Przejdź do zawartości

Sammy Sosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sammy Sosa
Ilustracja
prawozapolowy
Pełne imię i nazwisko

Samuel Peralta Sosa

Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1968
San Pedro de Macorís

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

16 czerwca 1989

Ostatni występ

29 września 2007

Statystyki
Średnia uderzeń

0,273

Home runy

609

Uderzenia

2408

RBI

1667

Kariera klubowa
Lata Kluby
1989 Texas Rangers
1989–1991 Chicago White Sox
1992–2004 Chicago Cubs
2005 Baltimore Orioles
2007 Texas Rangers

Samuel Peralta Sosa (ur. 12 listopada 1968) – dominikański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego przez 18 sezonów w Major League Baseball.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1985 roku podpisał kontrakt jako wolny agent z Texas Rangers i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Oklahoma City 89ers, reprezentujący poziom Triple-A[1][2]. W MLB zadebiutował 16 czerwca 1989 roku w meczu przeciwko New York Yankees[3][4]. W Rangers wystąpił w dwudziestu pięciu meczach i jeszcze w tym samym sezonie w ramach wymiany przeszedł do Chicago White Sox[1][3].

W marcu 1992 podpisał kontrakt z lokalnym rywalem White Sox Chicago Cubs[5]. W sezonie 1993 został pierwszym zawodnikiem w historii Cubs, który został członkiem Klubu 30–30, zdobywając 33 home runy i 36 skradzionych baz[3][5]. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd i ponownie osiągnął co najmniej 30 home runów i 30 skradzionych baz[3][5]. Został pierwszym baseballistą Cubs w XX wieku, który zwyciężał w klasyfikacji pod względem zdobytych home runów i skradzionych baz przez trzy kolejne sezony[5]. W 1998 zdobył najwięcej w National League runów (134), zaliczył najwięcej RBI (158) i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[3]. W latach 2000 i 2002 zwyciężał w lidze w klasyfikacji pod względem zdobytych home runów (odpowiednio 50 i 49), zaś w sezonie 2001 zaliczył najwięcej RBI (158)[3].

4 kwietnia 2003 w meczu przeciwko Cincinnati Reds zdobył 500. home runa w karierze[6][7]. W lutym 2005 przeszedł do Baltimore Orioles[1]. W tym samym roku, po śledztwie przeprowadzonym w firmie BALCo, przesłuchiwano baseballistów, w tym Sosę, który przyznał, że zażywał jedynie dozwolony środek kreatynę[5].

Rok później klub Washington Nationals zaproponował mu występy w klubach farmerskich tego zespołu jednak Sosa tę ofertę odrzucił, w efekcie w sezonie 2006 nie rozegrał żadnego spotkania[8]. W 2007 rozegrał 114 meczów w klubie, w którym rozpoczynał swoją zawodową karierę, Texas Rangers[3].

Późniejszy okres

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 Sosa przyznał się, że w teście przeprowadzonym w 2003 roku na obecność środków niedozwolonych w organizmie miał wynik pozytywny, jednak wówczas za pierwszy tego typu wynik w zawodowym baseballu nie karano zawodników[9]. Sosa powiedział, że nigdy nie używał niedozwolonych środków dopingujących[10].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
MVP National League 1998 [3]
All-Star 1995, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2004 [3]
Silver Slugger Award 1995, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002 [3]
Hank Aaron Award 1999 [11]
Roberto Clemente Award 1998 [12]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Sammy Sosa Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  2. 1989 Oklahoma City 89ers. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j Sammy Sosa Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  4. Rangers 3 Yankees 8. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  5. a b c d e Sammy Sosa's Biography. sammysosa.info. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  6. Welcome to the 500 club, Sammy. cubs.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  7. Facts about Sammy Sosa. sammysosa.info. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  8. Sosa passes on Nats; likely to end career. espn.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  9. Sosa tested positive in 2003. espn.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  10. Sosa Is Said to Have Tested Positive in 2003. nytimes.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  11. Hank Aaron Award & Branch Rickey Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  12. Roberto Clemente Award winners. mlb.com. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).