Wikipedysta:Andrzej Zykubek/Stanisław Majdański (filozof)

Majdański Stanisław, polski filozof, ur. 8 V 1935 r. we Włocławku, dr, pracownik naukowo-dydaktyczny KUL.

Biogram

W 1940 r. został zesłany z Polesia (z matką i częścią rodziny) w głąb Związku Radzieckiego i przebywał m.in. w Archangielsku, a w 1.1944-46 na Powołżu. Po powrocie do Polski w 1946 r. znalazł się pod opieką ojca (matka w związku z aresztowaniem wróciła w 1955). Maturę uzyskał w 1952 r. w Warszawie. W 1. 1952-57 studiował etykę na Sekcji Filozofii Praktycznej WF, a następnie logikę w Sekcji Filozofii Teoretycznej. W 1957 r. uzyskał magisterium z semiotyki logicznej na podstawie pracy Syntaktyczna rola słowa „jest", napisanej pod kierunkiem S. Kamińskiego. W 1969 r. otrzymał doktorat za rozprawę Problemy asercji zdaniowej. Szkice pragmatyczne, przygotowaną pod kierunkiem tego samego promotora.

W 1957 r. został zatrudniony w Katedrze Metodologii Nauk i do czasu przejścia na emeryturę w 2010 prowadził dydaktykę z zakresu logiki ogólnej na różnych wydziałach KUL oraz wykłady monograficzne na Wydziale Filozofii KUL.

Zainteresowania naukowe

Dwoistość zainteresowań filozoficznych - praktycznych i teoretycznych, a nawet ich cyrkularność - predysponowały go do roli łącznika między „praktycznymi" a „teoretycznymi" sekcjami WF. Jako adept lubelskiej szkoły filozofii klasycznej łączy jej sposób podejścia z aktualnymi kierunkami filozoficznymi, czego wyrazem są zainteresowania problematyką filozoficzno-logiczną, obecną w różnych ośrodkach krajowych oraz zagranicznych, zwł. na uniwersytetach w Louvain-la-Neuve (Jean Ladriere), Leuven (Wim de Pater), Nijmegen (H. Seidl), a także we francuskich instytutach naukowych - Institut Catholiąue de Paris (Dominie Dubarle) oraz Centre National de la Recherche Scientifiąue (Jerzy Kalinowski). Przeszedł w swym rozwoju naukowym przemiany - od fazy etycznej do logicznej i metafizycznej, i znowu do etycznej.

Szczególne miejsce w szerokich zainteresowaniach Majdańskiego - od „rodzinoznawstwa", ekologii, rosjoznawstwa, naukoznawstwa, po metafizykę i teorię poznania - zajmują metalogiczne i metafilozoficzne zagadnienia z pogranicza logiki i filozofii. Znamionuje je podejście semiotyczne, jak problematyka pryncypiów filozoficzno-logicznych i transcendentaliów metafizycznych (w nawiązaniu do M.A. Krąpca i T. Czeżowskiego), w tym zagadnienie konwertybiliów i reduplikatywów oraz wybrane kwestie metaetyczne (w nawiązaniu do K. Wojtyły i T. Stycznia).

Wyróżniającą cechą jego badań jest (przejęte od Stanisława Kamińskiego) „trójpodejście" do zagadnień w aspekcie genezy - struktury - funkcji z akcentem na myślenie etymologiczne i metaforyczne.

Filozofię pojmuje maksymalistycznie w duchu filozofii klasycznej, ale z odniesieniem do języka, sięgając do „świata pierwotnych znaczeń" i uwzględniając wynikające stąd pojęciowe komplikacje, związane m.in. z podkreślaną „przewrotnością pojęć filozoficznych".