Rosiczka owalna
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
rosiczka owalna |
| Nazwa systematyczna | |
| Drosera ×obovata Mert. & W. D. J. Koch J.C.Röhling, Deutschl. Fl., ed. 3, 2: 502 (1826) | |
Rosiczka owalna (Drosera ×obovata Mert. & W. D. J. Koch) – gatunek mieszańcowy należący do rodziny rosiczkowatych. Jest trwałym mieszańcem rosiczki długolistnej Drosera anglica i okrągłolistnej D. rotundifolia[3]. W Polsce występuje głównie na niżu. Roślina bardzo rzadka (najrzadsza wśród wszystkich krajowych rosiczek), występuje tylko na rozproszonych stanowiskach. Nazwa rosiczka pochodzi stąd, że na gruczołach jej liści często zbierają się duże, lśniące krople cieczy imitującej rosę.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- przypomina rosiczkę długolistną[3]. Te dwa taksony różnią się szczegółami morfologii liści[4].
- Liście
- U D. ×obovata ogonki liściowe są nieco krótsze, a blaszka liściowa, której długość waha się od 10 do 23 mm, jest zaokrąglona i nieco szersza (szerokość jej wynosi 4–7 mm). Zazwyczaj jest tak, że blaszka liściowa D. ×obovata jest 2-3 razy tak długa jak szeroka i stopniowo zwęża się w ogonek. Przylistki tej rosiczki zrośnięte są tylko do 1/3 długości, a wyżej strzępiasto rozcięte[4].
- Kwiaty
- Głąbik z kwiatostanem zwykle jest 2-3 razy dłuższy od liści. Czasami dochodzi on do 27 cm długości. Nasion i pyłku ten gatunek zazwyczaj nie wykształca[4].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Siedlisko
- Będąc trwałym mieszańcem rosiczki długolistnej i okrągłolistnej, gatunek ten występuje w siedliskach gatunków rodzicielskich, na torfowiskach przejściowych.
W Polsce posiada rozproszone stanowiska na nizinach, znacznie rzadziej na obszarach górskich[5].
Zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]- Kategorie zagrożenia i główne zagrożenia
- Nie jest wymieniany w Polsce w wykazach gatunków zagrożonych, ale jako takson mieszańcowy podlega takim samym zagrożeniom, jak gatunki rodzicielskie (D. anglica i D. rotundifolia)[6]
- Status ochrony
- W Polsce do ustawowej ochrony został włączony w 1983 roku. Ochrona całkowita/ścisła (1983-2001 r.) i od 2014 r. ochrona ścisła[6].
Liczebność stanowisk i tendencje dynamiczne
[edytuj | edytuj kod]Liczebność stanowisk w Polsce[7]:
2 – mała liczba stanowisk (do 100),
Tendencje dynamiczne w ostatnich dziesięcioleciach[7]:
-2 – duży spadek liczby stanowisk.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-10-26] (ang.).
- ↑ a b M. Sychowa, K. Zarzycki, Nasze rosiczki. Chrońmy Przyrodę Ojczystą, 24/2: 16-26., 1968.
- ↑ a b c I. Kucowa, Rodzina: Droseraceae, Rosiczkowate. W: W. Szafer, B. Pawłowski (red.). Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T.7. PWN, Warszawa: 17-21., 1955.
- ↑ S. Kłosowski, G. Kłosowski, Flora Polski. Rośliny wodne i bagienne. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 333 ss., 2006.
- ↑ a b Mateusz Cichorek, Rośliny mięsożerne w Polsce – występowanie, biologia, zagrożenie i sposoby ochrony, Manuskrypt pracy licencjackiej, UWM w Olsztynie, 2 lipca 2015.
- ↑ a b K. Zarzycki i inni, Ekologiczne liczby wskaźnikowe roślin naczyniowych Polski. PAN, Instytut Botaniki im. W. Szafera, Kraków, 183 ss., 2002.