Przejdź do zawartości

Tunel w Żegiestowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tunel kolejowy w Żegiestowie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Rodzaj

kolejowy

Długość

514 m

Liczba tub

1

Liczba portali

2

Budowa
Wykonawca

Koller und Gregersen

Data budowy

1873–1876

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Tunel kolejowy w Żegiestowie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Tunel kolejowy w Żegiestowie”
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego
Mapa konturowa powiatu nowosądeckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Tunel kolejowy w Żegiestowie”
Położenie na mapie gminy Muszyna
Mapa konturowa gminy Muszyna, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Tunel kolejowy w Żegiestowie”
Ziemia49°21′02,9″N 20°48′38,4″E/49,350806 20,810667

Tunel w Żegiestowie – jednotorowy tunel kolejowy koło Żegiestowa w województwie małopolskim o długości 514 metrów[1].

Przez tunel przebiega szlak kolejowy Nowy SączMuszyna, który łączy Polskę ze Słowacją oraz komunikuje Krynicę-Zdrój z resztą kraju. Linia kolejowa biegnie wzdłuż Doliny Popradu zgodnie z meandrami rzeki[2], lecz na najtrudniejszym odcinku konieczne było wydrążenie tunelu[1].

514-metrowy tunel o kształcie owalnym wykończony jest w obudowie kamiennej z klińców. W ociosach tunelu wykonano kilka wnęk ucieczkowych[potrzebny przypis]. Pierwotnie był dwutorowy, jednak w wyniku dwukrotnej odbudowy konieczne było zmniejszenie prześwitu i pozostawienie tylko jednego toru[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Decyzję o budowie tunelu podjęto 8 maja 1870 w ramach zatwierdzania planów budowy linii kolejowej z Tarnowa do Leluchowa, gdzie nowa trasa miała połączyć się z węgierską siecią kolejową. Budowę tunelu rozpoczęto 4 września 1873[3]. Wykonawcą było przedsiębiorstwo Koller und Gregersen z Wiednia[1]. Prace górnicze wykonywali głównie robotnicy z Włoch i Tyrolu, dla których w Andrzejówce przygotowano osiedle robotnicze[3]. Za prace strzelnicze odpowiadał oddział z Triestu[1]. Miejscowi byli angażowani głównie do celów transportowych. Tunel drążony był tzw. metodą Bischofshofen. Napotykano przy tym problemy geologiczne związane z niestabilnym górotworem.

W trakcie budowy prawdopodobnie doszło do zapadnięcia stropu, w wyniku czego zginęło 126 robotników[3] (inne źródła podają minimalnie 120 ofiar)[1][4]. Zasypane zostały 23 wozy konne[4]. Akcja ratunkowa trwała 7 dni, jednak została przerwana. Źródła urzędowe milczą na ten temat[3]. Za zaistnieniem katastrofy przemawia fakt, że tunel wydrążono po łuku, choć pierwotnie miał poprowadzić po linii prostej, być może dla ominięcia zawału[1]. O próbie drążenia tunelu ratunkowego świadczy też nisza wydrążona przy jednym z portali[4].

Krzyż pamięci ofiar katastrofy przy budowie tunelu kolejowego w Żegiestowie w 1874 r.

Przebicie tunelu nastąpiło ostatecznie 19 listopada 1874. 2 grudnia 1874 zorganizowano z tej okazji uroczystości. Tunel oddano do użytku z opóźnieniem w 1876 roku[3].

Był dwukrotnie wysadzony w powietrze: przez Wojsko Polskie we wrześniu 1939 oraz przez Niemców w 19 stycznia 1945. Odbudowany po wojnie w 1948 roku. W 1986 roku linię kolejową w tunelu elektryfikowano[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Tunel kolejowy. Żegiestów. [dostęp 2020-04-16].
  2. OpenStreetMap. OpenStreetMap. [dostęp 2020-04-16]. (pol.).
  3. a b c d e Budowa tunelu w Żegiestowie w przekazie z epoki. Uzdrowisko Żegiestów. [dostęp 2020-04-16].
  4. a b c Tunel w Żegiestowie. Dziennik Polski, 2002-04-12. [dostęp 2020-04-16].