Wikipedysta:MAx 92/brudnopis

Niniejszym ustanawiam odznakę I. Brygady „za wierną służbę”.

1. Prawo do jej noszenia mają:

a) wszyscy oficerowie i żołnierze, którzy niemniej niż rok

{{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1.

CCU

Close Combat Uniform (CCU; lub Combat Uniform - CU) - prototypowe umundurowanie US Army. Testowane w latach 2003-2004. W oparciu o CCU zaprojektowano mundur ACU.

Historia

W początkach XXI wieku armia amerykańska uznała mundury BDU za już nieco przestarzałe. Rozpoczęto, więc poszukiwania nowego typu umundurowania. Mundur miał zostać zaprojektowany tak, aby "współpracował" z osłonami balistycznymi, oporządzeniem modułowym oraz współczesnym wyposażeniem indywidualnym. Pierwsze projekty ukazały się w maju 2002 roku. Prototypy nosiły miano "umundurowania koncepcyjnego" (ang. "concept uniform").

Pierwszy wariant późniejszego munduru CCU został wyprodukowany w styczniu 2003 roku i był oceniany przez zespół testowy z brygady Stryker w National Training Center w forcie Irwin w Kalifornii. W wyniku uwag i komentarzy użytkowników wyprodukowano drugi model, który był oceniany przez inny zespół żołnierzy brygady Stryker – tym razem w Joint Training and Readiness Center w forcie Polk w Luizjanie. W trzecim etapie testów oraz dalszego rozwijania projektu, „umundurowanie koncepcyjne” ostatecznie przechrzczono na „Close Combat Uniform” (w skrócie CCU), i oddano do testowania w regularnych pododdziałach.

Mundury CCU w kamuflażu 3 Color Desert Pattern testowane były przez dwie brygady Stryker wysłane do Iraku w ramach operacji Iracka Wolność.

Budowa

Mundur CCU (CU) produkowano z tkaniny NYCO w splocie rip-stop.

Bluza

Bluza mundurowa posiada z przodu dwubiegunowy zamek błyskawiczny pełnej długości zakrywany listwą zapinaną na trzy rzepy. Zamiast klasyczengo kołnierza zastosowano stójkę zapinaną patką z rzepem. Mankiety można było płynnie regulować za pomocą zapięcia na rzepy. Bluzę posiadała dwie szerokie kieszenie na klatce piersiowej (zapinane na rzepy, dostęp umieszczony był z boku co ułatwiało korzystanie z kieszeni) oraz dwie kieszenie naszyte na rękawach (umieszczono je skośnie by ułatwić sięganie do nich). Klapy tych kieszeni zapinane są na dwa plastykowe napy (w drugiej serii zastąpiono je rzepami). Na lewym rękawie umieszczono dodatkową kieszonkę do przenoszenia długopisów, itp. (nie posiadała patki zamykającej). Bluza na łokciach posiadała specjalne kieszenie na amortyzujące wkłady piankowe (rozwiązanie nie przyjęło się - żołnierze woleli po prostu używać standardowych „twardych” nałokietników oraz nakolanników).

Wszelkie naszywki, odznaki, specjalności oraz oznaki stopnia noszono zgodnie z regulaminem, z tą różnicą, że dominowało umieszczanie ich na rzepach (w przeciwieństwie do BDU, gdzie wszystko było na stałe przyszywane). Ponadto kieszenie naramienne posiadały rzepy na znaczniki IFF "swój-obcy".

Spodnie

Spodnie mają klasyczny krój. W pasie wszyto taśmę do regulacji, rozporek zapinany jest na guziki. Posiadają one sześć kieszeni - dwie klasyczne, dwie kieszenie boczne (cargo) oraz dwie małe kieszonki umieszczone na podudziach (rozmiar tych kieszonek umożliwia noszenie w nich np. jednego magazynka do M16 lub opatrunku osobistego). Zrezygnowano z kieszeni z tyłu. Kieszenie boczne mają skośne klapy (ułatwia to korzystanie z nich podczas siedzenia) zapinane na rzepy oraz dodatkowo można je zamknąć elastycznym ściągaczem z plastykowym regulatorem. Podobnie jak w bluzie, na kolanach znajdują się wzmocnienia umożliwiające włożenie piankowych ochraniaczy. Nogawki ściągane są u dołu nylonowymi taśmami.

Kamuflaże

Umundurowanie CCU (oraz jego prototypy) wykonywane było trzech kamuflażach: Woodland, 3 Color Desert Pattern, Urban Tracks i Scorpion Pattern (opracowany we współpracą z Crye Precision Industries). Kamuflaże Urban Tracks i Scorpion Pattern testowano wraz z umundurowaniem CCU, jednak nie przyjęto ich do wyposażenia.

Umundurowanie M1951

Umundurowanie M1951 - system umundurowania zimowego Sił Zbrojnych USA. W latach 60 zastąpione przez system M65.

Skład systemu

Kurtka M51

Kurtka M51 zastąpiła starsze kurtki M43 i M50. Była to prosta kurtka zapinana na zamek błyskawiczny. Posiadała 4 kieszenie bardzo podobne do tych z M43 (ale zamykane na napy). Do kurtki istniała możliwość dopięcia kaptura.

Wszystkie kurtki wykonane były w kolorze oliwkowym (OG 107).

Nina Roguż

Nina Roguż

Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1979 Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Maciej Goliński (od 2008)
Lata aktywności	1995-2005

Nina Roguż (ur. 15 lutego 1979 w Warszawie) - polska aktorka. Obecnie nie kontynuuje kariery aktorskiej.

Studiowała w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 2000 została laureatką trzeciej edycji konkursu "Z Cinema do Cannes" organizowanego przez miesięcznik CINEMA.

Filmografia

Filmy

• 1999 - Prawo ojca jako Marta Kord, córka Michała
• 1995 - Awantura o Basię jako przyjaciółka Basi

Seriale

• 2005 - Egzamin z życia jako pracownica firmy Oleszuka
• 2004 - Dziki jako Karolina, koleżanka Kasi
• 2003 - Daleko od noszy jako "operowana" pacjentka
• 2003 - Rodzinka jako pacjentka
• 2003 - Zostać miss 2 - Pamela, uczestniczka konkursu "Miss Venus"
• 2003 - Psie serce jako Maja, córka Majewskiego
• 2002 - Król przedmieścia jako Maja, koleżanka Franka
• 1999-2005 - Lokatorzy jako Dorota Bielik/Małgosia, dziewczyna Jacka
• 2001 - Świat według Kiepskich jako Pamelcia
• 1997 - Pokój 107 jako dziewczyna na dyskotece w klubie
• 1996 - Awantura o Basię jako przyjaciółka Basi

Combat Boots

Combat Boots - podstawowe obuwie w siłach zbrojnych usa od lat 50. Obecnie zastępowane przez ACB i MCCB.

Historia

Po drugiej wojnie światowej w armii amerykańskiej do użytku weszły buty M1948 Russet Combat Boots. Buty były wykonane ze skóry barwionej na brązowo. W roku 1954 wraz z wejściem do użycia nowych mundurów dowództwo zadecydowało aby w miejsce brązowych butów wprowadzić czarne.

Pierwsza wersja amerykańskich Combat Boots (Combat Boot, Leather) niewiele różniła się od M1948 Russet (zmieniono tylko kolor barwienia skóry). W roku 1962 postanowiono wprowadzić kilka modyfikacji - usunięto dodatkowe wzmocnienie na czubie buta, zmniejszono też liczbę dziurek do 8-9. Buty z tymi zmianami noszą miano: McNamara Boot, first pattern. W roku 1965 wprowadzono kolejne zmiany m.in. but miał teraz 11 dziurek (Boot, Combat, Man's, Black Leather; nieoficjalnie: McNamara Boot, second pattern).

Hełm M1

Hełm M1

Hełm M1 - standardowy hełm US Army od 1941 do lat 80.. Zastąpiony przez hełm PASGT.

Historia

W pierwszych latach II wojny światowej stało się jasne, że hełm M1917 nie spełnia wymagań ówczesnego pola walki. Nowa wojna nie miała charakteru wojny pozycyjnej, do której został stworzony. W roku 1940 rozpoczęto prace nad następcą M1917A1. Nowy hełm miał lepiej chronić boki i tył głowy, a także szyję. W ten sposób powstał nowy hełm - M1. Przyjęto go na wyposażenie w roku 1941, a w roku 1942 hełmy trafiły do jednostek piechoty morskiej. Hełmy M1 używano podczas II wojny światowej, wojny w Korei i wojny wietnamskiej.

