Wikipedysta:Andreypl/brudnopis

Andrzej Philips

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1957 Leszno
Zawód, zajęcie	adwokat
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Andrzej Philips (ur. 18 sierpnia 1957 w Lesznie) – polski adwokat, bloger, genealog.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Henryka i Marii Philips, córki Jana Frąckowiaka (starszy sierżant). Naukę rozpoczął w 1964 roku w Szkole Podstawowej nr 90 w Poznaniu. W 1976 roku uzyskał maturę w VIII Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1980 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Temat jego pracy magisterskiej, obronionej z wyróżnieniem, brzmiał "Mikropaństwa jako podmiot prawa międzynarodowego publicznego” napisana pod kierunkiem profesora Jerzego Tyranowskiego. Następnie podjął pracę naukową w Urzędzie Gminy w Suchym Lesie, zdobywając jednocześnie aplikację sądową w Sądzie Okręgowym w Kaliszu. W 1982 roku zakończył pracę jako sekretarz (samorząd) https://pl.wikipedia.org/wiki/Sekretarz_(samorz%C4%85d) Urzędu Gminy w Suchym Lesie i objął obowiązki asesora sądowego w Sądzie Rejonowym w Krotoszynie, gdzie był przewodniczącym wydziału cywilnego. Nominację sędziego Sądu Rejonowego uzyskał w 1984 roku. W 1986 roku podjął pracę sędziego w II wydziale cywilnym Sądu Rejonowego w Poznaniu. W 1989 roku uzyskał wpis na listę radców prawnych i podjął pracę w Urzędzie Miasta w Poznaniu jako radca prawny – koordynator zespołu radców prawnych. W 1989 roku uzyskał wpis na listę adwokatów i został członkiem Zespołu Adwokackiego nr 12 w Poznaniu, w którym pracował m.in. adwokat Andrzej Marcinkowski i adwokat Jan Ratajski. W 1990 roku otwarł indywidualna kancelarią adwokacką w Poznaniu. Jest autorem licznych blogów o tematyce genealogicznej, historycznej i podróżniczej. Interesuje się zwłaszcza genealogią i historią Galicji.

Bibliografia

• Andrzej Philips, „Moje blogowanie”, Wydawnictwo Anatta, Kraków 2020, ISBN 978-83-949972-5-0
• Andrzej Marcinkowski, „Szpalty pamięci : adw. Jan Ratajski (1919-2006)”, Palestra, Tom 52, Numer 1-2(589-590) (2007) s. 380-382
• Andrzej Philips, blog Terespol, https://teresp.blogspot.com/

Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Kategoria:Urodzeni w 1957 Kategoria:Polscy adwokaci

=

Andrzej Bay

Andrzej Bay-Wilski

porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1894 Dołhobrody
Data i miejsce śmierci	1 marca 1969 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	34 Pułku Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Andrzej Baj ps. „Wilski”, również używający pisowni „Bay” (ur. 23 listopada 1894, zm. 1 marca 1969 w Warszawie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, członek POW, kawaler Krzyża Niepodległości i Krzyża Walecznych, burmistrz Terespola (1935–1939).

Życiorys

Urodził się w Dołhobrodach, w rodzinie Piotra i Anny z Patejuków. Po ukończeniu szkoły elementarnej wysłany do Warszawy do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie.

Następnie trafił do Petersburga do Korpusu Kadetów. Po wybuchu I wojny światowej odkomenderowany w okolice Chełmna dezerteruje z armii rosyjskiej i ukrywa się w okolicach Dołhobród. Po wycofaniu się wojsk rosyjskich z tych terenów, wstępuje do Polskiej Organizacji Wojskowej. Mając wyszkolenie wojskowe organizuje struktury wojskowe POW, współpracując z Józefatem Błyskoszem , pułkownikiem Ratajewiczem i miejscowym aktywem narodowym. Tereny te od 1915 roku są pod okupacją austriacką (Generalne Gubernatorstwo Lubelskie). Jednak władze okupacyjne zgadzają się na otwarcie szkoły polskiej w Dołhobrodach, którą w latach 1916-1917 prowadzi Andrzej Baj. W 1918 roku uczestniczy w rozbrajaniu Austriaków w Dołhobrodach i całym powiecie włodawskim, współorganizuje struktury powiatowe Państwa Polskiego i tworzy jednostkę wojskową do obrony urzędów.

Wiosną 1919 roku wraz z grupą mieszkańców Dołhobrodów i okolic wstąpił do organizującego się 34 Pułku Piechoty. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami. 3 lipca 1919 roku wyróżnił się męstem w boju pod Horodyszczem, w czasie którego został ranny. Dowodził wówczas plutonem, który desantował się z motorówki nr IV, której dowódcą był ppor. mar. Karol Taube z Flotylli Pińskiej. Następnie dowodził kompanią i awansował kolejno na chorążego i podporucznika. W sierpniu 1920 roku wysadził most na Bugu pod Sławatyczami przed atakiem Armii Czerwonej. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy.

Po przejściu do rezerwy zajmuje się gospodarstwem rolnym w Wólce Zabłockiej, nadanym mu za zasługi wojenne na prawach osadnictwa wojskowego. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6278. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 34 pp. W 1934 roku, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

W 1924 roku zawarł związek małżeński z Kazimierą Nowakowską. Małżeństwo nie miało dzieci. Żona zmarła w 1949 roku w Warszawie.

