Przejdź do zawartości

Stefan Piechocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Piechocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1883
Czekanów, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1968
Kościan, Polska

Minister sprawiedliwości
Okres

od 20 listopada 1925
do 15 maja 1926

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji

Poprzednik

Antoni Żychliński

Następca

Wacław Makowski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób na cmentarzu Górczyńskim

Stefan Piechocki (ur. 2 sierpnia 1883 w Czekanowie, zm. 19 sierpnia 1968 w Kościanie) – polski adwokat, polityk, minister sprawiedliwości, poseł na Sejm I kadencji w II RP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Trzemesznie, a następnie studiował na uniwersytetach w Berlinie i Getyndze. Uzyskał tytuł naukowy doktora nauk prawnych. Zamieszkał w Wągrowcu i tam pracował jako adwokat. W latach 1919–1933 prowadził w Poznaniu kancelarię adwokacką, a następnie notarialną. W Poznaniu był radnym miejskim.

W latach 1919–1922 pracował w Ministerstwie b. dzielnicy pruskiej. Na początku lat 20. był dyrektorem departamentu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Od 20 listopada 1925 do 14 maja 1926 był ministrem sprawiedliwości w rządach Aleksandra Skrzyńskiego i Wincentego Witosa.

W latach 1922–1927 był posłem na Sejm II RP. Był członkiem klubu Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy[1]. Był członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania.

W 1949 został oskarżony o przestępstwo finansowe i skazany na więzienie; po rewizji sprawa została umorzona.

Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera ILb1-1-4)[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 471.
  2. Stefan Piechocki – miejsce pochówku [dostęp 2019-02-04]
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]