Schronisko Pierwsze
50°18′29″N 19°51′34″E/50,307972 19,859417| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
10,1 m |
| Głębokość |
0 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
ok. 355 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Kod |
J.Olk.I-01.18 |
Położenie na mapie gminy Trzyciąż  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu olkuskiego  | |
| 50°18′29″N 19°51′34″E/50,307972 19,859417
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko Pierwsze – schronisko w Wąwozie Ostryszni na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się pomiędzy wsiami Imbramowice i Glanów w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż[2].
Opis obiektu
[edytuj | edytuj kod]Znajduje się w lewych zboczach wschodniej części wąwozu, pomiędzy wspinaczkową skałą Sanatorium a boczną dolinką, będącą najdalej na wschód wysuniętym odgałęzieniem Wąwozu Ostryszni. Schronisko położone jest dość wysoko w tych zboczach, nad niewielką i stopniowo zarastającą polanką. Jedyny otwór znajduje się u południowo-zachodniej podstawy bezimiennej skały i przesłania go krzak dzikiej róży[1].
Schronisko składa się z dość wąskiego, ku końcowi stopniowo zwężającego się korytarza. Powstało w pochodzących z jury późnej miękkich wapieniach kredowatych otoczonych twardszymi wapieniami skalistym. Swój udział w jego powstaniu miały też ruchy tektoniczne; budujące go skały są silnie potrzaskane, a wewnątrz brak śladów przepływu wody. Na ścianach występują tylko niewielkie grzybki naciekowe i stylolity. Dno jest kamieniste, w niektórych tylko miejscach jest na nim próchniczno-gliniaste namulisko. Ściany schroniska są zaczernione, nie stwierdzono jednak śladów ogniska[1].
Schronisko jest w całości dość dobrze oświetlone przez światło słoneczne i w dużym stopniu poddane wpływom środowiska zewnętrznego. Na lepiej oświetlonych ścianach rozwijają się glony. Ze zwierząt w schronisku obserwowano muchówki, biedronki, osy i motyle rusałki. Okresowo odwiedzane jest przez inne zwierzęta, a występujące na dnie guano wskazuje, że czasami bywają w nim również nietoperze[1].
Historia poznania i dokumentacji
[edytuj | edytuj kod]Schronisko było prawdopodobnie znane od dawna, w literaturze jednak nie wzmiankowane. Występujące w jego korytarzu ślady świadczą, że jest odwiedzane. Po raz pierwszy pomierzył go i opisał Adam Polonius w październiku 2013 roku. On też sporządził plan schroniska[1].
-
Skała z otworem schroniska -
Otwór schroniska -
Korytarz -
Widok ze schroniska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Adam Polonius, Schronisko Pierwsze, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-08-06].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-08-06].