W 1935 roku w wyborach samorządowych zostaje wybrany burmistrzem Terespola. Gospodarstwo wraz z młynem zostaje wydzierżawione, a on wraz z żona przenosi się do Terespola. Był jednym z inicjatorów budowy Hal Targowych w Terespolu, nowoczesna rzeźnię miejską, wybrukowano kilka odcinków ulic oraz oświetlono miasto, przedłużając sieć elektryczną z Brześcia. Na stanowisku burmistrza pracuje do połowy września 1939 r., a następnie ukrywa się przed Gestapo. Żona przenosi się w tym czasie do rodziny do Warszawy. Na przełomie 1939 i 1940 roku, używając pseudonimów „Wujek” i „Wilski”, organizował struktury Służby Zwycięstwu Polski w powiecie bialskim. Zagrożony aresztowaniem przeniósł się do Lublina, a następnie do Warszawy, gdzie działał w Polskiej Armii Ludowej.

W czasie powstania warszawskiego, przebywa poza stolicą, pod Warszawą. Po wojnie ukrywa się, używając nazwiska Andrzej Wilski. Młyn i gospodarstwo w Wólce Zabłockiej zostaje przejęty przez władze ludową. W 1947 w Warszawie zakłada zabawkarską Spółdzielnię Pracy „Spad”, w której zatrudniano osoby represjonowane (byłych akowców). W Spółdzielni pracuje do przejścia na emeryturę w 1965.

Został awansowany do stopnia majora. Zmarł w 1969 roku w Warszawie. Został pochowany na Starych Powązkach jako Andrzej Bay-Wilski (kwatera 83).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 4 listopada 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – czterokrotnie
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką – 2 lipca 1921
• Odznaka Dywizji Podlaskiej „Za męstwo” – 1 sierpnia 1919
• Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego – 21 marca 1921

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Bolesław Górny: Monografia powiatu bialskiego województwa lubelskiego. Biała Podlaska: Bolesław Górny, 1939.
• Kazimierz Bay, Barbara Wiesława Kaźmiruk: Jubileusz 300-lecia parafii Dołhobrody 1701-2001. Wydawnictwo - Drukarnia L-Print Zbigniew Lemiech, 2001.
• Karol Taube, Olgierd Żukowski: Zarys historii wojennej flotyll rzecznych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Dyplom nr 8 odznaki Dywizji Podlaskiej „Za męstwo” podpisany przez dowódcę dywizji gen. ppor. Antoniego Listowskiego (zob. foto).

Kategoria:Burmistrzowie miast II Rzeczypospolitej Kategoria:Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej Kategoria:Członkowie Służby Zwycięstwu Polski Kategoria:Ludzie związani z Terespolem Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Niepodległości Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita) Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) Kategoria:Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje Kategoria:Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko-Białurskiego Kategoria:Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie Kategoria:Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska) Kategoria:Urodzeni w 1894 Kategoria:Zmarli w 1969

Prywatne Gimnazjum Gminy Ewangelickiej w Stanisławowie

Stanisławów Prywatne gimnazjum koedukacyjne, ul. Kilińskiego 7. właściciel: Prezbiterium gminy ewangelickiej w Stanisławowie

Szkoła jest typu humanistycznego, z polskim językiem nauczania, klas - 7 Oddziałów podstawowych , 8 wszystkich oddziałów , uczniów 169 w tym uczennic 108 — bez praw publiczn. Gimnazjum założone zostało w r. 1919. Dyrektorem szkoły jest od jej powstania Schmalenberg Ferdynand. • Dyr. Schmalenberg Ferdynand ewang. ur. 1883 etat II gimnazjum państwowe Historia Grecki • Fink Józeł mojż. ur. 1900 Przyrodoznawstwo Chemia • Harllinger Jnljnsz ewang ur. 1887 Niemiecki Francuski • Horowitz Eugenia mojż ur. 1896 Historia Geografia Niemiecki • Lempp Wilfrid ewang ur. 1889 Religia • Rösler Karol ewang. ur. 1892 Niemiecki Łacina Matematyka • Segal Lea mojż ur. 1894 Polski Francuski Kaligrafia • Bertisch Chaim ur.1874 etat II gimnazjum państwowe Religia • Bojcun Aleksander rzym.-kat ur. 1879 etat ruskie gimnazjum państwowe Ruski (ukraiński) • Czajkowski Julian rzym.-kat ur. 1882 etat ruskie gimnazjum państwowe Ruski (ukraiński) • Gawański Leon rzym.-kat ur. 1879 etat ruskie gimnazjum państwowe Przyrodoznawstwo • Heinz Hugo ewang ur. 1891 sn Śpiew i muzyka • ks. Horniatkiewicz Jan grecko-kat. ur. 1887 sd Religia • Kisielewski Konstanty rzym.-kat etat gimnazjum państwowe ruskie Polski • ks. Kummer Józef rzym.-kat ur. 1876 sd Religia • Lewicki Józeł ur. 1886 rzym.-kat etat gimnazjum państwowe ruskie Łacina • Muller Jan ewang ur. 1872 sn Rysunki Religia • Philipps Ernest ewang. ur. 1895 sn Gimnastyka • Rybczyn Jan ur. 1892 rzym.-kat etat gimnazjum państwowe ruskie Łacina • Sadowski Wiktor ur. 1886 rzym.-kat etat gimnazjum państwowe ruskie Historia sd - ukończenie seminarium duchownego sn – ukończenie seminarium nauczycielskiego

Gimnazjum Gminy Ewangelickiej w Stanisławowie

źródło: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminariów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych zestawione pod redakcją Zygmunta Zagórowskiego Wyd. Książnica Polska, Lwów- Warszawa 1924 str. 330 https://www.mtg-malopolska.org.pl/images/skany/spis_nauczycieli/spis_nauczycieli.pdf