Władysław Szysz

Władysław Szysz

major
Data i miejsce urodzenia	26 września 1919 Dalekie
Data śmierci	26 grudnia 1949
Przebieg służby
Lata służby	1940–1942 ACz, 1943-1949 LWP
Formacja	Armia Czerwona Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Jednostki	8 pułk kolejowy ACz 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki WUBP w Białymstoku PUBP w Łasku MUBP w Łodzi PUBP w Suwałkach WUBP w Szczecinie
Stanowiska	dowódca plutonu wywiadowca WUBP dowódca plutonu ochrony WUBP kierownik grupy operacyjnej PUBP szef MUBP szef PUBP zastępca szefa WUBP szefa WUBP zastępca szefa WUBP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL
Odznaczenia

Władysław Szysz (ur. 26 września 1919 w Dalekich w powiecie lidzkim, zm. 26 grudnia 1949) – uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej wyznania katolickiego. Był synem Filipa i Heleny Szyszów. W latach 1926–1936 uczęszczał do szkoły powszechnej w Wilnie. Z powodu trudnej sytuacji rodzinnej przerwał naukę w gimnazjum w Lidzie i podjął pracę fizyczną na kolei. W 1940 został skierowany do szkoły podoficerskiej Armii Czerwonej i awansowany na stopień sierżanta. Kontynuował naukę w szkole oficerskiej przy 8 pułku kolejowym w Miczuryńsku. W 1942 został zdemobilizowany i odesłany do pracy przy budowie fabryki w Czelabińsku. W 1943 jako ochotnik zgłosił się do tworzonego w ZSRR Ludowego wojska Polskiego. W 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki dowodził plutonem pułku pancernego. Ukończył też szkołę oficerską w Kujbyszewie. 16 sierpnia 1944 został wywiadowcą Sekcji 1 Kontrwywiadu WUBP w Białymstoku, a 28 grudnia 1944 komendantem gmachu WUBP w stopniu chorążego. Od 15 stycznia 1945 szef Grupy Operacyjnej PUBP na powiat łaski i kierownik Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łasku. Od 1 czerwca 1945 kierownik MUBP w Łodzi w stopniu porucznika, 9 marca 1946 mianowany szefem PUBP w Suwałkach. 10 października 1945 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi Od 15 maja 1947 zastępca szefa, a od 24 lipca 1947 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku w stopniu kapitana, 22 grudnia 1947 mianowany majorem. 7 marca 1949 przeniesiony na zastępcę szefa WUBP w Szczecinie. Zginął postrzelony przypadkowo na polowaniu.

Awanse

• starszy sierżant,
• chorąży (27 grudnia 1944),
• podporucznik,
• porucznik (2 maja 1945),
• kapitan (22 lipca 1946),
• major (22 grudnia 1947)

Bibliografia

• Twarze bezpieki 1944-1990. Katalog wystawy, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2007.
• Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, red. Krzysztof Szwagrzyk, Warszawa 2005.
• Twarze białostockiej bezpieki: obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku. Informator personalny, red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.