Przejdź do zawartości

Zasław (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zasław
Заслаўе
Ilustracja
Cerkiew w Zasławiu
Herb
Herb
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Powierzchnia

14,2 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


14200[1]

Nr kierunkowy

17

Kod pocztowy

223034

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Ziemia54°00′N 27°17′E/54,000000 27,283333
Strona internetowa

Zasław (biał. Заслаўе, Zasłauje, [za'sɫaje], dawniej Zasław Litewski) – miasto na Białorusi, w obwodzie mińskim, 12 km na północny zachód od Mińska nad rzeką Świsłocz; 14,2 tys. mieszkańców (2010).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miasto wymieniane już w X w., stolica oddzielnego księstwa zasławskiego, w XVI w. włączonego do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Już w XI wieku miasto było silnie ufortyfikowane – większa jego część jest obecnie rezerwatem archeologicznym. Prawdopodobnie w Zasławiu (lub Uzdzie) w 1572 Maciej Kawęczyński wydrukował Biblię nieświeską.

15 kwietnia 1906 rosyjska policja wykryła w Zasławiu tajną polską szkołę, w której Antonina Wojzbun uczyła języka polskiego 25 dzieci w wieku 8–17 lat. Nauczycielka została ukarana grzywną w wysokości 50 rubli z możliwością jej zamiany na 15 dni aresztu[2]. W latach 1919–1920 pod tymczasową polską administracją, centrum administracyjne gminy Zasław w powiecie mińskim okręgu mińskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.

Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 200 osób. 29 października 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[3].

Urodził się tu Emilian Piasecki (ur. 28 maja 1894, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Zamek w Zasławiu (w ruinie), około 1 km od dworca kolejowego. Na jego majdanie znajduje się Cerkiew Przemienienia Pańskiego, wcześniej kościół katolicki z 1577. Po zamku został zarys wału z widocznym kawałkiem muru. Obiekt opisany jest jako pomnik archeologii z XI-XVII w.
  • Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny z 1774 roku w stylu barokowym, w 1998 roku zwrócony katolikom

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 33.
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1307.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]