Wojciech Bober

Wojciech Bober
	kapitan intendent
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1891 ; Lutcza
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	45 pułk piechoty Obrony Krajowej; 2 pułk artylerii ciężkiej; 4 pułk artylerii ciężkiej; Obóz Internowanych nr 16; Centrum Wyszkolenia Żandarmerii; Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania
Stanowiska	płatnik
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-ukraińska,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;

Wojciech Bober (ur. 19 stycznia 1891 w Lutczy k. Rzeszowa, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Dominika i Zofii z Gaborskich. Absolwent gimnazjum z maturą w Przemyślu (1920). Powołany do armii austriackiej, zasadniczą służbę wojskową odbył w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 45 w Przemyślu^[1]. Po wybuchu I wojny światowej wcielony ponownie do armii i skierowany jako oficer gospodarczy na front wschodni. W 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do grudnia 1918^[2].

W marcu 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu, a następnie do 4 pułku artylerii ciężkiej w Kaliszu^[2]. Brał udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami^[2]. Po ukończeniu kursu dla oficerów gospodarczych (jesień 1920) został awansowany do stopnia podporucznika, rok później do stopnia porucznika. W 1921 komendant gospodarczy Obozu Internowanych nr 16 w Zduńskiej Woli. Jego oddziałem macierzystym był wówczas Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Łódź.

W latach 1921–1928 oficer gospodarczy Szpitala Wojskowego w Kaliszu i Rejonowym Kierownictwie Intendentury^[2]. W 1929 przeniesiony do kierownictwa filii Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia w Poznaniu. Następne przydziały to Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich nr 8 (1930–1934), Centrum Wyszkolenia Żandarmerii (1935–1936) i Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Pełnił funkcję płatnika. Zbierał bardzo dobre opinię i oceny za służbę w Wojsku Polskim. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 52. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów^[3]. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie Szkolnym Lotnictwa w Świeciu na stanowisku oficera gospodarczego^[4].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji komendanta Obwodu Smoleńskiego NKWD. Figuruje na liście wywózkowej z 5 kwietnia 1940 poz. 22^[5]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[6]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 i wpisany do dziennika czynności pod datą 15 kwietnia 1943^[6]. Zapisany na liście PCK (AM) pod nr 143^[7]^[6].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

Żonaty z Jadwigą ze Zmysłowskich, z którą miał córkę Wandę Marię oraz synów: Tadeusza Bolesława, Zbyszka Mieczysława i Eugeniusza Aleksandra^[6]^[2]. Eugeniusz Aleksander (1927–1999) był żołnierzem Armii Krajowej. Członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej^[9].

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[10]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Honorowa „Orlęta”

Upamiętnienie

Wojciecha Bobera upamiętniono posadzeniem Dębu Pamięci przez Zespół Szkół im. Świętej Rodziny w Lutczy, Lutcza 629^[11].

Zobacz też

Przypisy

↑ Ryżewski 1994 ↓, s. 424, autor podał, że był to 45 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, ale w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej nie występował pułk piechoty z numerem „45”..
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ryżewski 1994 ↓, s. 424.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 342.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 477.
↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 610 .
↑ ^a ^b ^c ^d УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 174 .
↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 77 .
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ TeresaT. Masłowska TeresaT., Jeśli zapomnę o Nich, 2012, s. 19 .
↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-06-01]..

Bibliografia

Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFRyżewski1994424,_autor_podał,_że_był_to_45_Pułku_Piechoty_Obrony_Krajowej,_ale_w_[[Cesarsko-królewska_Obrona_Krajowa|cesarsko-królewskiej_Obronie_Krajowej]]_nie_występował_pułk_piechoty_z_numerem_„45”.-1] Ryżewski 1994 ↓, s. 424, autor podał, że był to 45 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, ale w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej nie występował pułk piechoty z numerem „45”..

[CITEREFRyżewski1994424-2] Ryżewski 1994 ↓, s. 424.

[CITEREFRybkaStepan2006342-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 342.

[CITEREFRybkaStepan2006477-4] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 477.

[5] JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 610 .

[:2-6] УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 174 .

[7] JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 77 .

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] TeresaT. Masłowska TeresaT., Jeśli zapomnę o Nich, 2012, s. 19 .

[10] M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[11] Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-06-01]..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]