Przejdź do zawartości

Teofil Gerstmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teofil Gerstmann
Ilustracja
Teofil Gerstmann (przed 1906)
Data i miejsce urodzenia

1843
Grab

Data i miejsce śmierci

25 września 1907
Lwów

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Odznaczenia
Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (1893-1908)

Teofil Gerstmann (ur. 1843 w Grabie, zm. 25 września 1907 we Lwowie) – polski nauczyciel.

Grobowiec rodziny Gerstmann we Lwowie

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1854 w Grabie. Ukończył szkołę średnią we Lwowie i Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Już podczas studiów wstąpił do służby w szkolnictwie zostając suplentem w gimnazjum akademickim. Później uzyskał stopień naukowy doktora filozofii. Został nauczycielem rzeczywistym w szkole realnej we Lwowie. W 1872 został prowizorycznym kierownikiem tej szkoły oraz jej filii. Równolegle był profesorem w gimnazjum niemieckim. Pracował także w Nowym Sączu. Od 1889 (objął urzędowanie 1 września[1]) do 1906 przez 17 lat pełnił stanowisko dyrektora C. K. I Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie. W szkole do końca uczył historii powszechnej[2]. Otrzymał tytuł c. k. radcy rządu. Ze stanowiska dyrektora w 1906 został przeniesiony w stan spoczynku po 42 latach pracy.

Przez 29 lat był radnym miasta Lwowa (1873-1880, 1880-1905). Tam był członkiem sekcji szkolnej oraz delegatem do C. K. Rady Szkolnej Krajowej przez trzy kadencje. Był członkiem i przez 25 lat wiceprezesem Towarzystwa Pedagogicznego. Wspólnie z Józef Żulińskim wprowadził tzw. kolonie wakacyjne.

Zmarł nagle 25 września 1907 we Lwowie[3]. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4].

Odznaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1890. Lwów: Fundusz Naukowy, 1890, s. 60.
  2. Trzydzieste Trzecie Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I. Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1906. Lwów: 1906, s. 17.
  3. Osobiste. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. 448, s. 3, 26 września 1907.
  4. Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 335. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]