Warianty

• M1 - wersja standardowa
• M2 - wersja dla spadochroniarzy
• M1C - wersja standardowa zmodyfikowana dla potrzeb spadochroniarzy

Konstrukcja

Wnętrze hełmu M1

Maska kapturowa MUA

Maska przeciwgazowa OM-14 (oznaczana także jako SzM41M; popularnie "słoń")- etatowa maska przeciwgazowa LWP. Polska kopia radzieckiej maski SchM41. Produkowanach od lat 50 aż do 80.

Konstrukcja maski jest specyficzna. Część twarzowa maski połączona jest z pochłaniaczem za pomocą rury (stąd wzięła się potoczna nazwa "słoń").

Małą część masek wyposażono w komorę foniczną (oznaczone jako MUA).

Linki zewnętrzne

• [http://www.youtube.com/watch?v=rXDtuwrluv8

Hełm Mk. 6

Hełm Mk. 6 - współczesny hełm używany przez British Army, RAF, Royal Marines oraz częściowo w Royal Navy.

Nowy hełm zastąpił starszy Mk. 5 w roku 1987. Hełm jest fabrycznie malowany na ciemnozielony kolor i jest wykonany z nylonu balistycznego. Kształt jego czerepu został zaprojektowany, tak aby współpracował ze ochraniaczami uszu, z zestawami radiowymi oraz maskami przeciwgazowymi. Hełm posiada także 3-punktowe zawieszenie.

Hełm jest krytykowany za zbyt dużą wagę w porównaniu do słabej ochrony (chroni tylko przed odłamkami i rykoszetami). Współcześnie jest powoli zastępowany hełmem MK. 7.

Producentem hełmów jest firma NP Aerospace.

Mk. 6A

W roku 2005 wprowadzono nowy hełm Mk.6A. Jest on wydawany głównie żołnierzom stacjonującym w Afganistanie. Jest to ulepszona wersja Mk.6. Zwiększony został poziom ochrony przed odłamkami oraz zastosowanie wygodniejszego w użytkowaniu wkładu.

System przenoszenia oporządzenia IIFS

Individual Integrated Fighting System (IIFS) - system przenoszenia oporządzenia osobistego Sił Zbrojnych USA. Wprowadzony do użytku w roku 1988. Następca systemu ALICE. Obecnie niemal całkowicie wyparty przez system MOLLE.

Historia

Prace nad systemem IIFS zostały rozpoczęte w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Wojsk Lądowych w Natick, w stanie Massachusetts w roku 1984. Po testach przeprowadzonych w 7 Dywizji Piechoty, 10 Dywizji Górskiej i Siłach Specjalnych wprowadzono go do użytku w roku 1988.

Konstrukcja

System IIFS obejmował dwie kamizelki z pasem, chlebakiem i trzema elementami z systemu ALICE (pokrowiec na manierkę, pokrowiec na saperkę oraz kieszeń na patrunek osobisty) oraz plecak.

Kamizelki

Individual Tactical Load Bearing Vest

Kamizelka Individual Tactical Load Bearing Vest (ITLBV) przeznaczona jest do przenoszenia podstawowego oporządzenia. Kamizelka wykonana jest z wytrzymałej i wodoodpornej tkaniny nylonowej w kamuflażu Woodland. Wszelkie taśmy są koloru oliwkowego. Kamizelka posiada pełną regulację. Szelki są szerokie i wyścielane gąbką, co zapewnia wygodę podczas użytkowania. Kamizelka posiada 6 kieszeni: 4 ładownice amunicyjne na magazynki do karabinka M16 (dwie na 2 magazynki oraz dwie na 1 magazynek; kamizelka mieści razem 6 magazynków) oraz dwie małe kieszenie na granaty ręczne. Wszystkie kieszenie zapinane są na rzepy oraz napy. Ponadto istnieje możliwość dopięcia pasa, na którym umieszcza się chlebak oraz dodatkowe ładownice z systemu ALICE. Waga pustej kamizelki to ok. 0,8 kg . Producentem kamizelek była firma Specialty Defense.

W późniejszym czasie powstała także wersja z ukośnymi kieszeniami oraz zmienionym materiałem podstawy kamizelki. Zamiast nylonu użyto wytrzymałej siatki. Ten wzór oznaczono jako LBV-Enhanced, jednakże nie został on oficjalnie przyjęty do służby ze względu na plany wprowadzenia oporządzenia MOLLE.

W połowie lat 80. powstała specjalna wersja dla United States Navy SEALs. Zamiast klasycznych stałych kieszeni zastosowano wymienne moduły z różnymi kieszeniami. Oceniono ją pozytywnie, lecz zakupiono tylko 80 egzemplarzy próbnych.

Grenade Carrier Vest

Kamizelka Grenade Carrier Vest ma podobną budowę do ITLBV. Zasadnicza różnica polega na innych kieszeniach. Zamiast ładownic na magazynki oraz granaty ręczne posiada kieszenie na granaty do granatników M79 i M203. Kamizelka GCV mieści 14 granatów HE oraz 4 inne granaty.

Waga pustej kamizelki to ok. 0,95 kg.

Elementy dodatkowe

Do elementów dodatkowych opracowanych specjalnie na potrzeby należą: chlebak oraz zmodyfikowany pas z systemu ALICE.

Chlebak (Field Pack Training) - nowy chlebak jest trochę większy od swojego poprzednika z systemu ALICE. Ponadto zamykany jest na dwie klamry fastex. Wykonano go z grubej tkaniny nylonowej w kamuflażu Woodland.

Pas (Belt, Individual Equipment) - jest to zmodyfikowany pas z systemu ALICE. Zastosowano jednak nową plastikową klamrę typu fastex.

Plecak FPLIF

Plecak główny Field Pack, Large, with Internal Frame posiada jedną główną komorę oraz komorę na śpiwór (obie komory można połączyć w jedną dużą). Ponadto po bokach umieszczono mniejsze kieszenie (zapinane zamkami błyskawicznymi) i pasy do mocowania kieszeni z systemu ALICE. Ponadto plecak posiada taśmy pozwalające na przytroczenie dodatkowego sprzętu, np. karimaty. System nośny oparty jest na systemach stosowanych w plecakach turystycznych. Stelaż wykonany jest z dwóch szyn aluminiowych, a szelki i pas biodrowy wypełniono pianką. Pojemność plecaka wynosi ok. 85 l, a waga pustego wynosi 3,6 kg. Plecak wykonany jest z tkaniny nylonowej Cordura w kamuflażu Woodland . Klapę plecaka głównego można odpiąć i stosować jako mały plecak patrolowy (pojemność ok. 20 l).

Linki zewnętrzne

• Instrukcja do IIFS
• Zdjęcie 1
• Zdjęcie 2
• Zdjęcie systemu nośnego plecaka

[en:Individual Integrated Fighting System]

System przenoszenia oporządzenia MOLLE

Żołnierz US Army w oporządzeniu MOLLE

Modular Lightweight Load-bearing Equipment (MOLLE) - modułowy system przenoszenia oporządzenia osobistego Sił Zbrojnych USA. W szerszym użytku od roku 2001. Następca systemów ALICE i IIFS.

Historia

Pierwsze badania nad nowym oporządzeniem rozpoczęły (Armia oraz USMC) w roku 1996. Nowe oporządzenie mało zastąpić stare pasoszelki ALICE, kamizelkę ITLBV oraz plecaki systemów ALICE I IIFS. Nowe oprządzenie wprowadzono w roku 1997, lecz w szerszym użytku pojawiło się dopiero po atakach z 11 września 2001 roku. Kamizelki w systemie MOLLE są obecnie rzadziej spotykane wśród żołnierzy ze względu na stosowanie kamizelek balistycznych posiadających taśmy PALS (np. IBA).

Konstrukcja

System MOLLE składa się z kilkunastu elementów. Należą do nich: modułowa kamizelka (Fighting Load Carrier), zestaw kieszeni i ładownic, plecak zasadniczy (Large Rucksack), plecak patrolowy (Assault Pack), torba biodrowa/chlebak (Waist Pack), system nawadniający i zestaw naprawczy.

Kamizelka (Fighting Load Carrier)

Kamizelka Fighting Load Carrier (FLC) nie posiada żadnych stałych kieszeni, ani ładownic. Posiada za to system taśm PALS pozwalających przypiąć dowolną ładownicę w systemie PALS. Dzięki temu jest uniwersalna i może służyć żołnierzom o różnych funkcjach. Ponadto pozwala zabrać żołnierzowi więcej sprzętu niż w kamizelkach ILBV lub w pasoszelkach ALICE. Dodatkowym atutem jest też równomierne rozkładanie się ciężaru. Kamizelka z przodu zapisana jest na dwie klamry (MOLLE I) lub klamrę oraz zamek błyskawiczny (MOLLE II). Kamizelka wykonana jest z tkaniny nylonowej oraz mocnej siatki. Aby zapewnić lepszą wentylację posiada "odkryte" plecy. Kontraktowe kamizelki (a także kieszenie i ładownice od nich) występują w kamuflażach: Woodland, 3 Color Desert Pattern i Universal Camouflage Pattern oraz w kolorze coyote brown (Marines) i białym.

