Tulipan ogrodowy
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
tulipan ogrodowy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Tulipa hybr. | |||
Synonimy | |||
|
Tulipan ogrodowy (Tulipa hybr.) – oznaczona przez Linneusza jako gatunek Tulipa gesneriana L. roślina z rodziny liliowatych. W rzeczywistości nie jest to gatunek, lecz grupa mieszańców różnych gatunków i obecnie mieszańce te oznaczane są jako Tulipa + nazwa odmiany (np. Tulipa `Cantor`). Od dawna bowiem (w Europie już od XVI w.) ogrodnicy w celu otrzymania nowych odmian krzyżowali z sobą różne gatunki tulipanów. Obecnie uprawiane tulipany ogrodowe pochodzą od gatunków: T. gesneriana, T. graveolens, T. fosteriana, T. greigii i innych. Znanych jest ok. 15 000 kultywarów (dane na 1983 r.), dzisiaj już nie sposób ustalić ich pochodzenia i dlatego określane są wspólną nazwą jako tulipan ogrodowy. Oprócz mieszańcowego tulipana ogrodowego wprowadzane są do uprawy również inne, niemieszańcowe gatunki tulipanów.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Wzniesiona, prosta, gruba i sztywna, o wysokości do 80 cm.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe, liście duże, bezogonkowe, eliptyczno-lancetowate, pokryte woskowym nalotem. Jest ich zazwyczaj 3–5, najniższy i największy wyrasta bezpośrednio z cebuli, pozostałe z dolnej części łodygi
- Kwiaty
- Duże, osadzone są pojedynczo w szczytowej części łodygi, w rozmaitych kolorach, od białych po żółte, czerwone do fioletu w różnych ich odcieniach. Kwiaty te mogą być jednobarwne, lub dwubarwne. Okwiat niezróżnicowany, składa się z 6 dużych listków ułożonych w dwu okółkach. Wewnątrz okwiatu 6 dużych pręcików i 1 trzykomorowy słupek z trójdzielnym znamieniem.
- Część podziemna
- Duża cebula okryta suchą łuską, zwykle brunatną lub brązową.
Uprawa
[edytuj | edytuj kod]- Wymagania. Tulipan nie ma specjalnych wymagań co do gleby, najlepiej jednak rośnie na próchnicznej glebie o odczynie obojętnym, lekko kwaśnym lub lekko zasadowym. Stanowisko powinno być słoneczne.
- Sposób uprawy. Cebule wysadza się do ziemi jesienią, małe na głębokość 6–10 cm, duże na głębokość 11–15 cm. Powinny być przed sadzeniem zaprawione przez moczenie w odpowiednich preparatach grzybobójczych. Nawozi się już jesienią po zasadzeniu cebul, potem wiosną przed kwitnieniem.
- Rozmnażanie. Głównie przez cebule przybyszowe wytwarzane na macierzystej cebuli w liczbie 2–11 sztuk.
- Choroby i szkodniki[3].
- fuzarioza objawiająca się żółknięciem liści i więdnięciem rośliny. Jedyny skuteczny sposób zaradzenia to zapobieganie: sadzenie tylko zdrowych cebul i zaprawianie ich przed sadzeniem.
- inne choroby grzybowe (szara pleśń, penicilloza). Zwalcza się je wielokrotnym opryskiwaniem odpowiednimi środkami grzybobójczymi
- liczna grupa chorób wirusowych objawiająca się nekrotycznymi i chlorotycznymi zmianami na liściach, żółknięciem liści. Brak skutecznego sposobu leczenia. Rośliny należy zniszczyć.
- niszczyk zjadliwy – drobny nicień żerujący w glebie na cebulach. Objawy: liście skręcają się i są żółtozielone, kwiaty zielone i zniekształcone, cebule miękkie i gąbczaste. Szkodnik kwarantannowy, zwalczanie praktycznie niemożliwe, cebule należy zniszczyć
- nornik zwyczajny i mysz zaroślowa wyjadające cebule. Należy je przed posadzeniem zaprawiać, potem zwalczać te gryzonie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-08] (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Program ochrony roślin ozdobnych na lata 2003-2005. Syngenda Seeds. ISBN 83-85982-72-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Państwowe Wydawnictwo Robotnicze i Leśne. ISBN 83-09-00256-4.
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- BioLib: 42043
- EoL: 1082877
- Flora of North America: 200027987
- GBIF: 5299675
- identyfikator iNaturalist: 129054
- IPNI: 542923-1
- ITIS: 43105
- NCBI: 13306
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-289575
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:542923-1
- Tela Botanica: 69983
- identyfikator Tropicos: 18400363
- USDA PLANTS: TUGE
- CoL: 59KYV