Sony CDP-101

Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sony CDP-101 – odtwarzacz CD, pierwsze urządzenie tego typu na rynku konsumenckim. Urządzenie to uważa się za protoplastę linii odtwarzaczy CD Esprit.

Produkcja

Jego premiera miała miejsce 1 października 1982. Cena w dniu premiery na rynku japońskim wynosiła 168 000 jenów. Firma Sony wyprzedziła o miesiąc korporację Royal Philips Electronics, która wprowadziła na rynek swój pierwszy konsumencki odtwarzacz CD, Philips CD-100, 1 listopada 1982. Odtwarzacz ten na początku swej rynkowej kariery dostępny był tylko w Europie i Japonii. Pierwsze egzemplarze trafiły na rynek USA dopiero na początku 1983 roku. Ostatnie egzemplarze opuściły fabrykę Sony na początku 1985 roku. Urządzenie to zapewniało pełną obsługę standardu CD-Audio (Red Book), włącznie z demodulacją EFM, detekcją i korekcją błędów CIRC oraz pełnym, szesnastobitowym, przetwarzaniem sygnału.

Parametry techniczne

pasmo przenoszenia: 5Hz-20kHz ±0.5 dB
współczynnik zniekształceń harmonicznych: 0,004% lub mniej (1 kHz)
stosunek sygnał-szum: >90 dB
dynamika: >90 dB
separacja międzykanałowa: >90 dB
opcjonalne akcesoria: obudowa TAC-101
liczba układów scalonych: 34
liczba silników: 4
głowica laserowa: KSS-100A (AlGaAs)
przetwornik D/A: CX20017
pilot zdalnego sterowania: SONY RM-101
opcjonalne akcesoria: obudowa TAC-101
pobór prądu: 30 W
wymiary: 355×105×325 mm
waga: ~ 7,6 kg

Opis konstrukcyjny

Odtwarzacz zawiera trzy mikroprocesory, cztery układy scalone wysokiej skali integracji (LSI), specjalizowany monolityczny przetwornik 16-bitowy oraz znaczną liczbę elementarnych układów scalonych zarówno analogowych, jak i cyfrowych. Zespół głowicy KSS-100A zbudowano w oparciu o półprzewodnikowy emiter i matrycowy detektor wiązki laserowej. Blok serwosterowania zrealizowano w głównej mierze na elementarnych wzmacniaczach operacyjnych. Ponieważ urządzenie nie realizowało funkcji oversamplingu i filtrowania cyfrowego wyposażone zostało w precyzyjne filtry kwarcowe firmy Murata usuwające pozostałości po konwersji cyfrowo-analogowej. Do napędu płyty CD użyto, bezszczotkowego silnika synchronicznego sterowanego czujnikami hallotronowymi.

Urządzenie zawiera także 26-pinowy port wyjściowy, oznaczony przez producenta Accessory Connector. Pierwotnie miał on służyć do podłączenia zewnętrznych dodatkowych modułów realizujących wyświetlanie grafiki z płyt CD. Pomysł ten został jednak porzucony i nowocześniejsze wersje odtwarzaczy tej firmy zostały tego złącza pozbawione. Innym rozwiązaniem zastosowanym w tym urządzeniu jest system Anti Shock, który pojawił się w urządzeniach konkurencji dopiero po wielu latach.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Opis urządzenia na TheVintageKnob (ang.)
Opis urządzenia wraz z fotografiami wnętrza (jap.)
Opis i szczegółowa specyfikacja techniczna (niderl.)
Szczegółowa recenzja z 1983 roku (ang.)