Konfiguracje kamizelki dla osób funkcyjnych

Dla poszczególnych konfiguracji przedstawiono stosowane kieszenie i ładownice.

Konfiguracja zwykła (strzelec):

• ładownica na 2 magazynki do M16 (3 sztuki)
• ładownica na 3 magazynki do M16 (2 szt.) lub Bandolier na 6 magazynków do M16 (1 szt.)
• kieszeń na granat ręczny (2 szt.)
• pokrowiec na manierkę / kieszeń uniwersalna (2 szt.)

Kamizelka w tej konfiguracji wraz z systemem nawadniającym i torbą biodrową (lub plecakiem patrolowym) stanowi pełen zestaw oporządzenia dla strzelca.

Konfiguracja strzelec KM:

• ładownica na 100 nabojowy magazynek do M249 SAW (2 szt.)
• ładownica na 200 nabojowy magazynek do M249 SAW (2 szt.)
• pokrowiec na manierkę / kieszeń uniwersalna (2 szt.)

Konfiguracja granadier:

• kieszeń na 1 granat 40 mm (10 szt.)
• kieszeń na 2 granaty 40 mm (4 szt.)
• kieszeń na 2 granaty flashbang (2 szt.)
• pokrowiec na manierkę / kieszeń uniwersalna (2 szt.)

Konfiguracja medyk:

• kieszeń na sprzęt medyczny (4 szt.)
• pokrowiec na manierkę / kieszeń uniwersalna (2 szt.)

Torba biodrowa/chlebak (Waist Pack)

Torba biodrowa zastąpiła stosowane dotąd w Siłach Zbrojnych USA chlebaki. W przeciwieństwie do starego rozwiązania, można ją nosić samodzielnie (bez kamizelki, dzięki paskowi biodrowemu). Oprócz tego można ją przypiąć do plecaka lub kamizelki.

Plecak główny (Large Rucksack)

Wraz z kamizelką wprowadzono nowy plecak mający zastąpić stare plecaki z systemów ALICE i IIFS. Pojemność komory głównej to ok. 66 l, ponadto istnieje możliwość podzielenia jej na dwie komory. Plecak posiada także dwie kiszenie boczne o pojemności ok. 8 l każdy (dopinane dzięki systemowi PALS), mogące pomieścić np. rację MRE. Dostęp do zawartości plecaka zagwarantowany jest z góry (klapa) oraz z dołu (zamek). W ten sposób można wyjąć śpiwór z dna plecaka bez dodatkowych problemów. W klapie plecaka umieszczono dodatkową kieszeń. Plecak posiada także specjalną kieszeń do przenoszenia miny M18A1 Claymore. Stelaż plecaka stanowi plastikowa rama. Ponadto plecak posiada pas biodrowy. Istnieje możliwość także dopięcia dodatkowych kieszeni dzięki naszytym taśmom PALS.

Główną wadą plecaków systemu MOLLE I był system szybkiego montażu ramy. Odpowiedzią na słabe strony plecaka MOLLE I było wprowadzenie nowych plecaków MOLLE II. Zastąpiono stare mocowanie nowszym, solidniejszym.

Plecaków MOLLE II nie wprowadzono do służby w USMC. Zamiast nich wprowadzono plecaki ILBE.

Plecak patrolowy (Assault Pack)

Jest to plecak przeznaczony na krótkie patrole. Posiada jedną główną komorę (zamykaną na zamek błyskawiczny) oraz mniejszą na rzep. Istnieje możliwość przypięcia dodatkowych kieszeni dzięki taśmom PALS. Ponadto posiada otwór na wężyk od systemu nawadniającego lub antenę radiostacji. Plecak ten spełnia wymogi sprzętu dla wojsk powietrznodesantowych.

Linki zewnętrzne

• Spis elementów systemu MOLLE

IOTV

Improved Outer Tactical Vest (IOTV) - amerykańska kamizelka balistyczna. Ulepszona wersja kamizelki IBA, wprowadzona do służby w roku 2007. http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_body_armor_interceptor_iotv.php

MVT

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_body_armor_mtv.php

Flak Jacket

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_body_armor_wwii.php

Kamizelka przeciwodłamkowa M-1969

M-1969 Fragmentation Protective Body Armor - kamizelka przeciwodłamkowa będąca na wyposażeniu Sił Zbrojnych USA w okresie wojny wietnamskiej.

W wyniku doświadczeń zdobytych w czasie II wojny światowej oraz wojny koreańskiej. W latach 60. opracowano nową kamizelkę mającą zastąpić używane od czasów wojny w Korei kamizelki M-1952.

Kamizelkę wykonano z wielu warstw nylonu, co zapewniało pewien stopień ochrony.

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_body_armor_vietnam.php

Berety w US Army

Przykłady różnych beretów wykorzystywanych w US Army

Berety w US Army – nakrycie głowy będące częścią munduru żołnierza US Army.

Współcześnie w US Army w użyciu są cztery kolory beretów: czarny, bordowy, zielony i piaskowy (tan).

Beret czarny

Żołnierz US Army w czarnym berecie

Czarne berety pojawiły się w US Army w roku 1951. Otrzymywali je żołnierze 10 i 11 kompanii rangersów podczas szkolenia w Camp Carson w Kolorado. W 30 stycznia 1975 czarny beret został zatwierdzony jako przepisowe nakrycie głowy oddziałów Rangers. Przez wiele lat czarny beret był symbolem rangresów.

Czarne berety były noszone także przez niektóre jednostki pancerne.

Od 28 listopada 2001 roku beret koloru czarnego stał się przepisowym nakryciem głowy żołnierza US Army. Wyjątkiem są jednostki, gdzie zostały zatwierdzone berety w innych kolorach.

Od 13 czerwca 2011 roku berety czarne obowiązują tylko do munduru wyjściowego Army Service Uniform. Podstawowym nakryciem głowy do umundurowania polowego ACU czapka patrolowa (Patrol Cap).

Beret bordowy (Maroon)

Lieutenant General Joseph Votel w bordowym berecie

Pierwsze berety bordowe nosili żołnierze 509 Pułku Piechoty Spadochronowej. Były to berety w stylu brytyjskim, do ich noszenia amerykanów upoważnił gen. Frederick Browning - "ojciec brytyjskich wojsk spadochronowych" w roku 1943. Berety bordowe nosili również amerykańscy doradcy ds. wojsk powietrznodesantowych w Wietnamie. Były to berety w stylu francuskim.

W latach 70. żołnierze jednostek powietrznodesantowych USA nieoficjalnie zaczęli nosić berety w kolorze bordowym, wzorując się na innych armiach świata. Beret bordowy stał się przepisowym nakryciem głowy jednostek powietrznodesantowych w 28 listopada 1980.

Beret zielony

Żołnierze US Army Special Forces w zielonych beretach

Berety koloru zielonego stanowią oficjalne nakrycie głowy US Army Special Forces. "Zielone berety" jest synonimem jednostek specjalnych wojsk lądowych USA.

Beret piaskowy

Oficer Rangers w berecie piaskowym

Wraz z wprowadzeniem dla całej armii czarnego beretu pojawiły się protesty żołnierzy Rangers. Do tej pory właśnie czarne berety noszone przez rangersów były ich symbolem. Aby wyróżnić jednostkę Rangers 14 czerwca 2001 roku wprowadzono berety piaskowe jako oficjalne nakrycie głowy oddziałów Rangers.

http://www.army.mil/features/beret/beret.htm#History http://www.army.mil/features/beret/beret.htm http://usmilitary.about.com/cs/generalinfo/a/berethistory.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Berets_of_the_United_States_Army

Manierka M1910

Manierka M1910

Manierka amerykańska M1910 - podstawowa manierka będąca na wyposażeniu Sił Zbrojnych USA od roku 1910 do 1962. Zastąpiona przez plastikową manierkę M1961.

Historia

Prototypy nowej manierki zamówiono w roku 1909. Po testach manierek wykonanych z aluminium oraz manierek stalowych w roku 1910 wprowadzono manierkę z kubkiem wykonane z aluminium. Pierwsze manierki wykonywano z jednego kawałka aluminium, jednakże było to kosztowne. Od 1913 rozpoczęto produkcje manierek spawanych z dwóch połówek (spaw pionowy). Od 1918 roku na manierkach zaczęto wytłaczać datę produkcji lub nazwę producenta (na spodzie lub na tylnej ściance).

