Tadeusz Andrzejewski
| Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 czerwca 1961 |
| Zawód, zajęcie |
egiptolog, archeolog |
Tadeusz Andrzejewski (ur. 11 grudnia 1923 w Łodzi[1], zm. 28 czerwca 1961 w Warszawie[2]) – polski egiptolog i archeolog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent egiptologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1949 Podjął pracę w Dziale Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie[1]. Od 1951 pracował na Uniwersytecie Warszawskim w Zakładzie Egiptologii[1]. Magisterium uzyskał na podstawie pracy nt. Księgi Umarłych piastunki Kai[1]. Doktoryzował się w 1960 roku opracowaniem Le papyrus mythologique de Te-hem-en-Mout[1][3]. Następnie dokształcał się na specjalistycznych studiach w zakresie demotyki w Pradze i Kopenhadze[1]. W 1961 został docentem[1].
W 1956 asystował Kazimierzowi Michałowskiemu podczas prac wykopaliskowych w Mirmeki na Krymie[1], a podczas kampanii 1957 i 1958 pełnił funkcję zastępcy kierownika wykopalisk w egipskim Tell Atrib[4].
W okresie 1958–1959 prowadził prace badawcze w delcie Nilu, dokonując tam wielu niezależnych badań i pomiarów stanowisk archeologicznych[1]. W 1958 brał udział w wyprawie do Nubii[1]. Egipska Służba Starożytności (Service des Antiquités) zleciła mu również naukowe opracowanie tekstów z grobu Ramzesa III w tebańskiej Dolinie Królów; dzieło to, niemal ukończone przed śmiercią, kontynuował jego uczeń Marek Marciniak[1][5]. W roku 1960 brał udział w badaniach epigraficznych świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari[1] i stworzył dokumentację dotyczącą stanowiska archeologicznego Faras[potrzebny przypis].
Zmarł śmiercią samobójczą 28 czerwca 1961 w Warszawie[2]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 265-3-9)[6].
Najważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Księga Umarłych piastunki Kai: papirus ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie nr 21884. Warszawa: Muzeum Narodowe, 1951
- Księga Umarłych kapłana pisarza Neferhotep. Papirus ze zbiorów Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Kraków: Muzeum Narodowe, 1951
- Starożytny Egipt. Warszawa: Czytelnik, 1952
- Le papirus mythologique de Te-hem-en-Mout. Warszawa-La Haye-Paris: PWN - Mouton, 1959
- Opowiadania egipskie [przekład]. Warszawa: PWN, 1958
- Katalog rękopisów egipskich, koptyjskich i etiopskich [współautorstwo]. Warszawa: PWN, 1960
- Pieśni rozweselające serce [przekład]. Warszawa: PWN, 1963
- Dusze boga Re. Wśród egipskich świętych ksiąg. Warszawa: PWN, 1967
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Śliwa 2019 ↓, s. 7.
- ↑ a b Śliwa 2019 ↓, s. 8.
- ↑ Dembska A., 1995: Kultura starożytnego Egiptu, słownik. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
- ↑ Kazimierz Michałowski: Od Edfu do Faras. Polskie odkrycia archeologii śródziemnomorskiej, Warszawa: WAiF, 1974, s. 235-237.
- ↑ K. Michałowski w Przedmowie (Dusze boga Re, dz. cyt., s. 8).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ ANDRZEJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-10-06].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 7-8, ISBN 978-83-7676-301-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Marta Kaczanowicz, Tadeusz Andrzejewski (1923–1961) [online], Stowarzyszenie Historyków Starożytności [dostęp 2022-06-28].