Przejdź do zawartości

Uściług

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uściług
Устилуг
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

włodzimierski

Data założenia

1150

Burmistrz

Viktor Poliščuk

Powierzchnia

4,03 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


2108[1]

Nr kierunkowy

+380 3342

Kod pocztowy

44731

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Uściług”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Uściług”
Ziemia50°51′36″N 24°09′25″E/50,860000 24,156944
Strona internetowa

Uściług (ukr. Устилуг) – miasto na Ukrainie, w rejonie włodzimierskim obwodu wołyńskiego. 2,1 tys. mieszkańców. Leży na granicy z Polską, nad Bugiem, naprzeciwko polskiej wsi Zosin, na Wołyniu. W mieście funkcjonuje drogowe przejście graniczne Uściług – Zosin oraz stacja kolejowa Uściług, położona na linii Włodzimierz Wołyński – Łudzin – LHS.

Miejsce dwóch zwycięskich bitew w historii Polski: w 1431 i 1812.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Kościół kapucynów na pocz. XX w.

Osada powstała w średniowieczu. Nazwa miasta pochodzi od wyrażenia „ujście Ługi” – rzeki, nad którą leży.

W 1240 gród zniszczyli Mongołowie.

W 1431 stoczono pod Uściługiem pierwszą bitwę wojny łuckiej. Polacy pod wodzą króla Władysława II Jagiełły pokonali tu liczebniejsze siły Świdrygiełły.

W Uściługu znajdował się zamek, który w XVI w. należał do Krupskich i Łysakowskich, a w XVIII w. do Lubomirskich. W 1653 Uściług otrzymał prawo magdeburskie. W 1747 został założony w Uściługu klasztor kapucynów.

Po III rozbiorze Polski od 1795 w zaborze rosyjskim. W 1812 w pobliżu miasta Polacy stoczyli z zaborcą zwycięską bitwę o Uściług. W Uściługu zmarł polski poeta Józef Massalski. W 1861 w pobliskim Horodle odbyła się Manifestacja Jedności Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a kompania niewpuszczona przez zaborcę rosyjskiego do Kongresówki uczestniczyła w nabożeństwie w Uściługu. Przed I wojną światową w Uściługu mieszkał i tworzył Igor Strawinski.

W Uściługu w 1920 stacjonowała 21 eskadra niszczycielska lotnictwa wojskowego II RP. W 1921 miasto liczyło 3728 mieszkańców. Leżało w województwie wołyńskim II Rzeczypospolitej.

Od 1939 okupowane przez Sowietów, od 1941 przez Niemców, a od 1944 ponownie przez Sowietów.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w marcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. We wrześniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieźli do getta we Włodzimierzu Wołyńskim[2]. Za ukrywanie Żydów w Uściługu Instytut Jad Waszem uhonorował w 1988 roku tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata Ukrainkę Katerynę Lipinską[3][4].

Utracone przez Polskę w 1945. W 1989 liczyło 2404 mieszkańców[5].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew

Ludzie urodzeni w Uściługu

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.15
  2. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1488.
  3. Lipinskaja Yekaterina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-10]. (ang.).
  4. Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 55
  5. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  6. Uściług. [dostęp 2013-09-11].
  7. Janina Kalinowska (1935-2021) strażniczka Pamięci o Pomordowanych na Wołyniu. [online]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa, 1880–1902, s. 837.
  • Mapa WIG Włodzimierz Pas 45 Słup 38

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]