Po zaangażowaniu się USA w II wojnę światową rozpoczęto produkcję manierek M1910 ze stali nierdzewnej. Było to spowodowane wysokim zapotrzebowaniem aluminium w przemyśle lotniczym. Takie manierki niekiedy oznaczano jako model M1942. Wykonane były z dwóch wytłoczonych części łączonych po przez zlutowanie (szef poziomy). Ponadto aluminiowy korek zastąpiono bakelitowym. W 1943 produkowano także manierki ze stali ocynkowanej, a także z tworzywa Ethocel. Pod koniec 1942 powrócono do produkcji manierek aluminiowych. Do końca wojny produkowano równocześnie dwa rodzaje manierek. Jednakże manierki aluminiowe również wyposażono w korki aluminiowe.

Manierki M1910 produkowano do roku 1963, kiedy to zostały zastąpione przez manierki M1961.

Konstrukcja

Pojemność manierki wynosi 1 kwartę (ok. 0,94 l). Wykonane są z aluminium lub stali nierdzewnej. Zamykana korkiem aluminiowym (do 1942) lub bakelitowym (od 1942).

Kubki

Wraz z manierką wprowadzono kubek aluminiowy o pojemności 0,5 kwarty. Kubek został wykonany tak, aby możliwe było włożenie manierki w kubek. Kubek wykonano z aluminium i wyposażono w składany uchwyt. Od roku 1942 wraz ze stalowymi manierkami wprowadzono kubki ze stali nierdzewnej. Po wprowadzeniu manierek M1961 kubki dalej pozostały w użyciu.

Pokrowce

Pokrowiec M1956

Wraz z wprowadzeniem manierki M1910 wprowadzono do służby system przenoszenia oporządzenia M1910. Manierkę wraz z kubkiem przenoszono w specjalnie przeznaczonym do tego pokrowcu. Wykonany był z wojłoku o grubości 6 mm. Spełniał on rolę izolatora, a m okry miał zapewniać niską temperaturę wody w manierce. Pokrowiec w kolorze khaki montowano na pasie.

W 1957 wprowadzono do służby nowe oporządzenie - M1957 LCE. Nowy pokrowiec M1956 wykonano z zielonej bawełny, a ocieplenie stanowi syntetyczny filc. Mocowane były do pasa klipsami.

Manierki M1910 w Wojsku Polskim

Część manierek M1910 po I wojnie światowej trafiły do Polski, w ramach sprzętu zakupionego z demobilu amerykańskiego. Amerykańskie manierki były popularne we wszystkich formacjach na początku lat 20. XX wieku. Potem używała ich głównie kawaleria, aż do pojawienia się nowszych wzorów manierek. Manierki M1910 można było jeszcze spotkać na wyposażeniu żołnierzy polskich w 1939.

Bibliografia

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_canteen_1qt_crs.php http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_canteen_1qt_aluminum.php http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_canteen_cup.php http://www.fundacjakosciuszki.pl/pdf/fundacja_kosciuszki_manierki.pdf

Military Porcelain Enamel Canteen

Military Porcelain Enamel Canteen

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_canteen_1qt_enamel.php

CDJ

Combat Desert Jackiet (CDJ) - kurtka soft shell będąca na wyposażeniu jednostek USMC. Wprowadzona w pierwszej połowie 2007 roku.

Historia

W 2003 roku wprowadzono do USMC nowe komplety goretexowe - APECS. Kurtki występowały w dwóch typach maskowania: pustynnym i leśnym. Podczas inwazji na Irak zauważono, że w warunkach pustynnych kurtka goretexowa z polarem nie sprawdza się. Wobec tego wprowadzono nowy typ kurtek - Combat Desert Jackiet. Równocześnie wprowadzono nowy model bielizny termoaktywnej, ocieplacz z Polartecu WindPro oraz komplet hardshell LEP.

Po wdrożeniu pierwszej serii kurtek pojawiły się zastrzeżenia, odnośnie różnicy pomiędzy odcieniem rękawów, a odcieniem kurtki. Według niektórych pogarszało to właściwości maskujące kurtki. Wobec tego wprowadzono zmodyfikowane kurtki z jednakowym odcieniem kamuflażu. Zlikwidowano także przedłużenie rękawów mające chronić dłonie przed zimnem. W 2009 roku wprowadzono kolejną modyfikację CDJ – od tej chwili ma pięć kieszeni, dodano bowiem drugą kieszeń piersiową.

Konstrukcja

Jest to typowa kurtka soft shell. Zapewnia ochronę przed niezbyt dużym wiatrem oraz lekkim chłodem i małym deszczem. Wykonana jest z połączenia 3 rodzajów materiału: Goretex (góra klatki piersiowej, pleców, barki i dół pleców), Power Shield (rękawy) i Freedom Plus (przód i plecy kurtki). Całość wykonana jest w kamuflażu Marpat Desert. Po bokach umieszczono wstawki z elastycznego materiału zwiększające swobodę ruchów. Kurtka zapinana jest na bryzgoszczelny zamek, podobnie jak i jej cztery kieszenie. Dwie umieszczono skośnie na dole, jedną piersiową po lewej stronie i jedną na lewym rękawie. Ciekawym elementem jest zintegrowana kominiarka zrolowana w kołnierzu kurtki. Można ją nosić jako golf lub jako klasyczną kominiarkę.

Patkę ze stopniem umieszczono na piersiowej kieszeni.

Zobacz też

• Extended Cold Weather Clothing System

Bibliografia

• Michał Sitarski, Michał Szołucha. Umundurowanie zimowe Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych: ECWCS I, II oraz APECS. „Poligon styczeń-marzec 2008”, s. 59–67. Magnum-X. ISSN 1895-3344. 

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie CDJ

Army Combat Shirt

Army Combat Shirt wraz ze spodniami od munduru ACU

Army Combat Shirt (ACS) - combat shirt będący na wyposażeniu żołnierzy US Army. Wykonany z materiału trudnopalnego.

Potrzeba wyposażenia w odzież trudnopalną zwykłych żołnierzy pojawiła się podczas wojny w Afganistanie i stabilizacji Iraku. Do tej pory umundurowanie trudnopalne wydawano głównie załogom pojazdów opancerzonych oraz lotnikom. Jednakże zagrożenie IDE spowodowało potrzebę wyposażenie w odzież trudnopalną także żołnierzy pełniących patrole bojowe. Wprowadzono więc umundurowanie ACU w wersji trudnopalnej, oraz ACS jako uzupełnienie munduru polowego.

Army Combat Shirt jest przeznaczony do noszenia pod kamizelką kuloodporną Improved Outer Tactical Vest. W przeciwieństwie do tradycyjnej bluzy mundurowej posiada kieszenie wyłącznie na rękawach (przy noszeniu kamizelki kieszenie umieszczone na tułowiu są niedostępne). W części tułowia zastosowano także inny, cieńszy materiał. W ten sposób osiągnięto dużo lepszą cyrkulację powietrza, zapobiegającą przegrzaniu użytkownika (co jest niezwykle ważne w klimacie gorącym, np. Afganistan czy Irak). Rękawy wykonane są z tkaniny w kamuflażu UCP (o składzie materiałowym: 95 % bawełna i 5% spandex), a tułów z tkaniny o właściwościach bakteriobójczych w kolorze foliage green (o składzie materiałowym: 43,5 % bawełna, 43,5 % rayon, 8% spandex i 5% poliester).

Na każdym z rękawów umieszczono kieszeń zamykaną na zamek błyskawiczny. Na wysokości łokci naszyto także wzmocnienie, a na kieszeniach umieszczono rzepy na naszywkę ze stopniem, namepatch oraz flagę.

ACS wykonywany jest w 7 rozmiarach - od X-Small do XXX-Large.

Linki zewnętrzne

• Wywiad z żołnierzem, którego ACS ochronił przed dotkliwymi poparzeniami
• Film z prezentacją szczegółów ACS

[Kategoria:Umundurowanie Sił Zbrojnych USA]

[en:Army Combat Shirt]

Combat shirt

Przykładowy combat shirt - Army Combat Shirt

Combat shirt - specyficzna bluza wojskowa zaprojektowana do noszenia pod kamizelką kuloodporną.

Rozpowszechnienie kamizelek kuloodpornych i zintegrowanych spowodował stworzenie nowego typu bluzy - tzw. combat shirt. Combat shirty zazwyczaj wykonane jest z dwóch rodzajów materiału: korpus jest wykonany z rozciągliwej tkaniny termoaktywnej, a rękawy z tkaniny mundurowej w kamuflażu. Kieszenie rozmieszczone są tylko na rękawach. Ponadto bluza najczęściej jest wkładana przez głowę. Taka konstrukcja pozwala na lepszą wentylację ciała niż w przypadku zwykłej bluzy mundurowej (co jest niezwykle ważne w przypadku noszenia kamizelek balistycznych), a także nie posiada żadnych elementów, które mogły by uwierać pod kamizelką.

