Zbigniew Słupecki (zm. 1537)

Zbigniew Słupecki
	; Rawicz
Data śmierci	1537
Ród	Słupeccy herbu Rawicz
Małżeństwo	Barbara z Firlejów herbu Lewart
Wojny i bitwy	Wojna polsko-krzyżacka 1519–1521, Bitwa pod Obertynem
Administracja	senator, kasztelan zawichowski i połaniecki, pisarz polny koronny,starosta sokalski.

Zbigniew Słupecki herbu Rawicz (zm. w 1537 roku) – senator, kasztelan zawichojski i połaniecki, pisarz polny koronny w latach 1528–1533^[1], rotmistrz jazdy obrony potocznej, dworzanin królewski.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej Słupeckich herbu Rawicz^[2] z Sandomierskiego, gdzie posiadał 4 wsie. Żołnierz obrony potocznej pierwszy raz wzmiankowany w grudniu 1520, w okresie wojny z zakonem krzyżackim. Był wówczas rotmistrzem jazdy koronnej. W walkach z Krzyżakami dowodził 1000 konnym korpusem jazdy obrony potocznej z Rusi i Podola. Prowadził działania wojenne na Warmii, pustosząc po drodze wsie zakonne w okolicach Iławy i Miłomłyna. W następnych miesiącach przeszedł pod dowództwo Jakuba Secygniewskiego, w styczniu 1521 w czasie wypadu z Olsztyna, w bitwie pod Kabikiejmami pod Dobrym Miastem rozbił oddziały zakonne. W drugiej połowie 1521 dowodził 700 konnym oddziałem jazdy w czasie wyprawy Tarnowskiego na pomoc oblężonemu przez Turków Belgradowi.

Był zięciem hetmana wielkiego koronnego Mikołaja Firleja, ożenił się z jego córką Barbarą^[3]. Szybko awansował, piastował urząd pisarza lubelskiego, kasztelana zawichojskiego i połanieckiego. W 1528 został pisarzem polnym koronnym. W 1531 wziął udział w wyprawie hetmana Jana Tarnowskiego na Pokucie, przeciw hospodarowi mołdawskiemu Rareszowi. W pierwszej fazie tej kampanii dowodził 500 konnym oddziałem, w skład którego wchodziły dwie chorągwie jazdy obrony potocznej. Hetmańska (284 konie) pod dowództwem porucznika Trzebieńskiego i chorągiew Macieja Włodka (ok. 200 koni). Zadaniem Słupeckiego było zdobycie Kołomyi i Gwoźdźca. Do Gwoźdźca skierował Włodka a sam chorągwią hetmańską skierował się na Kołomyję, którą zdobył z marszu 3 sierpnia 1631. 4 sierpnia ruszył pod Gwoździec, którego nie udało się zdobyć Włodkowi. Atak spieszonej kawalerii po uprzednim ostrzale z rusznic i łuków zakończył się powodzeniem. Słupecki pozostawił w zdobytym zamku chorągiew Włodka, a on sam z Trzebieńskim pognał na południe Pokucia do Zabłotowa. Zdobył Śniatyń i Kołaczyn. Część jego żołnierzy spustoszyło wsie po stronie mołdawskiej. 22 sierpnia walczył w bitwie pod Obertynem. Za zasługi w kampanii obertyńskiej otrzymał intratne starostwo sokalskie.

Ostatni raz wzmiankowany w 1537.

Przypisy

↑ Marek Plewczyński, Naczelne dowództwo armii koronnej w latach 1501-1572, w: Studia i Materiały do Historii Wojskowości t. XXXIV, 1992, s. 59.
↑ M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. Sejm-Wielki.pl. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).
↑ Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, tom IV, Wydawca:skład główny Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 288

Bibliografia

Marek Plewczyński, Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548, Oświęcim 2017
Marek Plewczyński, Obertyn 1531, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.

[1] Marek Plewczyński, Naczelne dowództwo armii koronnej w latach 1501-1572, w: Studia i Materiały do Historii Wojskowości t. XXXIV, 1992, s. 59.

[2] M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. Sejm-Wielki.pl. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).

[3] Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, tom IV, Wydawca:skład główny Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 288

[1]

[2]

[3]