Horyzont...

... pojawił mi się przed oczami - tak jak chciałam i odważyłam się spojrzeć jeszcze dalej! Poza horyzont! daleko poza szczyty gór, poza siebie samą! A to nie łatwe, zmierzyć się po raz kolejny i to bez gwarancji, że coś mi to da ;-)
I niech obrazy mówią, bo słowa nic nie zmieniają!

   I radość pojawiła się, kiedy przestrzeń się otworzyła!

A potem to już chłonąć można wszystko, co piękne

i niech to zostanie w mnie jak najdłużej!

Drzewo ma swoje miejsce, ukorzenia się i rozrasta.

Nie pyta nikogo o zdanie, po prostu jest!

Piękne i silne, nie wysila się na zakładanie maski, ukrywanie.

A niekiedy odsłania nawet swoje źródło, swoje miejsca skąd czerpie energię!

A jak zajrzysz pod wodę to już zupełnie inaczej wszystko wygląda.

I kamienie i liście i odbicia drzew!

I trochę kolorów, niech dominują, niech rozjaśniają!

A na zakończenie Niezapominajki -

po to by pamiętać, czy żeby zapomnieć?

Jeszcze tego nie wiem ;-)

d.