Combat shirt w Wojsku Polskiem

Wraz z pracami nad wprowadzeniem nowego umundurowania polowego "mundur polowy wz. 2008" przeprowadzono pracę nad stworzeniem combat shirtu dla polskiej armii. Prototyp nazwano "koszulo-bluza pod kamizelkę ochronną". Powstały dwie wersje: z rękawami wykonanymi z materiału trudnopalnego oraz z rękawami wykonanymi ze zwykłej tkaniny mundurowej US-21 ( o składzie: 83% bawełna i 17% poliester). Po badaniach partii prototypowej do dalszych badań wybrano koszulo-bluzę z rękawami z tkaniny trudnopalnej. Jednakże do dnia dzisiejszego nie wprowadzono combat shirtów do służby. Żołnierze korzystają więc z wyrobów komercyjnych firm.

Przykłady combat shirtów

• Army Combat Shirt
• Under Body Armour Combat Shirt (UBACS)

[Kategoria:Umundurowanie wojskowe]

Kamizelka taktyczna

http://www.special-ops.pl/artykul/id117,almanach-oslon-balistycznych-oporzadzenia-i-umundurowania-czesc-2

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%B0%D0%B7%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B7%D0%BE%D1%87%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%B6%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D1%82

ifak

Individual First Aid Kit (IFAK) - indywidualna apteczka pierwszej pomocy przeznaczona dla żołnierzy Sił Zbrojnych USA.

Individual First Aid Kit

Pierwsze IFAK wprowadzono w roku 1967 jako następca pochodzących z czasów II wojny światowej apteczek Jungle First Aid Kit (JFAK). W nowe apteczki wyposażono żołnierzy Marines oraz medyków. Ponadto znajdowały się także na wyposażeniu samolotów oraz łodzi patrolowych.

Apteczkę wykonano z nylonu, mocowana była na klipsy w systemie ALICE (pierwsze apteczki mocowane były w systemie M1910). Zamykana była na dwa zatrzaski. Wewnątrz mieściło się plastikowe pudełko z medykamentami. Takie rozwiązanie chroniło przed wilgocią.

Standardowy skład apteczki:

• bandaż z opatrunkiem na oko
• opatrunek indywidualny
• tabletki do odkażania wody w szklanej fiolce
• płyn antyseptyczny
• talk do stóp
• balsam do ust
• chusta trójkątna
• plastry

Zazwyczaj noszona była na pasie z tyłu, pomiędzy manierkami.

Individual First Aid Kit (2003)

Individual First Aid Kit (2003)

Na początku 2003 roku do wyposażenia oddziałów Marines oraz personelu medycznego US Navy i US Air Force trafił nowy IFAK. Od 2004 roku nowa apteczka stała się standardowym wyposażeniem żołnierza Marines, bez względu na jego funkcję w drużynie.

Pokrowiec IFAK w kolorze Coyote Brown mocowany jest za pomocą systemu PALS. Zapinany jest na klamrę typu fastex.

Środek do tamowania krwotoków QuikClot

Skład apteczki

• bandaż elastyczny
• gaza
• staza taktyczna
• środek do tamowania krwotoków QuikClot
• plastry
• tabletki do odkażania wody
• opatrunek na oparzenia
• Jodopowidon
• chusta trójkątna

Improved First Aid Kit

Opatrunek osobisty First Aid Kit

W roku 2005 w US Army wprowadzono apteczki Improved First Aid Kit. Do tej pory żołnierze armii amerykańskiej wyposażeni byli wyłączne w opatrunki osobiste. Wprowadzenie apteczki osobistej oraz przeprowadzenie wielu szkoleń medycznych dla żołnierzy nie-medyków zwiększyło szanse na przeżycie rannych.

Pokrowiec posiada taśmy typu PALS pozwalające zamocowanie go do kamizelek taktycznych i zintegrowanych. Podobnie jak Individual First Aid Kit zamykany jest na klamrę fastex. Pokrowiec produkowany jest w przepisowym maskowaniu UCP.

Individual Jungle First Aid Kit

Individual Jungle First Aid Kit (JFAK) - apteczka pierwszej pomocy używana przez Siły Zbrojne USA. Opracowana w 1942 z przeznaczeniem do użytku na terenie dżungli. Zastąpiona przez Individual First Aid Kit w roku 1967.

Individual First-Aid, Jungle M-1

W listopadzie 1942 Medical Department rozpoczął prace nad apteczką z przeznaczeniem do użycia w dżungli. Szybko opracowano zwijany pokrowiec mieszczący podstawowe leki i materiały opatrunkowe. Do jednostek US Army i USMC nowe apteczki trafiły do końca 1942.

Skład apteczki

• Repelent
• tabletki do odkażania wody
• opatrunek indywidualny
• Kwas acetylosalicylowy
• inne leki przydatne w klimacie tropikalnym

Skład apteczki często był dostosowany do aktualnych potrzeb.

Individual First-Aid, Jungle M-2

Zestaw Individual First-Aid, Jungle M-1 posiadał pewną dotkliwą wadę - pokrowiec był za duży, ponadto musiał być schowany w plecaku lub chlebaku co znacznie utrudniało dostęp. Aby wyeliminować tą wadę wprowadzono nową apteczkę - Individual First-Aid, Jungle M-2. Zmianie uległ głównie pokrowiec. Zamiast rolowanego pokrowca wprowadzono kieszeń z przegródkami przypinaną do pasa z systemu M1910. Individual First-Aid, Jungle M-2 rozpowszechniły się na Pacyfiku do końca 1944. Apteczka pozostała w użyciu po II wojnie światowej i była wykorzystywana zarówno w Korei i we wczesny okresie wojny wietnamskiej.

Bibliografia

• WW II Jungle First Aid Kit. olive-drab.com. [dostęp 2012-06-30]. (pol.).

58 Pattern

http://dpm-soldier.pl/oporzadzenie/58_pattern.html

Berety w British Army

Marszałek Montgomery w czarnym berecie Royal Tank Regiment

Berety w British Army – nakrycie głowy będące częścią munduru żołnierza British Army.

Historia

Okres międzywojenny

Pierwsze berety w British Army pojawiły się w roku 1924. Po wspólnych ćwiczeniach czołgistów należących do Royal Tank Regiment z elitarną jednostką strzelców alpejskich z armii francuskiej dowódca Brytyjczyków Major-General Sir Hugh Elles stwierdził, że berety świetnie nadawałyby się dla czołgistów. Nowo wprowadzone berety zostały zaprojektowane na wzór szkockiego TOS. Ostatecznie nowe berety zostały zaakceptowane przez króla Jerzego V 5 marca 1924 roku i trafiły na wyposażenie czołgistów (początkowo tylko Royal Tank Regiment, w 1940 wyposażono w cały Królewski Regiment Pancerny).

Brytyjscy komandosi podczas lądowania w Normandii, widoczne berety

II wojna światowa

Polscy żołnierze w beretach General Service Cap

W czasie II wojny światowej berety zyskały na popularności, zaczęli je nosić także spadochroniarze i komandosi. Jednak w roku 1943 wprowadzono nowe berety dla całej armii - General Service Cap w kolorze khaki. Zastąpiły one furażerki Field Service Cap. Nowe berety były wzorowane na beretach szkockich - balmoral bonnet, jednakże nie cieszyły się wielką popularnością. Berety te trafiły również do jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Współczesność

Żołnierz we współczesnym berecie koloru bordowego

Po II wojnie światowej wprowadzono nowy typ beretu. Zastąpił on używane dotąd GS Cap i jest używany do dnia dzisiejszego. W nowe berety wyposażono wszystkie jednostki British Army z wyjątkiem Royal Regiment of Scotland i Royal Irish Regiment.

