέ χειμώνα και πολύ περισσότερο ένας τόπος με δυο ετήσιες σοδειές, όπως τον θέλει η Ελληνική Μυθολογία.

O Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της Αιώνιας Ευτυχίας των Υπερβορείων αναφέροντας ότι αν και είναι άνθρωποι εντούτοις δεν προσβάλλονται ποτέ από νοσήματα, ούτε μάλιστα υπόκεινται στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων τους και κατά συνεπείαν είναι αθάνατοι!! Αναφέρει σχετικά: «Ούτε ασθένειαι ούτε το απάισιον γήρας προσβάλλουν την ιερά ταύτην γενεάν, χωρίς δε πόνον και μακράν των μαχών ζουν... Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσέας)...»

Η προσωπική μου άποψη είναι πως ο Πλάτωνας εξηγεί την αθανασία των Ολύμπιων προπατόρων μας όταν αναφέρει πως η διατήρηση της συνοχή τους οφείλεται στο γεγονός πως η συγκόλληση των τεσσάρων στοιχείων του Σύμπαντος (Γη, Ύδωρ, Πυρ, Αήρ), που αποτελούν την προαναφερθείσα συνοχή τους, έγινε με Δεσμούς Άλυτους (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Εφόσον λοιπόν οι Υπερβόρειοι είναι αθάνατοι και εφόσον αυτό προϋποθέτει «Αλύτοις Δεσμοίς» εν τη συνοχή τους και εφόσον είναι Έλληνες Αδέλφια μας, συνεπάγεται ότι είναι και αυτοί κάποιοι από τους (χιλιάδες) Ολύμπιους. Πάλι ο Πίνδαρος μας πληροφορεί για τον σύνδεσμο που ενώνει τους Ελλάνιους εν τη Ελλάνια, με τους Ελλάνιους Ολύμπιους: «Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δύο πνοή ζωής από μα μόνο μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους και η μία είναι τα τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυία και δύναμη, με τους αθάνατους, κι ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα...»

Στην περίπτωση που μελετάμε και σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, ο σύνδεσμος δεν είναι άλλος από τον θεό Απόλλωνα. Αξίζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία μας που συνδέει τον Απόλλωνα με τους Υπερβορείους πριν ακόμα τη γέννησή του. Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα (για την ιστορία θα πρέπει να πούμε ότι η νήσος Δήλος ήτο «άδηλος» διότι βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με προορισμό όμως να αναδυθεί με προσταγή του Δία για χάρη της επίτοκης Λυτούς και να καθαγιασθεί με τη γέννηση του θεού). Άλλες δύο Υπερβόρειες παρθένες αργότερα, η Λαοδίκη και η Υπερόχη έφθασαν στο νησί προσφέροντας «δώρα». Βέβαια όλη αυτή η μυθολογία είναι γεμάτη από κώδικες όπως κώδικες είναι και οι τάφοι των δύο παρθένων (της Λαοδίκης και της Υπερόχης) που βρέθηκαν στη Δήλο και διαμορφώθηκαν κοντά στον ιερό περίβολο της Αρτέμιδος (βλ. επίσης εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος- Λαρούς- Μπριτάνικα»).

Και λέγω ότι οι τάφοι τους είναι κωδικοποιημένα σημεία, διότι μετά τον «θάνατο» τον δύο κοριτσιών σταμάτησε και οποιαδήποτε -άμεση- επαφή μεταξύ των Υπερβορείων και των κατοίκων του νησιού. Πιθανώς οι τάφοι των δύο Υπερβορείων παρθένων να σχετίζεται με τον λοιμό που έπληξε τους Αθηναίους το 425 π.Χ. και να χρησιμοποιήθηκαν σαν μέσο κάθαρσης προς εξευμενισμό του Απόλλωνος. Πάντως κανένας τάφος Δήλιου δεν έπρεπε να μείνει στο νησί και έτσι το νεκροταφείο του νησιού μεταφέρθηκε στο γειτονικό νησί Ρηνεία. Επίσης, ως μέσο κάθαρσης, απαγόρευαν τις εγκυμονούσες να γεννήσουν στη Δήλο και έτσι αυτές πηγαιναν, όταν έφθανε η ώρα της γέννας, στη Ρηνεία.

Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία· τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού. Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες. Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων. Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο.

Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους Υπερβόρειους. Η σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον «νόμισε» για τον ίδιο τον θεό «...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας..» αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε:

«Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα "Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα". Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». Και αλλού: «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα.».

Επίσης: «Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας...». Φεύγοντας από την Υπερβορεία ο Απόλλων, που είχε καταφύγει μετά τη γέννησή του, επισκέπτεται τους Δελφούς, το μέρος στο οποίο επρόκειτο να ιδρυθεί το ομώνυμο μαντείο. Κατά μία εκδοχή του μύθου ιδρυτής του μαντείου θεωρείται ο Ωλήν. Για τον Ωλήν λέγεται ότι έγραψε η ποιήτρια και ιέρεια των Δελφών, Βοιώ που υπήρξε σύζυγος του Ακταίου (βασιλιάς της Αθήνας) και μητέρα του Παλαίφατου (επικός ποιητής). Στη Βοιώ έχει αποδοθεί το έργο «Ύμνος στον Απόλλωνα» όπου αναφέρει πως το δελφικό μαντείο ιδρύθηκε από τους Υπερβόρειους και ότι ο πρώτος μάντης ήταν ο Ωλήν, που από τον Ησύχιο και τον Σούδα αποκαλείται «Δυμαίος» ή «Λύκιος» ή «ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ». Ο Ωλήν θεωρείται επίσης και ο εφευρέτης του δακτυλικού εξαμέτρου. Μαζί με τον Υπερβόρειο Ωλήν, ήρθαν σαν υπερασπιστές του μαντείου οι Υπερβόρειοι Υπέροχος και Λαόδοκος.

Σε ποιους όμως αστερισμούς εντοπίζονται, θα πάρουμε την απάντηση από τους πρωταγωνιστές του μύθου του Περσέα. Όμως πρώτα θα πρέπει να πούμε λίγα λόγια για την επίσκεψη του Ήρωα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα. Οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το σπαθί που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία από σκυλίσιο δέρμα που θα τον έκαμνε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας-Άγγελος του Περσέα αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: «...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς» Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους. Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: «...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων...»

Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του «Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1» δίνει μια εξήγηση: «...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε "προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν" (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο «Ευθύδημος»). Επίσης στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος...» Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους «όνους», θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο.