Przejdź do zawartości

Timothy Lafaele

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Timothy Lafaele
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1991
Apia

Wzrost

186 cm[1][2]

Masa ciała

98 kg[1][2]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku

Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2010–2014 Yamanashi Gakuin University
2014–2019 Coca-Cola Red Sparks[9] 47 (141)
2017–2019 Sunwolves (Super Rugby)[10] 21 (32)
2019– Kobelco Steelers[9] 6 (14)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2016–  Japonia[11] 23 (32)
  1. Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 23 lutego 2020 r.
  2. Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 20 października 2019 r.
Lafaele (przy piłce) w meczu Red Sparks (2018)
W barwach Sunwolves (po prawej)

Timothy Lafaele (jap. ラファエレ ティモシー Rafaere Timoshī; ur. 19 sierpnia 1991 r.[1][2][11] w Apii)samoański rugbysta posiadający także japońskie obywatelstwo i występujący przeważnie na pozycji środkowego ataku. Reprezentant Japonii, uczestnik pucharu świata.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Lafaele, którego rodzice pochodzą z wioski Siʻumu[12][13] urodził się w stolicy SamoaApii[13][14][15]. W wieku czterech lat przeniósł się do Auckland w Nowej Zelandii, gdzie dwa lata później rozpoczął treningi rugby w lokalnym klubie[16][17][18].

Podobnie jak późniejszy reprezentacyjny kolega Hendrik Tui uczęszczał do katolickiego De La Salle College w Auckland prowadzonego przez braci szkolnych[15][19]. W 2008 roku zdobył szkolne mistrzostwo kraju, uczestniczył także w Sanix Youth Tournament[17]. Dostrzeżony przez jednego z uniwersyteckich skautów, dał się namówić na przeprowadzkę do Japonii, gdzie miał w przyszłości szukać swojej szansy na zawodowstwo[16][18][20]. Po ukończeniu szkoły i otrzymawszy sportowe stypendium, w 2010 roku rozpoczął studia na Yamanashi Gakuin University w Kōfu[13][14]. Z reprezentacją uczelni występował początkowo w drugiej lidze uniwersyteckiej, do wyższej klasy rozgrywkowej awansując w roku 2013[16][17][18][20]. Podczas ostatniego roku studiów pełnił rolę wicekapitana drużyny[18]. Występował wówczas na pozycji łącznika ataku[18].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik trzeciego roku wzbudził zainteresowanie występującego w Top League klubu Coca-Cola Red Sparks, który zaoferował mu wstępny kontrakt[18]. Ukończywszy studia w roku 2014, dołączył do nowej drużyny[13][14][15]. W swoim pierwszym sezonie w zawodowych rozgrywkach wystąpił w zaledwie czterech meczach[3]. Drużyna z Fukuoki zajęła 14. miejsce w ligowej tabeli i brała udział w barażach o utrzymanie w japońskiej ekstraklasie, co ostatecznie udało się osiągnąć dzięki zwycięstwu 53:8 z Kyuden Voltex[21]. Niemal bliźniaczo podobny w wykonaniu tak samego Lafaele, jak i jego drużyny był też sezon 2015/2016. Samoańczyk wystąpił w siedmiu starciach[4], zaś Red Sparks w barażu ponownie zostali skojarzeni z Kyuden Voltex. Mecz zakończył się remisem 14:14, co oznaczało pozostanie w Top League na kolejny sezon[22].