Aktualnie żołnierze armii brytyjskiej noszą berety w kolorach:

• khaki - Foot Guards, Honourable Artillery Company, Princess of Wales's Royal Regiment, Royal Anglian Regiment, Royal Gibraltar Regiment, Duke of Lancaster's Regiment, Royal Welsh, Yorkshire Regiment, Mercian Regiment, 4/73 (Sphinx) Special OP Battery Royal Artillery
• jasnoszary - Royal Scots Dragoon Guards
• ciemnoszary - Queen Alexandra's Royal Army Nursing Corps
• brązowy - King's Royal Hussars, Royal Wessex Yeomanry
• czarny - Royal Tank Regiment, W (Westminster Dragoons) Squadron, Royal Yeomanry
• dark (Rifle) green - The Rifles, Royal Gurkha Rifles, Small Arms School Corps, Essex Yeomanry, King's African Rifles
• bordowy - Parachute Regiment, wszyscy żołnierze służący w 16 Air Assault Brigade
• beżowy - Special Air Service, także żołnierze którzy są dołączeni do SASu ale nie przeszli selekcji
• emerald grey - Special Reconnaissance Regiment
• cambridge blue - Army Air Corps
• cypress green - Intelligence Corps
• szkarłatny - Royal Military Police
• zielony - Adjutant General's Corps (z wyjątkiem Royal Military Police, którzy noszą beret w kolorze Scarlet; Army Legal Services Branch który nosi czarny beret oraz Military Provost Staff, który nosi beret w kolorze Navy Blue), Military Provost Guard Service
• navy blue - beret noszony przez żołnierzy wszystkich innych jednostek (które nie zostały wymienione z wyjątkiem Royal Regiment of Scotland oraz Royal Irish Regiment, które noszą własne wersje beretów: TOS oraz Caubeen), oraz rekruci Royal Marines Commando, którzy nie przeszli kursu Commando
• lovat green - żołnierze, którzy przeszli kurs Commando, oraz żołnierze Special Boat Service
• RAF blue grey (granatowy) - Royal Air Force (wliczając żołnierzy RAF Regiment)
• UN blue - wszyscy żołnierze wysłani na misję ONZ

TOS

Po II wojnie światowej w oddziałach Royal Regiment of Scotland wprowadzono swoje własne berety - Tam o'Shanter. Są to tradycyjne szkockie berety wykonane z wełny w kolorze zieleni. Poszczególne bataliony regimentu rozróżnia kolor piórka (tzw. hackle).

Caubeen

Caubeen jest przepisowym beretem w Royal Irish Regiment. Jesgo kształt wywodzi się od nakrycia głowy noszonego przez irlandzkich chłopów. Berety są koloru dark green, posiadają przyczepiony srebrny badge Royal Irish Regiment oraz zielony hackle.

Zobacz też

• Berety w Wojsku Polskim

Bibliografia

• Beret i inne nakrycia głowy. dpm-soldier.pl. [dostęp 2012-06-27]. (pol.).

[Kategoria:Wojskowe nakrycia głowy] [Kategoria:Wyposażenie indywidualne żołnierza Brytyjskich Sił Zbrojnych]

[en:Military beret#United Kingdom]

Field Service Cap

Żołnierz w umundurowaniu Battle Dress dla RAFu. Widoczna furażerka FS Cap

Field Service Cap (FS Cap) - furażerka będąca na wyposażeniu Brytyjskich żołnierzy w czasie II wojny światowej.

Wprowadzono ją w roku 1937 jako część umundurowania Battle Dress. Zastąpiła czapki Service Dress Cap. Chodź oficjalnie zastąpiona beretem Cap, General Service w 1943 w użyciu była do końca wojny. Krojem furażerka nawiązywała do czasów wiktoriańskich. Posiadała zakładki materiału, które można było naciągnąć na uszy w zimne dni. Z przodu umieszczono dwa charakterystyczne guziki.

Field Service Cap w RAF

Podobnie jak i mundur Battle Dress, furażerki FS Cap weszły na wyposażenie RAF. Różnica pomiędzy furażerkami armii, a tymi dla lotników polegała na kolorze materiału (wersja dla RAF - tzw. RAF blue).

Bibliografia

• Beret i inne nakrycia głowy. dpm-soldier.pl. [dostęp 2012-06-27]. (pol.).

[Kategoria:Wyposażenie indywidualne żołnierza Brytyjskich Sił Zbrojnych] [Kategoria:Wojskowe nakrycia głowy]

System przenoszenia oporządzenia kawaleryjskiego M1912

Oporządzenie kawaleryjskie M1912 -

System przenoszenia oporządzenia M1910

Żołnierze amerykańscy, doskonale widoczne oporządzenie

System przenoszenia oporządzenia piechoty M1910 - system przenoszenia oporządzenia osobistego piechoty Sił Zbrojnych USA w latach 1910-1956. Zastąpiony przez system M1956.

Historia

Na przełomie XIX i XX wieku wiele państw rozpoczęło badania nad nowym ekwipunkiem żołnierza, także i USA. W wyniku tych badań ustalono, maksymalną wagę ekwipunku na 25 kg. Nowy ekwipunek powstał w przy współudziale firmy Mills oraz sztabu piechoty. Oporządzenie wz. 1910 wprowadzone w roku 1910, przez wiele lat przechodziło różne modyfikację. Ostatecznie zostało zastąpione dopiero w roku 1956 przez system przenoszenia oporządzenia M1956.

Konstrukcja

Początkowo oporządzenie M1910 składało się z kilku elementów. Elementy metalowe wykonano z mosiądzu lub brązu o ciemnobrązowym odcieniu.

Elementy systemu M1910

Pas amunicyjny piechura M1910 - pas amunicyjny piechura składał się z pasa oraz dwóch paneli z ładownicami na łódki z nabojami do karabinu Springfield M1903.

Pas amunicyjny jeźdźca M1910 - pas amunicyjny jeźdźca był podobny do pasa piechura, różnica polegała na zastąpieniu lewego panelu z ładownicami na łódki do karabinu Springfield M1903, ładownicą na magazynki pistoletowe.

Pas amunicyjny M1910 do rewolweru - pas wyposażono w osiem ładownic (po cztery z każdej strony) na amunicję do karabinu oraz cztery ładownice na amunicję do rewolweru.

Kieszeń na opatrunek osobisty - podłużna kieszeń zamykana na dwa zatrzaski, do pasa mocowana za pomocą dwóch haczyków.

Pokrowiec ma manierkę M1910 - pokrowiec wykonano z szarego wojłoku, mieścił manierkę M1910 z kubkiem. Do pasa mocowany za pomocą dwóch haczyków.

Pokrowiec na manierkę jeźdźca - od zwykłego pokrowca różnił się tylko mocowaniem. Zamiast haczyków posiadał pętelkę i karabińczykdo mocowania go przy siodle.

Chlebak - miał być zamocowany na stałe do pasa, posiadał integralne szelki (pełniące wraz z pasem rolę pasoszelek). W chlebaku noszono racje żywnościowe, przybory toaletowe. Menażkę noszono w oddzielnie przypinanej torbie.

Modernizacje systemu M1910

Oporządzenie M1917/1918

Oporządzenie M1917/1918 opracowano w związku z przystąpieniem USA do wojny. Zmiany polegały przede wszystkim na uproszczeniu elementów co pozwoliło przyspieszyć produkcję. Jednym z nowych elementów był pas na granaty ręczne M1918. Masowe użycie granatów wymusiło stworzenie takiego pasa. Pas na granaty posiadał 10 kieszeni na granaty. Oprócz tego wprowadzono, także torbę posiadającą 11 kieszeni do przenoszenia granatów.

Wraz z wprowadzeniem w roku 1918 do służby karabinu maszynowego BAR stworzono, także ładownice oraz pasy amunicyjne na magazynki do nowej broni. Pas amunicyjny strzelca KM skonstruowany był podobnie do pasa amunicyjnego piechura M1910. Rożnica polegała na zastąpieniu ładownic na łódki ładownicami na magazynki do BAR. Ogółem pas mieścił 10 magazynków. Pojawiły się też bandoliery na magazynki do BAR.

Okres międzywojenny

Po wojnie wprowadzono: Pas piechura i jeźdźca M1923, Pakiet pierwszej pomocy M1924, Chlebak M1928 (uproszczony dla przyspieszenia produkcji), Pas do pistoletu lub rewolweru M1936 (przeznaczony dla oficerów), Torba polowa M1936, Pas strzelca M1937 (zastąpił pasy amunicyjne dla strzelców BAR), Plecak górski.

Okres II wojny światowej

Przystąpienie USA do II wojny światowej spowodowało przyspieszenie rozwoju oporządzenia. Walki odbywały się na różnych terenach oraz strefach klimatycznych. Elementy metalowe zaczęto wytwarzać z emaliowanej stali, brezent oraz pasy parciane impregnowano przed pleśnią. Powstało też wiele ładownic i kieszeni dopasowanych do nowych broni. Pod koniec 1943 postanowiono zastąpić przepisowy kolor ładownic (khaki) na oliwkowy. W lipcu 1944 wprowadzono Bojowo-bagażowy plecak polowy M1944, zastąpił on starsze niewygodne chlebaki M1928 oraz torby polowe M1936. Zastąpił go w 1945 plecak M1945, w którym wprowadzono postulowane przez żołnierzy poprawki. Podczas II wojny światowej pojawiły się także pakiety pierwszej pomocy M1942, zastąpiły one model 1924.

Oporządzenie M1910 zostało zastąpione przez oporządzenie M1956 w roku 1957.

Bibliografia

• Gordon Rottman, Ron Volstad: Amerykański ekwipunek bojowy 1910-88. Warszawa: Bellona, s. 7-23, seria: Żołnierz i Broń, cz. 4. ISBN 83-7115-012-1.

