Wojski Hreczecha

Koncert Wojskiego (ilustracja Stanisława Masłowskiego) z 1905 roku

Koncert Wojskiego. Scena wykonana w kości słoniowej na boku mahoniowej szkatuły przeznaczonej do przechowywania manuskryptu „Pan Tadeusz”. Dzieło rzeźbiarza Józefa Brzostowskiego z 1873 r. na bazie rysunku Juliusza Kossaka. Zbiory Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.

Wojski Hreczecha – jedna z postaci w epopei Adama Mickiewicza Pan Tadeusz^[1]. Był dalekim krewnym Sędziego Soplicy i przyjacielem jego domu^[2]. Do kanonów literackich przeszedł opis jego gry na rogu zaczynający się od słów: Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty...^[3]

W I Rzeczypospolitej wojski sprawował opiekę nad rodzinami szlachciców w czasie pospolitego ruszenia. W Panu Tadeuszu tytuł ten nadany jest Hreczesze zgodnie ze zwyczajem i tradycją, i nie świadczy o sprawowaniu opisanej funkcji.

Zobacz też

wojski

Przypisy

↑ „Wojski na ostrym końcu śród myśliwych siedział [...] Nazywam się Hreczecha, a od króla Lecha żaden za zającami nie jeździł Hreczecha”. Zobacz: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], w tłoczni „Rozwoju”, s. 28–29.
↑ [...] „Słudzy czekają, nim się pan Wojski ubierze, Który teraz za domem urządzał wieczerzę. On pana zastępuje i on, w niebytności Pana, zwykł sam przyjmować i zabawiać gości. (Daleki krewny pański i przyjaciel domu).” [...] – Zob.: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], op.cit., s. 14.
↑ Zob.: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], op.cit., s. 91.

Bibliografia

Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], w tłoczni „Rozwoju”

[1] „Wojski na ostrym końcu śród myśliwych siedział [...] Nazywam się Hreczecha, a od króla Lecha żaden za zającami nie jeździł Hreczecha”. Zobacz: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], w tłoczni „Rozwoju”, s. 28–29.

[2] [...] „Słudzy czekają, nim się pan Wojski ubierze, Który teraz za domem urządzał wieczerzę. On pana zastępuje i on, w niebytności Pana, zwykł sam przyjmować i zabawiać gości. (Daleki krewny pański i przyjaciel domu).” [...] – Zob.: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], op.cit., s. 14.

[3] Zob.: Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, wydanie na pamiątkę pięćdziesiątej rocznicy zgonu wieszcza, Łódź, [1905], op.cit., s. 91.

[1]

[2]

[3]