Przełomowy w wykonaniu wychowanego w Auckland gracza okazał się kolejny rok – w lidze rozegrał 15 spotkań, w których zdobył 74 punkty, na co złożyło się m.in. pięć przyłożeń[5]. Kolejne 17 punktów dołożył w wygranym przez jego klub barażu o utrzymanie (wygrana 32:22 z Hino Red Dolphins)[23]. Dobre występy ligowe przyczyniły się zakontraktowania Lafaele przez japoński zespół występujący w lidze Super RugbySunwolves[24]. W ich barwach wystąpił w lutym 2017 roku w meczu sparingowym przeciw drużynie gwiazd Top League[5], a następnie brał udział w dziewięciu meczach Super Rugby[10]. W majowym starciu z Jaguares Lafaele pełnił rolę kapitana drużyny[25]. Japoński zespół przez cały sezon odniósł zaledwie dwa zwycięstwa, w tym w ostatniej kolejce z nowozelandzkimi Blues. W meczu tym środkowy zdobył trzy z czterech uzyskanych w całym sezonie przyłożeń[26].

W rozpoczynających się w połowie roku zmaganiach w Top League Coca-Cola Red Sparks raz jeszcze zajęli miejsce 14. wymagające rozegrania meczu barażowego. Ekipa z Fukuoki mierzyła się w nim z Mitsubishi Sagamihara DynaBoars i raz jeszcze utrzymała się w japońskiej ekstraklasie po wyrównanym spotkaniu, które zakończyło się remisem 27:27[27][28]. Wychowanek uczelni Yamanashi Gakuin z 13 meczami na koncie był jednym z podstawowych graczy swojej drużyny[6]. Kontynuował także występy dla Sunwolves, dla których rozegrał dalszych dziewięć spotkań[10].

Przed sezonem 2018/2019 Lafaele został mianowany kapitanem drużyny Red Sparks[28], jednak z uwagi na zobowiązania reprezentacyjne[7] oraz przewlekłą kontuzję ramienia[14][29] nie był w stanie istotnie pomóc swojej drużynie, która tym razem – po kilku latach udanych prób – nie zdołała utrzymać się w Top League[30]. Podczas trwającej pół roku rekonwalescencji[29] Lafaele podpisał umowę z klubem Kobelco Steelers mającą obowiązywać począwszy od kolejnego sezonu[31]. Do zdrowia powrócił dopiero na przełomie maja i czerwca 2019 roku[14][17][29], po czym wystąpił jeszcze w trzech ostatnich meczach Sunwolves w czasie trwania sezonu 2019 w Super Rugby[10].

W barwach drużyny Steelers, swojego nowego klubu zadebiutował w styczniu 2020 roku przeciw Canon Eagles[8].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko Lafaele pragnął grać w reprezentacji Samoa[16]. Niemniej po przeprowadzce do Japonii już po trzech latach stałego pobytu nabył prawo do gry w miejscowej drużynie narodowej[32][33]. W kadrze zadebiutował w listopadzie 2016 roku w meczu przeciwko reprezentacji Argentyny[11]. Został wówczas kolejnym z coraz liczniejszych zawodników urodzonych poza Japonią (głównie w krajach Oceanii), którzy przybyli do kraju jeszcze przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery sportowej, często rozpoczynając studia na japońskich uczelniach[32][34]. Jednocześnie był to jego pierwszy mecz, jaki rozegrał na pozycji numer 13[18]. W czasie tego samego okna reprezentacyjnego wystąpił także w trzech kolejnych meczach: z reprezentacjami Gruzji, Walii (przegranym po drop goalu w ostatnich minutach spotkania) i Fidżi[18][35]. Niezależnie od spełnienia wymogu trzyletniej rezydencji w październiku 2017 Lafaele uzyskał japońskie obywatelstwo[16][17][18].

Niemal natychmiast stał się jednym z podstawowych graczy swojej reprezentacji. W pierwszym składzie występował w seriach meczów testowych rozgrywanych w czerwcu i listopadzie 2017, a następnie 2018 roku[35]. Swoje pierwsze przyłożenie zdobył w zremisowanym 23:23 meczu z Francją w listopadzie 2017 roku[36]. W 2019 – roku pucharu świata w Japonii – uczestniczył w wygranym przez Japończyków Pucharze Narodów Pacyfiku[37][38]. W jego trakcie zdobył dwa przyłożenia – po jednym w wygranych meczach z Fidżi[39] i Tonga[40]. Wkrótce pochodzący z Polinezji zawodnik znalazł się w składzie reprezentacji Japonii na nadchodzące mistrzostwa świata[41]. Gospodarze po raz pierwszy w historii swoich występów w turniejach tej rangi awansowali do fazy ćwierćfinałowej[42], gdzie jednak ulegli południowoafrykańskim „Springboks[43]. Podczas turnieju Lafaele zdobywając przyłożenie w meczu z Samoa[15], został pierwszym graczem urodzonym na archipelagu, który dokonał tego przeciw rodzimej reprezentacji[12]. Także w pozostałych meczach fazy grupowej prezentował wysoką formę, popisując się widowiskowymi zagraniami, w tym podaniami w trakcie szarży rywali[44][45].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 20 października 2019 r.[35]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Japonia 2016 4 2
2017 4 5
2018 6 10
2019 9 15
Suma 23 32
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 25 listopada 2017 U Arena, Nanterre  Francja mecz testowy
2. 3 listopada 2018 Tokyo Stadium, Chōfu  Nowa Zelandia mecz testowy
3.
4. 27 lipca 2019 Kamaishi Recovery Memorial Stadium, Kamaishi  Fidżi Puchar Narodów Pacyfiku 2019
5. 3 sierpnia 2019 Hanazono Rugby Stadium, Higashiōsaka  Tonga Puchar Narodów Pacyfiku 2019
6. 5 października 2019 Stadion Toyota, Toyota  Samoa Puchar Świata w Rugby 2019

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Lafaele wywodzi się ze wsi Siʻumu; urodził się jako dziecko Faalogo Kapelego oraz Mariany[12] i brat Faalogo[13]. Ojciec przyszłego reprezentanta Japonii grał w rugby na pozycji środkowego w Western Samoa Police Rugby Football Club[13]. Sam Timothy, choć urodził się na Samoa, wychowywany był przez krewnych swojego ojca mieszkających w Nowej Zelandii, którzy zostali jego rodzicami adopcyjnymi[13][15]. W młodości wzorował się na reprezentancie Nowej Zelandii Carlosie Spenserze[17][18], później także na Conradzie Smicie[20].

W 2016 roku poślubił Jolynn, pochodzącą z Nowej Zelandii Tongijkę[16][17][18].