Linki zewnętrze

• [1]

System przenoszenia oporządzenia M1967 MLCE

System przenoszenia oporządzenia M1967 Modernized Load-Carrying Equipment - system przenoszenia oporządzeniaosobistego Sił Zbrojnych USA w latach 1968-1972. Skonstruowany jako uzupełnienie systemu M1956. Zastąpiony przez system ALICE.

Historia

Zaangażowanie się USA w wojnę wietnamską wymusiło stworzenie nowego oporządzenia. Bawełniane drelich, z którego wykonane było oporządzenie M1956, nawet po zaimpregnowaniu był podatny na wilgoć i często gnił. Wojna w dżungli wymusiła znalezienie nowego materiału. Nowym materiałem został nylon. Jest lekki, odporny na wilgoć, absorbujący zaledwie 8 % wody oraz wytrzymały. System M1967 nie wyparł całkowicie oporządzenia w systemie M1956, stanowił za to uzupełnienie przeznaczone na teren Wietnamu.

Konstrukcja

System M1967 niewiele różni się od systemu M1956. Główną zmianą było zastosowanie nylonu zamiast bawełny, a także zastąpienie elementów stalowych aluminiowymi oraz z tworzywa sztucznego.

Nowe szelki posiadały karabinki pozwalające przymocować chlebak w górnym położeniu. W praktyce to rozwiązanie było bardzo rzadko stosowane. W ładownicy na magazynki do M16 zastosowano klamrę plastikową. W pokrowcu na manierkę M1961 dodano kieszonkę na tabletki do odkażania wody zamykaną na rzep.

Wprowadzono nylonowy pokrowiec na śpiwór w miejsce zestawu troków. Powstał także nowy pokrowiec na saperkę. Dostosowany był do nowego typu saperki (składana, całkowicie metalowa). Zamykano go na plastikową klamrę.

Powstały także nowe elementy: manierka o pojemności 2 kwart, materiałowy pojemnik na wodę o pojemności 5 kwart oraz manierka arktyczna.

Ponadto warunki wymogły wprowadzenie plecaka tropikalnego. Plecak tropikalny M1967 wykonany był z nylonu. Oprócz worka głównego, posiadał 3 duże kieszenie. Po bokach miał uchwyty do przenoszenia dodatkowego oporządzenia, m.in. maczety. W klapie plecaka zamykanej za pomocą dwóch troków, umieszczono gumowaną płaską kieszeń. Całość zamocowano na metalowej ramie. Do plecaka dołączano cztery wodoszczelne worki. Jeden duży do worka zasadniczego oraz trzy mniejsze do każdej z kieszeni.

Bibliografia

• Gordon Rottman, Ron Volstad: Amerykański ekwipunek bojowy 1910-88. Warszawa: Bellona, s. 26-27, seria: Żołnierz i Broń, cz. 4. ISBN 83-7115-012-1.

lR

Lars Rainer – postać fikcyjna, występująca w serialu Czas honoru; SS-Obersturmbannführer, m.in. szef Gestapo w Warszawie. Nieprzeciętnie inteligentny przedwojenny detektyw policyjny.

Lars Rainer rozpoczynał swoją karierę w Policji Pruskiej w Berlinie. Następnie awansował jako Inspektor Interpolu, jednak odszedł z tej pracy w 1936 r., przechodząc do Policji w Kolonii.

Przed wstąpieniem do NSDAP w roku 1937 był inspektorem Interpolu.

Wiosną 1941 r. przyjechał do Warszawy, gdzie zastąpił zamordowanego Gerda Kellera na stanowisku szefa Gestapo w Warszawie. Głównym jego zadaniem było rozpracowanie podziemia w Warszawie. W tym celu stworzył grupę składającą się z polskich przestępców mającą inwigilować polskie podziemie, a także umieścił podsłuch w jednej z polskich kawiarni.

Po akcji obrobienia Reichsbanku przez polskie podziemie dostał zadanie odzyskania skradzionego złota. Pierwsze sukcesy w tej sprawie przerwał rozkaz o przejęciu sprawy przez Berlin. W wyniku odbicia podejrzanych podczas przewożenia do Warszawy (odbicie zostało wsparte przez Abwehrę) sprawę skradzionych pieniędzy przejęło gestapo krakowskie. W tym celu z Krakowa przybył SS-Obersturmbannführer Josef Tannenberg oraz śledczy SS-Scharführer Helmut Fuchs. W praktyce jednak przejęli kontrolę nad całym gestapo w Warszawie. xxx ZWZ przeprowadziło nieudany zamach na niego (celowe spudłowanie przez agenta Abwehry Johanna von Reslasky vel Tadeusz Kruczek). Po zamachu wbrew własnej woli został wysłany na urlop. Jego miejsce oficjalnie zajął Josef Tannenberg. Z pomocą swojego agenta przekazał informację polskiemu podziemiu o wieczorze w restauracji Eden zorganizowanym dla oficerów Gestapo i Abwehry.

W 1944 r. po śmierci SS-Oberstumbannführera Petera Schoebbla (w zamachu przeprowadzonym przez polskie podziemie) Lars Rainer został przeniesiony do Warszawy z Salonik w Grecji, gdzie pełnił stanowisko szefa Gestapo. Jego zadaniem było odszukanie zabójców Schoebbla, a także kontynuacja śledztwa w sprawie kradzieży złota zgrabionego na rodzinach żydowskich.

Lars Rainer pochodzi z Berlina. Był związany z aktorką Ingą Neuman, która zginęła podczas strzelaniny w restauracji Eden. Jego szefem jest SS-Brigadeführer Georg Kirsten .

W jego rolę wciela się Piotr Adamczyk. Pierwszy raz pojawił się w odcinku Oficer z Berlina .

szablon 2

Informacje diagnostyczne

definicja szablonu

znaleziono wywołanie wielu szablonów

• cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj pismo
• cytuj stronę
• Przypisy
• Szablon nawigacyjny
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytat
• Aktor infobox
• cytuj książkę
• cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Szablon nawigacyjny
• cytuj stronę
• fakt
• fakt
• cytuj stronę
• cytuj pismo
• Przypisy
• Cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj pismo
• cytuj książkę
• cytuj stronę
• Przypisy
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Przypisy
• Przypisy
• cytuj stronę

zadeklarowane kategorie

1

• Szablony nawigacyjne - militaria

kategorie w kodzie

0

---

głębokość drzewa

1

liczba liści

9

prywatny CSS

wikipedysta-MAx_92-brudnopis

---

brak wikilinków

3

• spis6
• spis7
• spis9

Kanoniczne zestawienie parametrów

| nazwa = Wikipedysta:MAx 92/brudnopis
| tytuł = Współczesne [[umundurowanie]] [[Sił Zbrojnych USA]]
| opis1 = Umundurowanie polowe
| spis1 =
* [[Army Combat Uniform]] (US Army)
* [[Navy Working Uniform]] (US Navy)
* [[Airman Battle Uniform]] (US Air Force)
* [[Marine Corps Combat Utility Uniform]] (USMC)
* [[Operational Dress Uniform]] (US Coast Guard)

| opis2 = Umundurowanie specjalne
| spis2 =
* [[Extended Cold Weather Clothing System]] (US Army)
* [[Improved Rain Suit]]
* [[Protective Combat Uniform]] (Special Force)
* [[All Purpose Environmental Clothing System]] (USMC, US Air Force)
* [[Flame Resistant Organizational Gear]] (USMC)
* [[Army Combat Shirt]] (US Army)
* [[Combat Desert Jacket]] (USMC)
* [[Airman Battle System Ground Uniform]] (US Air Force)
* [[Army Elements Fleece]] (US Army)
* [[Army Aircrew Combat Uniform]] (US Army)

| opis3 = Nakrycia głowy
| spis3 =
* [[Berety w US Army]]
* [[Kapelusz polowy]]
* [[Marineska]]
* [[Field Cap]]
* [[Campaign hat]]
* [[Furażerka]]
* [[Czapka garnizonowa]]

| opis4 = Obuwie
| spis4 =
* [[Army Combat Boots]] (US Army)
* [[Mountain Combat Boot]] (US Army)
* [[Marine Corps Combat Boot]] (USMC)
* [[Extreme Cold Vapor Barrier Boots]]
* [[Intermediate Cold Wet Boots]]

| opis5 = Kamuflaże
| spis5 =
* [[Universal Camouflage Pattern]]
* [[Marpat]]
* [[MultiCam]]
* [[Air Force Tigerstrip]]

| opis6 = Umundurowanie garnizonowe
| spis6 =
* Green Service Uniform (US Army)
* White Service Uniform (US Army)
* Army Service Uniform (US Army)
* Service Dress Blue (US Navy)
* Service Dress Khaki (US Navy)
* Service Dress White (US Navy)
* Blue Dress (USMC)
* Blue-White Dress (USMC)
* Service uniform (USMC)

| opis7 = Umundurowanie wieczorowe
| spis7 =
* Army Mess Uniform (US Army)
* Dinner Dress (US Navy)
* Evening Dress (USMC)

