Przejdź do zawartości

Rynek Wildecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rynek Wildecki
Wilda
Ilustracja
Kościół Maryi Królowej, targowisko, jeden ze słupów trakcyjnych i toaleta
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rynek Wildecki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rynek Wildecki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Rynek Wildecki”
Ziemia52°23′35,6″N 16°55′12,2″E/52,393228 16,920061
Zabudowa od strony zachodniej
Kamienica pod Koroną
Dawna Szkoła gminna
Dawny Dom Starców

Rynek Wildecki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które stanowiły dawne centra osad podmiejskich, do dziś będący głównym punktem Wildy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Wierzbice (dawne miano Wildy) pojawiła się po raz pierwszy w przywileju Władysława Odonica w 1235, a więc przed lokacją lewobrzeżnego Poznania. W XIV wieku był tu folwark Mikołaja Kitlicza, później miejski (poznański). W połowie XVIII wieku sprowadzili się m.in. i tutaj osadnicy z Bambergu (zwani do dziś Bambrami). 1 kwietnia 1900 osada została włączona do Poznania.

Na planie miasta z lat 1817–1820 w rejonie obecnego Rynku Wildeckiego pojawia się po raz pierwszy na mapie wiatrak. Duże przemiany nastąpiły jednak później – w latach 90. XIX wieku. Do 1896 wytyczono ogólne warunki rozwoju urbanistycznego Wildy. Do 1900 opracowano projekty szczegółowe i rozpoczęto zabudowywanie rejonu Rynku, nadając mu obecne ukształtowanie, a po 1900 pojawiła się charakterystyczna zabudowa tego placu.

W okresie zaboru pruskiego plac nosił nazwę Wildaer Markt, a w latach niemieckiej okupacji Polski (1939–1945) Horst-Wessel-Platz.

Obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie Rynek Wildecki (oraz łączący się z nim Plac Marii Curie-Skłodowskiej), choć jego zabudowa nie jest w pełni ukończona, stanowi reprezentacyjną część dzielnicy i charakteryzuje się kilkoma monumentalnymi gmachami w swoich pierzejach, zgodnie z neorenesansowym programem, jaki realizowano dla całego otoczenia Rynku:

Do lat 70. XX w. przy Rynku stało wiele kamienic fachwerkowych, pamiętających jeszcze XIX wiek. Prawie wszystkie z nich rozebrano (dziś wznoszą się tutaj późniejsze plomby), z wyjątkiem jednej, na narożniku ul. Sikorskiego. Dom ten posiada charakterystyczną kapliczkę słupową w ogródku (patrz niżej). Pierzeja zachodnia została zabudowana w latach 2005–2011 trzema kamienicami.

Płyta Rynku Wildeckiego zajęta jest od momentu powstania przez targowisko owocowo-warzywne (gruntownie wyremontowane po 2000). Przy rynku siedzibę ma Urząd Skarbowy, Regionalny Oddział Detaliczny PKO BP SA, liczne sklepy i punkty usługowe, a także (przedwojenna) publiczna toaleta.

Kapliczka Serca Pana Jezusa

[edytuj | edytuj kod]

Przy domu szachulcowym na rogu ulic Przemysłowej i Sikorskiego stoi kapliczka kryta blachą, zbudowana prawdopodobnie wraz z budynkiem, około roku 1890. Fundatorami była bamberska rodzina Handschuhów. W niszy od frontu, do 1939 stała figurka św. Wawrzyńca, męczennika. Została zniszczona przez Niemców w czasie II wojny światowej. Zaraz po wojnie wstawiono w jej miejsce figurę Serca Jezusowego, która stoi do dziś[1].

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

Rynek jest ważnym miejscem z punktu widzenia komunikacji miejskiej – zbiegają się tutaj linie tramwajowe 2, 9 i 10. Na rynku znajduje się również zabezpieczony i pomalowany na zielono, zespół kilku kratownicowych tramwajowych słupów trakcyjnych (nitowanych), pochodzących sprzed II wojny światowej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Galeria zdjęć

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joanna i Jerzy Sobczakowie, Poznań – kapliczki przydrożne, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2010, s.52, ISBN 978-83-7503-112-6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]