Przejdź do zawartości

Y

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Y y

Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego. Litera nazywana jest igrek (z łac. y graeca). W języku polskim oznacza dźwięk [ɨ] lub [ɘ], niekiedy oznacza spółgłoskę [j], np. w starszym zapisie nazwiska Zamoyski. Literą tą w języku polskim zaczyna się tylko kilka słów, będących zapożyczeniami, i czyta się jak zwykle [j]: yale, yeti, yorkshire oraz yuppie. Wyjątkami są słowa ypsilon i ylid, czytane przez [ɨ]. „Słownik języka polskiego” pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego (1900–1927) podaje wyrazy ykać i ykanie jako regionalne odpowiedniki wyrazów czkać i czkanie oraz wykrzykniki ychy, ychychy, yja, yjo[1]. W innych językach może oznaczać na przykład samogłoskę [y] (np. niem. sympathisch [zʏmˈpaːtɪʃ]), [ɪ] (np. cz. my [mɪ]) lub spółgłoskę [j] (np. hisz. ayer [aˈjeɾ]).

Wymowa litery Y

Inne reprezentacje litery Y

[edytuj | edytuj kod]
Sygnalizacja Język migowy Alfabet
Braille’a
flaga
Międzynarodowego
Kodu Sygnałowego
Alfabet
semaforowy
Kod Morse’a francuski kanadyjski polski
Y  i

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Strona głowna – SŁOWNIKI DAWNE I WSPÓŁCZESNE [online], www.leksykografia.uw.edu.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).