ZiS-151
| |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1948–1958 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Silniki |
R6 5,6 l |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
6930 mm[1] |
| Szerokość |
2320 mm[1] |
| Wysokość |
2320 mm[1] |
| Rozstaw osi |
4225 + 1120 mm[1] |
| Masa własna |
5580 kg[1] |
| Zbiornik paliwa |
2 x 150 l |
| Liczba miejsc |
3[1] |
| Ładowność |
4500 kg (2500 kg w terenie)[1] |
ZiS-151 – radziecki terenowy samochód ciężarowy produkowany przez zakłady ZiS w Moskwie (od 1956 roku noszące nazwę ZiŁ) w latach 1948-1958. Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 5,6 litra. Moc przenoszona była na wszystkie osie (6x6) poprzez 5-biegową skrzynię biegów.
Samochód był oparty na kopiach rozwiązań kilku amerykańskich ciężarówek dostarczanych do ZSRR podczas II wojny światowej w ramach programu pomocy lend-lease[2]. Zewnętrznie przypominał trzyosiowy International M5-6, jednakże pod względem technicznym podwozie i mosty napędowe było skopiowane z najbardziej cenionego w ZSRR Studebakera US-6[2]. Poszerzona trzyosobowa kabina kierowcy i maska silnika zostały przejęte w zmodyfikowanej formie z dwuosiowego modelu ZiS-150, będącego z kolei kopią amerykańskiego International KR11, z zastąpieniem poziomych żeber atrapy chłodnicy przez większe pionowe szczeliny dla lepszego chłodzenia[2]. Napęd samochodu stanowił jednak własnej konstrukcji silnik ZiS-121 przejęty w zmodyfikowanej wersji z ZiS-150[1]. przejęto też W odróżnieniu od M5-6, dostęp do silnika był z boków zamiast podnoszonej maski, a atrapa chłodnicy była półokrągła w widoku z góry[2]. Koła zaadaptowane z ciężarówki GAZ-51 również były kopią amerykańskich[2]. ZiS-151 jednak był o ponad tonę cięższy od Studebakera, m.in. z powodu wymogów technologicznych oraz wymagań wojska wyposażenia go w dwa baki paliwa i dwa koła zapasowe[2]. Z powodu pochodzenia i podobieństwa do Internationala, ZiS-151 był popularnie w ZSRR nazywany trumanem, od prezydenta USA Trumana[2].
Samochód produkowany był głównie jako pojazd wojskowy. Następcą został ZiŁ-157.
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Silnik
[edytuj | edytuj kod]- Nazwa: ZiS-121 (ZiŁ-121)[1]
- R6 5,6 l (5555 cm³), 2 zawory na cylinder, benzynowy, 4-suwowy
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 101,60 mm × 114,30 mm[3]
- Stopień sprężania: 6,0:1[1]
- Moc maksymalna: 92 KM przy 2800 obr./min[1]
- Maksymalny moment obrotowy: 328,5 Nm (33,5 kGm) przy 1100 obr./min[1]
Osiągi
[edytuj | edytuj kod]- Prędkość maksymalna: 60 km/h (załadowany)[1]
- Średnie zużycie paliwa: 42 l/100 km[1]
Inne
[edytuj | edytuj kod]- Koła: 8,25 x 20 cali
- Promień skrętu: 11,2 m
- Ładowność: 4500 kg
- Prześwit: 260 mm
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Dołmatowski i Triepienienkow 1957 ↓, s. 173-176
- ↑ a b c d e f g Michaił Sokołow: AwtoNASZESTWIJE na SSSR: trofiejnyje i lendlizowskije awtomobili. Moskwa: Jauza / Eksmo, 2011, s. 452, 591-593. ISBN 978-5-699-45024-4. (ros.).
- ↑ Dołmatowski i Triepienienkow 1957 ↓, s. 162.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ZIS 151. [w:] oldrussiancars.com [on-line]. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
- ZIS 151. [w:] autogallery.org.ru [on-line]. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
- Ju. Dołmatowski, I. Triepienienkow: Traktory i awtomobili. Moskwa: Sielchozgiz, 1957. (ros.).
| Samochody osobowe | |
|---|---|
| Samochody ciężarowe | |
| Autobusy |
| Czołgi | |
|---|---|
| Działa samobieżne i moździerze | |
| Pojazdy przeciwlotnicze | |
| Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
| Transportery opancerzone | |
| Bojowe wozy piechoty | |
| Pojazdy rozpoznawcze | |
| Samochody ciężarowe | |
| Inne pojazdy | |
| Pociągi pancerne | |
| Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
| Pojazdy bezzałogowe |
