Temperaturowy współczynnik rezystancji
Temperaturowy współczynnik rezystancji (α lub TWR) – względna zmiana rezystancji danego materiału przy zmianie temperatury o 1 K, wyrażona w K−1. W elektronice stosuje się między innymi rezystory wykonane ze specjalnych stopów metali o małym α, jak manganin czy konstantan oraz elementy półprzewodnikowe o dużym, ujemnym α – termistory.
Przewodniki
[edytuj | edytuj kod]Zależność rezystancji od temperatury jest dla większości metali w przybliżeniu liniowa i dla szerokiego przedziału temperatur prawdziwy jest wzór:
gdzie:
- – rezystancja w temperaturze [Ω],
- – rezystancja w temperaturze odniesienia [Ω],
- – temperaturowy współczynnik rezystancji [K−1],
- – zmiana temperatury równa [K].
Materiał | Żelazo | Wolfram | Glin | Miedź | Srebro | Platyna | Manganin | Konstantan |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
α [K−1] | 6,5·10−3 | 4,5·10−3 | 4,4·10−3 | 3,9·10−3 | 4,1·10−3 | 3,9·10−3 | 3·10−5 | 2·10−5 |
Półprzewodniki
[edytuj | edytuj kod]Dla elementów półprzewodnikowych, takich jak termistory, zależność rezystancji od temperatury jest uwarunkowana głównie zależnością koncentracji nośników od temperatury. Jest to zależność wykładnicza:
gdzie:
- – rezystancja w temperaturze [Ω],
- – rezystancja w temperaturze [Ω],
- – szerokość pasma wzbronionego [eV],
- – stała Boltzmanna [eV/K].
Logarytmując stronami powyższe równanie, otrzymujemy:
gdzie:
jest stałą materiałową.
Współczynnik temperaturowy oporu termistora zdefiniowany jest wzorem:
Z zależności od mamy:
tak więc:
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Halliday: Podstawy fizyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 137–139. ISBN 978-83-01-14076-2.
- Katedra Wielkich Mocy i Wysokich Napięć Politechniki Warszawskiej: Wyznaczanie rezystywności materiałów oporowych i temperaturowego współczynnika rezystancji. [w:] Laboratorium Materiałoznawstwa – instrukcje do ćwiczeń wykonywanych w laboratorium [on-line]. [dostęp 2010-05-23].