Przejdź do zawartości

Tomasz Krzyski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Krzyski
Tomasz Dudek
Ilustracja
płk Tomasz Krzyski (przed 1930)
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1888
Rozdziele Górne

Data i miejsce śmierci

styczeń 1970
Kanada

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Polski Korpus Posiłkowy,
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty,
2 Pułk Piechoty,
1 Pułk Łączności,
1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej,
1 Dywizjon Samochodowy,
30 Pułk Strzelców Kaniowskich,
PUWFiPW,
DOK IX
DOK V
Armia „Karpaty”

Stanowiska

dowódca plutonu
lekarz batalionu
adiutant pułku
starszy lekarz pułku
starszy lekarz dywizjonu
szef sanitarny okręgu korpusu
szef służby zdrowia armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tomasz Krzyski, do 1910 Dudek (ur. 18 grudnia 1888 w Rozdzielu Górnym koło Bochni, zm. w styczniu 1970 w Kanadzie) – lekarz z tytułem doktora wszech nauk lekarskich, pułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie podjął studia lekarskie na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Został awansowany chorążym i mianowany dowódcą plutonu w 1 kompanii 3 pułku piechoty w składzie II Brygady, uczestniczył w walkach na froncie karpackim, odznaczając się w bitwie pod Mołotkowem 29 października 1914. Następnie przydzielony do 2 pułku piechoty również w składzie II Brygady, gdzie najpierw był asystentem lekarza I batalionu dr Stanisława Gądka, po czym został lekarzem batalionu. Został awansowany do stopnia podporucznika lekarza 2 lutego 1915, a 19 lutego został asystentem adiutanta 2 pułku piechoty. Później przebywał w szpitalu w Wiedniu, a po rekonwalescencji był adiutantem 2 pp od 21 lipca do 1 września 1915. Następnie ponownie służył w I batalionie. Mianowany kolejno do stopni porucznika i kapitana lekarza. Później ponownie przebywał na leczeniu, w Szpitalu Twierdzy nr 4 w Krakowie, od marca do lipca 1916. Podczas urlopu w wymiarze 10 tygodni uzyskał tytuł doktora wszechnauk lekarskich na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego[1], zdając egzamin dyplomowy 13 stycznia 1917. Po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego, a po odejściu PKP na front na terenie Galicji Wschodniej pozostał na obszarze Królestwa. Pełnił funkcję lekarza Kursu Wyszkolenia Artylerii w Ciechanowie.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę nieodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Odbywał służbę w Departamencie Sanitarnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, od lutego był zastępcą komendanta szpitala Mokotowskiego w Warszawie (komendantem był ppłk dr Stefan Buchowiecki). W sierpniu 1920 został awansowany do stopnia majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W 1921 został mianowany do funkcji lekarza Szpitala rejonowego w Modlinie. Pełnił stanowisko starszego lekarza w jednostkach: od 1 lutego 1923 starszy lekarz pułku w 1 pułku łączności w miejscowości Zegrze (jako oficer nadetatowy 1 batalionu sanitarnego)[4][5], następnie od 1925 w 1 pułku artylerii przeciwlotniczej stacjonującym w garnizonie Warszawa, od 9 sierpnia 1926 w 1 dywizjonie samochodowym także w Warszawie oraz krótkotrwale od 10 września do 31 października 1927 w 30 pułku Strzelców Kaniowskich, skąd został odkomenderowany na stanowisko zastępcy dyrektora Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego i pełnił je w kolejnych latach[6][7] (wówczas był jednym z kierowników klubu sportowego CWKS Legia Warszawa)[8]. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[9]. W 1928 i 1930 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Sanitarnych Lekarzy z lokatą 1[10][11]. 19 grudnia 1933 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[12]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu na stanowisko szefa sanitarnego[13]. Od 20 kwietnia 1938 sprawował stanowisko szefa sanitarnego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 był szefem służby zdrowia Armii „Karpaty”, a następnie Armii „Małopolska”[14]. Po kampanii wrześniowej trafił do Francji. Tam, zarządzeniem z 12 listopada 1939 Ministra Spraw Wojskowych rządu RP na uchodźstwie, gen. Władysław Sikorskiego, został członkiem zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża w czasie wojny[15].

Po zakończeniu wojny wyjechał do Kanady. W latach 50. był zatrudniony w szpitalu Points Edward Hospital w Sydney (prowincja Nowa Szkocja). Zmarł w styczniu 1970.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kronika. Z uniwersytetu. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 13 z 18 stycznia 1917. 
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1199.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1080.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 958, 1124.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1018.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 710.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 451.
  8. ↑ Ze sportu. „Nowy Dziennik”, s. 16, Nr 280 z 24 października 1927. 
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 726.
  10. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego. Warszawa: 1930, s. 7.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 322.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 19 grudnia 1933 roku, s. 303.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 171.
  14. ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 378.
  15. ↑ Dział urzędowy. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12 listopada 1939 w sprawie działalności stowarzyszenia Polski Czerwony Krzyż w czasie wojny. „Monitor Polski”, s. 1, 268–270 z 1 grudnia 1939. 
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 296, poz. 391 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
  18. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu organizacji służby zdrowia w wojsku i na polu wychowania fizycznego”

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Krzyski&oldid=75007343”