Wikipedysta:Aksonova/brudnopis

Ruch liturgiczny to drugi z prądów odnowy, jaki rozpoczął się długo przed Soborem Watykańskim II. Jeśli dziś niektórzy prąd ten utożsamiają wyłącznie z wprowadzeniem do kościoła gitar i popularnych piosenek, elementów dramatu liturgicznego, tańca, haseł wypisywanych w kościołach, to, niestety, jest to próba zafałszowania symbolicznego i społecznego bogactwa tradycyjnych form chrześcijańskiego kultu, jakie są w stanie ożywić „oficjalne” formy modlitwy i uwielbienia Kościoła. Korzeni tego ruchu należy doszukiwać się w klasztorach benedyktyńskich w Niemczech, Szwajcarii i Francji, w których w XIX wieku zaczęto upowszechniać śpiewy gregoriańskie oraz zachęcać ludzi świeckich do bardziej aktywnego uczestniczenia w liturgii. Dom Prosper Guéranger (1805-1875) z Solesmes we Francji, dzięki swym publikacjom na temat roku liturgicznego, jest często postrzegany jako ojciec tego ruchu. W Belgii Dom Lambert Beauduin (1873-1960) podkreślał, że liturgia jest cennym narzędziem pogłębiania życia wiary, że składa się na nią nie tylko to, co robi kapłan, lecz wszyscy obecni na niej wierzący. Ruch liturgiczny tego okresu w Stanach Zjednoczonych często kojarzony jest z działalnością St. John’s Abby w Collegeville w stanie Minnesota oraz z Virgilem Michelem (1890-1938), mnichem z tego opactwa. Ojciec Michel spotkał się z ruchem liturgicznym podczas swych studiów w Europie. Kiedy wrócił do Stanów w 1925 roku, sam postanowił poświęcić się propagowaniu idei odnowy liturgicznej oraz zaczął wskazywać na choroby społeczne, które były wytworem coraz bardziej uprzemysłowionego społeczeństwa. Zaczął wydawać miesięcznik „Orate Fratres” poświęcony zagadnieniom związanym z liturgią oraz założył wydawnictwo The Liturgical Press. Dzięki publikacjom, które stąd rozchodziły się na cały kraj, wiele pokoleń Amerykanów mogło zapoznać się z ideami propagowanymi przez ruch liturgiczny. Po śmierci Michela jeden z jego dawnych studentów – o. Godfrey Diekmann został redaktorem naczelnym miesięcznika. Wydawał go przez następne dwadzieścia pięć lat, dokonując w 1951 roku zmiany tytułu na „Worship”. Collegeville wraz ze swym opactwem, uniwersytetem oraz wydawnictwem do dziś pozostało centrum liturgicznej odnowy w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Przez wiele lat poprzedzających Sobór zainteresowanie liturgią wykazywało wiele postępowych klasztorów, wprowadzając pewne nowe jej elementy podczas rekolekcji, w klasztornych celebracjach, zaczynając śpiewać chorały gregoriańskie. W 1940 roku benedyktyni w Stanach Zjednoczonych zaczęli organizować Tydzień Liturgiczny, na który składały się wykłady i kongresy poświęcone tym zagadnieniom. Pierwszy międzynarodowy kongres liturgiczny z udziałem naukowców odbył się w 1951 roku w Maria Laach w Niemczech. Znaczna grupa naukowców specjalizujących się w zakresie liturgii, wychowanych na ideach ruchu liturgicznego, wkrótce odegrała istotną rolę w redagowaniu soborowej Konstytucji o liturgii świętej.