Płynnie posługuje się językiem japońskim[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c ラファエレ ティモシー [online], Kobelco Steelers [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (jap. • ang.).
  2. a b c Timothy Lafaele|15人制男子日本代表 [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-14] (ang. • jap.).
  3. a b 2014-2015 | コカ・コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
  4. a b 2015-2016 | コカ・コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-31] (jap.).
  5. a b c 2016-2017 | コカ・コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-24] (jap.).
  6. a b 2017-2018 | コカ・コーラレッドスパークス | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] (jap.).
  7. a b 2018-2019 | コカ・コーラレッドスパークス | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
  8. a b 2019-2020 | 神戸製鋼コベルコスティーラーズ | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
  9. a b Statystyki Top League: 2014/2015[3], 2015/2016[4], 2016/2017[5], 2017/2018[6], 2018/2019[7], 2019/2020[8]
  10. a b c d Timothy Lafaele - Player statistics [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  11. a b c Timothy Lafaele [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30] (ang.).
  12. a b c Thomas Airey, Siumu’s finest, Tim Lafaele, talks about Rugby World Cup, „Samoa Observer”, 12 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
  13. a b c d e f g Rugby: Timothy Lafaele's family in Samoa are flying the flag for Japan [online], Kyodo, 6 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (ang.).
  14. a b c d e Rich Freeman, Rugby: Japan linchpin Timothy Lafaele set for emotional game vs Samoa [online], Kyodo, 4 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-07] (ang.).
  15. a b c d e RWC: Lafaele reflects on his 'special' match against Manu Samoa [online], Radio New Zealand, 8 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-08] (ang.).
  16. a b c d e f g Yuki Minegishi, ラファエレ日本代表の誇り胸に「母国サモアに勝つ」 [online], nikkansports.com, 23 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-23] (jap.).
  17. a b c d e f g ラファエレ ティモシー [online], J Sports, 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-28] (jap.).
  18. a b c d e f g h i j k Prime Number [online], mikagehage.com, 4 kwietnia 2020 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-25].
  19. Brave Blossoms – DLS Old Boys visit College [online], delasalle.school.nz, 29 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-17] (ang.).
  20. a b c Mukai Fukaya, 日本代表追加招集…。コカ・コーラのラファエレは、「何かをする」男? [online], rugby-rp.com, 21 października 2016 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (jap.).
  21. Top League trio retain status [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 14 lutego 2015 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
  22. Sanix promoted to Top League, NTT Docomo relegated [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 30 stycznia 2016 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-15] (ang.).
  23. Kintetsu, Coca-Cola, Toyota Industries remain in Top League, „The Japan Times”, Kyodo, 28 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
  24. Sunwolves 2017 Season Squads [online], Sunwolves, 20 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-20] (ang.).
  25. Rich Freeman, Rugby: Tiatia forced to make numerous changes for Jaguares clash [online], Kyodo, 5 maja 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-13] (ang.).
  26. Every wolf has his day: Japan’s Sunwolves end horror Super Rugby year by flooring Auckland Blues, „The South China Morning Post”, Agence France Presse, 15 lipca 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-24] (ang.).
  27. Top League Promotion and Relegation Play-offs: Wrap-up [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 24 stycznia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-05] (ang.).
  28. a b Top League Profiles 2018-2019: Coca-Cola Red Sparks [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 25 sierpnia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
  29. a b c Sunwolves seeking to give loyal fans something to remember in final home game of season, „The Japan Times”, Kyodo, 31 maja 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-18] (ang.).
  30. Dynaboars, Red Hurricanes Promoted [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 28 grudnia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  31. 2019年度 新加入選手(追加)のお知らせ [online], Kobelco Steelers, 15 marca 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-22] (jap.).
  32. a b Foreign-born players uniting Brave Blossoms at Rugby World Cup, „The Japan Times”, Kyodo, 23 września 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  33. Paul Hayward, How Japan’s multi-national team has knitted together to become a global tale, „The Daily Telegraph”, 8 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  34. Justin McCurry, Brave Blossoms challenging old ideas of what it means to be Japanese, „The Guardian”, 9 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  35. a b c Timothy Lafaele | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  36. Japan miss glorious chance to beat France after late conversion miss as 23-23 draw heaps pressure on Guy Noves, „The Independent”, Reuters, 26 listopada 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-30] (ang.).
  37. Timothy Lafaele | Tournament list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  38. Rugby: Japan claim Pacific Nations trophy in World Cup boost [online], Reuters, 10 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-31] (ang.).
  39. Japan beats Fiji 34-21 in Pacific Nations Cup rugby [online], Associated Press, 27 lipca 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
  40. Rugby: Japan claim convincing win over Tonga in Pacific Nations Cup [online], Kyodo, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-04] (ang.).
  41. 日本代表「ラグビーワールドカップ2019」最終登録メンバーのお知らせ [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-04] (ang.).
  42. Ayano Shimizu, Rugby: Winger Kenki Fukuoka says confident Japan have remedy for Springboks [online], Kyodo, 18 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-04] (ang.).
  43. Becky Grey, South Africa 26-3 Japan: Springboks through to Rugby World Cup semi-finals [online], BBC Sport, 20 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-21] (ang.).
  44. Robert Kitson, Japan open Rugby World Cup by overcoming dogged Russia, „The Guardian”, 20 września 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-14] (ang.).
  45. Gavin Cummiskey, Rugby World Cup: Japan enthral a nation and beyond as they storm into quarter-finals, „The Irish Times”, 13 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).