Tachygerris piedemontanus

Tachygerris piedemontanus
Mondragón-F., Molano et Morales, 2017
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	pluskwiaki półwodne
Nadrodzina	Gerroidea
Rodzina	nartnikowate
Podrodzina	Gerrinae
Plemię	Tachygerrini
Rodzaj	Tachygerris
Gatunek	Tachygerris piedemontanus

Tachygerris piedemontanus – gatunek nawodnych pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny nartnikowatych i podrodziny Gerrinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2017 roku przez Silvię P. Mondragón-F., Fredy’ego Molano i Irinę Morales na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 2010 roku. Jako miejsce typowe wskazano Vereda el Cairo w kolumbijskim departamencie Boyacá. Epitet gatunkowy oznacza „podgórski” i nawiązuje do ukształtowania terenu w miejscu typowym.

Morfologia

Samiec osiąga 5,6 mm długości ciała. Głowa jest jasnożółta z brązowymi kropkami o podłużnym kształcie. Czułki są jasnobrązowe z wyjątkiem członu czwartego, który jest ciemnobrązowy z żółtą kropką przed wierzchołkiem. Na tylnej krawędzi jasnożółtego przedplecza występują srebrzyste włoski. Tułów ma na mezopleurach po trzy podłużne paski brązowej barwy. Półpokrywy są jasnobrązowe z ciemniejszymi żyłkami i przerzedzonym, srebrzysto-brązowym owłosieniem sięgającym nieco poza nasadową połowę. Panewki bioder środkowej i tylnej pary odnóży mają łatki srebrzystego owłosienia. Odnóża są jasnożółte z brązowymi wierzchołkami goleni i stóp. Przednia para odnóży ma uda silnie zakrzywione nieco za nasadową ⅓ oraz zaopatrzone w gęsto i ciemno owłosiony guzek w nasadowej ⅓ długości. Odwłok ma drugi tergit żółty, tergity trzeci i czwarty żółte z pełnym nakrapianiem, tergity od piątego do siódmego żółte z kropkami po bokach, a tergit ósmy pomarańczowy. Na listewkach brzeżnych drugiego i trzeciego segmentu odwłoka występują ciemnopomarańczowe kropki. Ósmy sternit jest niemal prostokątny. Niemal owalny pigofer ma długie szczecinki w częściach tylno-bocznych oraz zaokrąglony wyrostek na krawędzi grzbietowej. Proktiger pośrodkowo jest prawie prostokątny, zaś brzusznie jest silnie wystający z zaokrąglonym szczytem i długimi szczecinkami po bokach. W wezyce znajduje się mały, Y-kształtny skleryt nasadowy, owalnie łukowaty skleryt grzbietowy, dwa długie i szerokie skleryty boczne oraz grzbietowe i boczne skleryty dodatkowe.

Rozprzestrzenienie

Owad neotropikalny, endemiczny dla Kolumbii, znany tylko z lokalizacji typowej. Zamieszkuje przedgórza Andów.