Stanisław Skoczylas

Stanisław Skoczylas
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1875 ; Wieliczka
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1968 ; Welwyn Garden City
	Senator III i V kadencji (II RP)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Skoczylas (ur. 1 marca 1875 w Wieliczce, zm. 8 stycznia 1968 w Welwyn Garden City) – polski inżynier górnik i hutnik, profesor zwyczajny, rektor AGH w Krakowie, profesor polskich uczelni w Londynie, senator w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Studiował górnictwo i hutnictwo w Akademii Górniczej w Leoben w Austrii. Po studiach pracował w kopalniach soli i węgla jako inżynier maszyn i warsztatów (Wieliczka, 1907), inspektor budowy maszyn salinarnych (Lwów, 1909), kierownik budowy elektrycznej centrali i warzelni próżniowej (Wieliczka 1911), referent w Ministerstwie Skarbu (Wiedeń, 1911), kierownik Departamentu ds. salin Dyrekcji Skarbu (Lwów, 1915).

W 1918 roku został Dyrektorem Salin w Krakowie, a od 1919 roku – dyrektorem Państwowych Zakładów Salinarnych w Małopolsce^[1]. Od października 1923 roku do wybuchu II wojny światowej pracował na AGH. W 1924 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i objął kierownictwo Katedry Maszyn Górniczych. W latach 1924–1926 był dziekanem Wydziału Górniczego, prorektorem w kadencjach 1927/1928 oraz 1930/1931) i przez 2 kadencje rektorem Akademii (1928–1930).

W latach 1933–1935 był wiceprezydentem miasta Krakowa.

Był członkiem BBWR i później OZN. W 1930 roku został senatorem III kadencji (1930–1935) z listy państwowej BBWR. Ponownie został wybrany senatorem V kadencji (1938–1939)^[2] z województwa krakowskiego, pracował w komisjach: budżetowej, oświatowej i prawniczej.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Anglii, gdzie organizował możliwość studiowania dla przebywających tam Polaków i uczył polskich studentów w Polish University College w Londynie. Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Przeszedł na emeryturę w 1966 roku w wieku 91 lat.

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

Order Odrodzenia Polski
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (maj 1938)
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (listopad 1938)^[3].

Życie prywatne

Był synem Franciszka, pracownika kopalni soli, i Józefiny z Widomskich. Ożenił się w 1901 roku z Anną Zechenter, z którą miał 3 córki: Kamilę, Annę i Jadwigę^[3]. Kamila Skoczylas-Ciszewska była również profesorem i dziekanem Wydziału Geologii AGH.

Przypisy

↑ Na nowej placówce Nowości Illustrowane 1919 nr 22 s.6
↑ Sylwetka Stanisława Skoczylasa na stronie Biblioteki Sejmowej – Parlamentarzyści RP. [dostęp 2013-01-01].
↑ ^a ^b Mieczysław Paszkiewicz i Stanisław Tadeusz Sroka: Skoczylas Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 38: Skimborowicz Hipolit – Skowroński Ignacy. Warszawa – Kraków: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 1998, s. 213–214. ISBN 83-86301-55-4.

[1] Na nowej placówce Nowości Illustrowane 1919 nr 22 s.6

[BS-2] Sylwetka Stanisława Skoczylasa na stronie Biblioteki Sejmowej – Parlamentarzyści RP. [dostęp 2013-01-01].

[PSB-3] Mieczysław Paszkiewicz i Stanisław Tadeusz Sroka: Skoczylas Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 38: Skimborowicz Hipolit – Skowroński Ignacy. Warszawa – Kraków: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 1998, s. 213–214. ISBN 83-86301-55-4.

[1]

[2]

[3]

Akademia Górnicza	Antoni Maria Emilian Hoborski (1919–1922) Jan Studniarski (1922–1924) Jan Krauze (1924–1926) Edmund Chromiński (1926–1928) Stanisław Skoczylas (1928–1930) Henryk Korwin-Krukowski (1930–1931) Zygmunt Bielski-Sariusz (1931–1933) Władysław Takliński (1933–1939) Walery Goetel (1939–1949)
Akademia Górniczo-Hutnicza	Walery Goetel (1949–1951) Zygmunt Kowalczyk (1951–1956) Witold Budryk (1956–1958) Feliks Olszak (1958–1961) Tadeusz Kochmański (1961–1963) Kiejstut Żemaitis (1963–1969)
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie	Jan Anioła (1969–1972) Roman Ney (1972–1975) Henryk Filcek (1975–1979) Roman Ney (1979–1981) Antoni Stanisław Kleczkowski (1981–1987) Jan Janowski (1987–1993) Mirosław Handke (1993–1998) Ryszard Tadeusiewicz (1998–2005) Antoni Tajduś (2005–2012) Tadeusz Słomka (2012–2020) Jerzy Lis (od 2020)