Romelu Lukaku
 Romelu Lukaku (2021) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Romelu Menama Lukaku Bolingoli[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 maja 1993 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
191 cm[2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
90 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Romelu Menama Lukaku Bolingoli[3] (ur. 13 maja 1993 w Antwerpii) – belgijski piłkarz pochodzenia kongijskiego, występujący na pozycji napastnika, reprezentant Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata 2018, uczestnik Mistrzostw Świata 2014 i 2022, Mistrzostw Europy 2016, 2020 i 2024.
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Romelu Lukaku jako junior trenował kolejno w zespołach Rupel Boom, Wintam i Lierse SK. W wieku 12 lat przeprowadził się do Brukseli i rozpoczął treningi w miejscowym klubie FC Brussels. Po roku przeszedł do jednej z najbardziej utytułowanych drużyn w kraju – RSC Anderlecht. W młodzieżowych drużynach Lukaku prezentował bardzo dobrą skuteczność – dla zespołu FC Brussels strzelił 68 goli w 68 meczach, a dla Anderlechtu 121 bramek w 88 meczach[4].
Profesjonalny kontrakt z Anderlechtem piłkarz podpisał w dniu swoich 16. urodzin, a umowa miała obowiązywać przez 3 lata[5]. Pierwszy mecz w barwach „Fiołków” Lukaku rozegrał 24 maja 2009 przeciwko Standardowi Liège, kiedy to w 69. minucie zmienił Víctora Bernárdeza[6]. Był to rewanżowy baraż o mistrzostwo kraju (pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1). Anderlecht przegrał 0:1 i mistrzowski tytuł wywalczyli piłkarze Standardu.
Oficjalny debiut w rozgrywkach Eerste Klasse Lukaku zanotował 22 sierpnia 2009 podczas zwycięskiego 2:0 meczu z SV Zulte-Waregem. Na boisku pojawił się wówczas w 69. minucie zmieniając Rubenilsona dos Santosa da Rochę i 20 minut później strzelił gola ustalając wynik spotkania[7]. Od tego czasu Lukaku regularnie zaczął dostawać szanse gry i szybko wyrósł na najlepszego strzelca zespołu w ligowych rozgrywkach. 17 grudnia młody Belg zdobył 2 bramki w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu grupowym Ligi Europy UEFA z holenderskim AFC Ajax. Miał wówczas 16 lat i 218 dni, a w historii rozgrywek UEFA młodszymi strzelcami goli byli tylko Ghańczyk Nii Lamptey i Szwed Niklas Bärkroth[8]. 6 sierpnia 2011 Chelsea doszła do porozumienia z Anderlechtem w sprawie transferu Lukaku[9]. 18 sierpnia Belg został piłkarzem londyńskiego klubu[10]. Zadebiutował w nim 27 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Norwich City, zmieniając w drugiej połowie Fernando José Torresa Sanza. 10 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok do West Bromwich Albion[11]. W 2013 podczas finału Superpucharu Europy w meczu Chelsea-Bayern Monachium zakończonym 2:2, o zwycięstwie któregoś z zespołów musiały zadecydować rzuty karne. Lukaku przestrzelił i jego drużyna przegrała. 2 września 2013 został wypożyczony do końca sezonu do Evertonu[12]. 30 lipca podpisał 5-letni kontrakt z Evertonem. Everton zapłacił za niego 28 milionów funtów[13].
8 lipca 2017 Manchester United ogłosił, że doszedł do porozumienia z Evertonem w sprawie transferu Lukaku. 10 lipca 2017 podpisał 5-letni kontrakt z opcją przedłużenia o kolejny rok z Manchesterem United. Kwota transferu wyniosła 85 milionów funtów. Oficjalnie w klubie zadebiutował 8 sierpnia 2017 w przegranym 2:1 meczu o Superpuchar Europy przeciwko Realowi Madryt, rozgrywając całe spotkanie i zdobywając swoją pierwszą bramkę dla klubu.
8 sierpnia 2019 podpisał 5-letni kontrakt z Interem Mediolan.
12 sierpnia 2021 powrócił do Chelsea, związując się z nią 5-letnią umową.
