Szprotawa (stacja kolejowa)

Szprotawa
	; Pozostałości dworca w roku 2007
Państwo	Polska
Miejscowość	Szprotawa
Data otwarcia	1846
Poprzednie nazwy	Sprottau 1846–1945
	Dane techniczne
Liczba peronów	2
Liczba krawędzi; peronowych	4
Kasy
	Linie kolejowe
	14 Łódź Kaliska – Forst/Baršć; Zielona Góra – Szprotawa (rozebrana);
	Położenie na mapie Polski Szprotawa
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Szprotawa
	Położenie na mapie powiatu żagańskiego Szprotawa
	Położenie na mapie gminy Szprotawa Szprotawa
	Położenie na mapie Szprotawy Szprotawa
	51°34′12″N 15°32′37″E/51,570000 15,543611
	Multimedia w Wikimedia Commons

Szprotawa – aktualnie ładownia towarowa, a wcześniej stacja kolejowa w Szprotawie na Dolnym Śląsku, obecnie administracyjnie w województwie lubuskim, w Polsce. Obecnie przez stację nie przejeżdża żaden pociąg pasażerski – do października 2000 roku kursowały tu pociągi z Głogowa do Żagania. W latach 2006–2010 ruch pociągów pasażerskich wznowiono w krótszej relacji Żagań – Niegosławice, jednakże z uwagi na niską frekwencję podróżnych i braki taboru spalinowego, ruch zawieszono ponownie.

Stacja posiadała niegdyś zarówno przejście podziemne, jak i wieżę ciśnień, jednak do dziś obiekty te nie zachowały się. Powstały po 1945 budynek stacyjny, znajduje się w złym stanie technicznym.

Około 200 m na zachód od stacji, przy ul. Kopernika, znajduje się wiadukt, składający się z trzech złączonych ze sobą obiektów, wznoszonych w różnych okresach i przy zastosowaniu różnych technik budowlanych.
Pierwszy wiadukt powstał w 1846 roku wraz z dotarciem do Szprotawy kolei, następny w 1911 roku w związku z uruchomieniem relacji Szprotawa – Zielona Góra, natomiast ostatni wzniesiono prawdopodobnie w 1922 roku, kiedy dworzec rozbudowano o kolejną mijankę.
Unikatowość wiaduktu polega nie tylko na tym, że składa się on z trzech segmentów, lecz także z tego, że pomimo różnic technologicznych i odmiennej historii zostały one połączone w sposób bezpośrednio styczny w jedną budowlę.
Wiadukt południowy ma konstrukcję łukową, sklepienie z czerwonej cegły i dolną część ścian wymurowaną z ciosanego kamienia. Styczny z pozostałymi wiadukt środkowy, również łukowy, wymurowano w całości z cegły. Wiadukt północny ma konstrukcję żelbetową i prostokątny profil^[1].

Pod wiaduktem przebiega droga szutrowa prowadząca do zabudowań północnych rogatek miasta.

Obiekt znajduje się w złym stanie technicznym, przy czym w najgorszym stanie jest najmłodsza, betonowa część wiaduktu, z której wykruszają się kawałki betonu, a znajdujące się na nim stalowe barierki zostały zniszczone. Część obiektu pokryta jest grafitti lub porośnięta jest roślinnością^[2].

Zobacz też

Szprotawa

Przypisy

Bibliografia

MaciejM. Boryna MaciejM., Tajemnice Szprotawy i okolic, wyd. 1, Zielona Góra: M. Boryna, 2001, ISBN 83-913508-1-9, OCLC 54883469 .
HieronimH. Szczegóła HieronimH., MaciejM. Boryna MaciejM., Szprotawa i okolice, Szprotawa: Urząd Miejski, 2010, ISBN 978-83-930486-4-9, OCLC 837266241 .
Raport rzeczowo-finansowy kolei niemieckiej (Berlin 1922)

Linki zewnętrzne

Szprotawa w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
Szprotawa w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – atlaskolejowy.net
W Szprotawie odkryto wyjątkowy most

Szprotawa
Linia 14 Łódź Kaliska – Forst/Baršć (324,000 km)
Dzikowice odległość: 5,369 km		Bukowina Bobrzańska odległość: 7,986 km
*Linia Zielona Góra – Szprotawa (rozebrana)* (50,700 km)
Kartowice Szprotawskie odległość: 3,700 km

[1] Niecodzienna konstrukcja zabytkowego wiaduktu w Szprotawie.

[2] ttps://zielonagora.wyborcza.pl/zielonagora/7,35182,21664882,ten-wiadukt-trzeba-naprawic-bo-dojdzie-do-tragedii-zdjecia.html.

[1]

[2]