| opis8 = Umundurowanie prototypowe
| spis8 =
* [[Close Combat Uniform]]
* [[Mountain MCCUU]]

| opis9 = Stroje sportowe
| spis9 =
* Physical training uniform (USMC)
* Improved Physical Fitness Uniform (US Army)
* Navy Physical Training Uniform (US Navy)
* Physical Training Uniform (US Air Force)

| kategoria = Szablony nawigacyjne - militaria

Kategorie

• Kategoria:Szablony nawigacyjne – spisy do sprawdzenia
• Kategoria:Szablony nawigacyjne - Szablony nawigacyjne - militaria
• Kategoria:Szablony nawigacyjne – wikikod do sprawdzenia
• Kategoria:Szablony nawigacyjne – spis bez linków

szablon 3

Informacje diagnostyczne

definicja szablonu

znaleziono wywołanie wielu szablonów

• cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj pismo
• cytuj stronę
• Przypisy
• Szablon nawigacyjny
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Przypisy
• cytat
• Aktor infobox
• cytuj książkę
• cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Szablon nawigacyjny
• cytuj stronę
• fakt
• fakt
• cytuj stronę
• cytuj pismo
• Przypisy
• Cytuj książkę
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj pismo
• cytuj książkę
• cytuj stronę
• Przypisy
• Przypisy
• cytuj stronę
• cytuj stronę
• Przypisy
• Przypisy
• cytuj stronę

zadeklarowane kategorie

1

• Szablony nawigacyjne - militaria

kategorie w kodzie

0

---

głębokość drzewa

1

liczba liści

9

prywatny CSS

wikipedysta-MAx_92-brudnopis

---

brak wikilinków

3

• spis6
• spis7
• spis9

Kanoniczne zestawienie parametrów

| nazwa = Wikipedysta:MAx 92/brudnopis
| tytuł = [[Umundurowanie]] [[Sił Zbrojnych USA]] w latach 1945-2000
| opis1 = Umundurowanie polowe
| spis1 =
* [[HBT Uniform]] (1941-)
* [[Utility Uniform]] (1952-1963) [[Tropical Uniform]] (1963-) [[Battle Dress Uniform]] (1981-2008)
* [[Battle_Dress_Uniform#Wersje_i_modyfikacje_munduru_BDU|Desert Battle Dress Uniform]] (1981-1993)
* [[Battle_Dress_Uniform#Wersje_i_modyfikacje_munduru_BDU|Desert Camouflage Uniform]] (1993-2008)

| opis2 = Umundurowanie specjalne
| spis2 =
* [[System umundurowania M51]]
* [[System umundurowania M65]]
* [[Improved Rain Suit|Rain Suit]]
* [[Extended Cold Weather Clothing System]]

| opis3 = Nakrycia głowy
| spis3 =
* [[Berety w US Army]]
* [[Kapelusz polowy]]
* [[Marineska]]
* [[Field Cap]]
* [[Campaign hat]]
* [[Furażerka]]
* [[Czapka garnizonowa]]
* [[M1951 Winter Pile Hat]]
* [[Ridgeway Cap]]
* [[Fatigue Cap]]

| opis4 = Obuwie
| spis4 =
* [[M1948 Russet Combat Boots]]
* [[Black Leather Combat Boots]]
* [[Jungle Boots]]
* [[Extreme Cold Vapor Barrier Boots]]
* [[Intermediate Cold Wet Boots]]

| opis5 = Kamuflaże
| spis5 =
* [[OG-107]]
* [[M81 Woodland]]
* [[6 Color Desert Pattern]]
* [[3 Color Desert Pattern]]

| opis6 = Umundurowanie garnizonowe
| spis6 =
* Green Service Uniform (US Army)
* White Service Uniform (US Army)
* Army Service Uniform (US Army)
* Service Dress Blue (US Navy)
* Service Dress Khaki (US Navy)
* Service Dress White (US Navy)
* Blue Dress (USMC)
* Blue-White Dress (USMC)
* Service uniform (USMC)

| opis7 = Umundurowanie wieczorowe
| spis7 =
* Army Mess Uniform (US Army)
* Dinner Dress (US Navy)
* Evening Dress (USMC)

| opis8 = Umundurowanie prototypowe
| spis8 =
* [[Close Combat Uniform]]
* [[Mountain MCCUU]]

| opis9 = Stroje sportowe
| spis9 =
* Physical training uniform (USMC)
* Improved Physical Fitness Uniform (US Army)
* Navy Physical Training Uniform (US Navy)
* Physical Training Uniform (US Air Force)

| kategoria = Szablony nawigacyjne - militaria

Kategorie

• Kategoria:Szablony nawigacyjne – spisy do sprawdzenia
• Kategoria:Szablony nawigacyjne - Szablony nawigacyjne - militaria
• Kategoria:Szablony nawigacyjne – wikikod do sprawdzenia
• Kategoria:Szablony nawigacyjne – spis bez linków

Tigerstripe

Tigerstripe - grupa kamuflaży wojskowych. Po raz pierwszy stosowany podczas wojny wietnamskiej.

Tigerstripe ARVN

Tigerstripe ARVN

Pierwszy kamuflaż Tigerstripe używany był przez żołnierzy ARVN (Armia Południowego Wietnamu) w latach 1957-75. Nowy kamuflaż zapewniał maskowanie na terenach dżunglowych, które dominowały na terenie Wietnamu. W roku 1962 kamuflaż został przyjęty przez doradców amerykańskich i australijskich. Umundurowanie w tym kamuflażu było także używane przez żołnierzy sił specjalnych USA.

Vertical Tigerstripe

Kolejnym wariantem był Vertical Tigerstripe. Niejasne jest pochodzenie tego wzoru, lecz wiadomo że był wykorzystywany przez jednostki amerykańskie w Wietnamie.

Blue Tigerstripe

Do kamuflażu Tigerstripe powrócono na początku XX wieku, wraz z projektowaniem nowego umundurowania dla US Air Force. Nowym kamuflażem używanym przez US Air Force miał być Blue Tigerstripe. Testy odbywały się w roku 2004. Negatywne wyniki doprowadziły do jego modyfikacji.

Digital Tigerstripe

Digital Tigerstripe

Digital Tigerstripe był odpowiedzią na negatywne wyniki testów Blue Tigerstripe. Jest to kamuflaż pikselowy. Digital Tigerstripe wraz z mundurem ABU wprowadzono do użytku US Air Force w roku 2007.

Zobacz też

• ERDL

[Kategoria:Maskowanie w wojsku]

[en:Tigerstripe]

Dwójnik szeregowy RLC

Dwójnik szeregowy RLC - schemat połączeń

Dwójnik szeregowy RLC - wykresy wektorowe prądu i napięć

Dwójnik szeregowy RLC - dwójnik składający się z trzech elementów idealnych: rezystora (R), cewki (L) i kondensatora (C) połączonych szeregowo. Przykładowa część obwodu RLC.

Załóżmy, że do dwójnika jest doprowadzone napięcie sinusoidalne przemienne:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle u = {U_{m}} * {sin(ωt + φ)}}

Zgodnie z drugim prawem Kirchoffa wartość chwilowa napięcia na zaciskach dwójnika szeregowego RLC jest równa sumie napięć chwilowych na każdym z elementów:

$u=u_{R}+u_{L}+u_{C}$

System umundurowania M1943

System umundurowania M1943 - system umundurowania Sił Zbrojnych USA.

Konstrukcja

Kurtka M43

http://olive-drab.com/od_soldiers_gear_m1943_jacket.php

Czapka

http://olive-drab.com/od_soldiers_clothing_combat_ww2_caps_field.php

Tabela

Porównanie danych technicznych różnych wariantów śmigłowca Mi-2

	Mi-2 T (wariant transportowy)	Mi-2 R (wariant rolniczy)	Mi-2URN "Żmija"	Mi-2M	Mi-2 plus	PZL Kania
Napęd	2 x silniki GTD-350 lub GTD-350W			2 x silniki GTD-350P	2 x silniki GTD-350W2	2x silniki Allison 250-C20B
Moc maksymalna [KM]	2x 400 KM (GTD-350) lub 2x 425 KM (GTD-350W)			2x 450 KM	2x 435 KM	2x 426 KM
Prędkość maksymalna [km/h]	210	155	210	210	210	210
Masa własna [kg]	2375	2553-2589	2400	2500	2410	2000
Maksymalna masa startowa [kg]	3550	3550	3700	3700	3550	3550
Zasięg lub długotrwałość lotu	270 km	40-50 min.	580 km	350 km	600 km	435 km

tbiu

http://www.samolotypolskie.pl/samoloty/3455/126/PZL-Kania

http://wma.webstudionet.pl/MI-2_DANE.html