Zjednoczony Kościół Protestancki Francji
 Kościół reformowany w Tuluzie | |||||||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
| chrześcijaństwo └ protestantyzm └ kościoły ewangelicko-unijne | |||||||||||
| Ustrój kościelny |
synodalno-prezbiterialny | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
Emmanuelle Seyboldt | ||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||
| Członkostwo |
Światowy Alians Kościołów Reformowanych, Światowa Federacja Luterańska | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Zjednoczony Kościół Protestancki Francji (fr. Église protestante unie de France) – Kościół ewangelicki o charakterze unijnym we Francji. Powstał w 2013 roku w wyniku unii zawartej przez Francuski Kościół Reformowany i Kościół Ewangelicko-Luterański Francji.
Historia kościoła reformowanego we Francji sięga 1559 roku, gdy w Paryżu odbył się pierwszy ogólnonarodowy synod Kościołów reformowanych[1]. W 1598 roku wydany został edykt nantejski, który przyznał hugenotom, jak nazywano we Francji kalwinistów, tolerancję religijną[1]. Kościół liczy około 400 tysięcy wiernych w 450 parafiach. Zorganizowany jest w 9 regionów kościelnych[2]. Parafie które wchodziły przed fuzją w skład Kościoła luterańskiego posiadają własną formę administracji - w regionie East-Montbéliard 22 parafie luterańskie zgromadzone są w ramach 4 konsystorzy o charakterze luterańskim, natomiast parafie o korzeniach kalwińskich wchodzą w skład 2 konsystorzy reformowanych. Natomiast w regionie paryskim parafie luterańskie tworzą odrębną jednostkę tak zwaną Inspekcję Paryża[3].
Kościół praktykuje ordynację kobiet na pastorów — od 2017 roku przewodniczącą Kościoła jest pastor Emmanuelle Seyboldt[4]. Kobiety stanowią około 1/3 wszystkich pastorów[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kazimierz Bem: Sława i chwała mniejszości, czyli kalwinizm francuski. magazyn.ekumenizm.pl, 2005-06-25. [dostęp 2022-01-31]. (pol.).
- ↑ a b La création de l'Église protestante unie de France. eglise-protestante-unie.fr. [dostęp 2022-01-31]. (fr.).
- ↑ Liste des régions. eglise-protestante-unie.fr. [dostęp 2022-01-31]. (fr.).
- ↑ La-Croix.com, Emmanuelle Seyboldt, une femme à la tête de l’Église protestante unie [online], La Croix, 29 maja 2017 [dostęp 2018-11-12] (fr.).