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]W reprezentacji Belgii do lat 21 Lukaku zadebiutował 8 września 2009 w meczu przeciwko Słowenii. W 71. minucie strzelił bramkę i ustalił wynik spotkania na 2:0[14]. 24 lutego 2010 Dick Advocaat powołał go do seniorskiej kadry na mecz z Chorwacją[15]. Spotkanie zostało rozegrane 3 marca, Chorwacja zwyciężyła 1:0, a Lukaku spędził na boisku 77 minut[16].
11 października 2013 strzelił dwa gole, gdzie Belgia pokonała Chorwację 2:1 i zapewniła sobie awans na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii[17]. W maju 2014 znalazł się w kadrze Belgii na Mistrzostwa Świata 2014. 26 maja 2014 strzelił swojego pierwszego hat-tricka w towarzyskim meczu wygranym 5:1 z Luksemburgiem[18]. 1 czerwca 2014 strzelił gola w wygranym 2:0 towarzyskim meczu ze Szwecją[19].
W pierwszym meczu grupowym Belgii na Mistrzostwach Świata 2014 wygranym 2:1 z Algierią, wyszedł w podstawowym składzie i grał 58 minut, po czym zastąpił go Divock Origi[20]. W 1/8 finału wszedł na boisko jako zmiennik przed dogrywką i trzy minuty później asystował przy zdobyciu pierwszej bramki Kevina De Bruyne a w 105. minucie strzelił swojego pierwszego gola w turnieju, gdzie Belgia pokonała Stany Zjednoczone 2:1[21]. W ćwierćfinale przegranym 0:1 z Argentyną jako zmiennik wszedł na boisko w 59 minucie meczu za Divocka Origiego[22].
29 marca 2016 w meczu towarzyskim przegranym 1:2 na wyjeździe z Portugalią, strzelił gola honorowego gdzie asystę przy golu zaliczył jego brat Jordan Lukaku[23][24]. Na Mistrzostwach Europy 2016 we Francji (18 czerwca) strzelił dwa gole w wygranym meczu 3:0 w drugiej fazie grupowej z Irlandią[25].
10 listopada 2017 wyrównał rekord strzelców wszechczasów Belgii ustanowiony przez Bernarda Voorhoofa i Paula Van Himsta po tym jak strzelił dwa gole przeciwko Meksykowi w remisie 3:3[26]. Cztery dni po wyrównaniu rekordu Lukaku został rekordzistą strzelców wszechczasów Belgii z 31 golami w reprezentacji w wieku 24 lat, po tym jak strzelił jedynego gola w wygranym 1:0 meczu z Japonią[27]. FIFA początkowo oficjalnie uznała tylko 28 goli po unieważnionym międzynarodowym meczu towarzyskim z Luksemburgiem 26 maja 2014 r., w którym strzelił hat-tricka w wygranym 5:1 meczu, ponieważ były trener Belgii Marc Wilmots dokonał w meczu siedmiu zmian zamiast dozwolone sześć, które nie są zgodne z przepisami gry[28][29]. 6 czerwca 2018 roku Lukaku oficjalnie został najlepszym strzelcem wszechczasów Belgii z 31 golami, po strzeleniu gola w wygranym 3:0 meczu z Egiptem. Przełamał także trójstronny remis z poprzednimi rekordzistami strzelców, Bernardem Voorhoofem i Paulem Van Himstem[30].
Na Mistrzostwach Świata 2018 w Rosji 18 czerwca w pierwszym meczu grupowym strzelił dwa gole w wygranym meczu 3:0 z Panamą[31]. 23 czerwca w drugim meczu grupowym ponownie strzelił dwa gole w wygranym 5:2 meczu z Tunezją[32] i został pierwszym piłkarzem od czasów Diego Maradony, który zdobył po dwa gole w dwóch kolejnych meczach MŚ. Żaden inny belgijski piłkarz nigdy nie strzelił czterech goli na wielkim turnieju[33]. Ostatecznie zakończył turniej z czterema golami i jedną asystą, co zapewniło mu nagrodę Brązowego Buta, a Belgia zakończyła turniej na trzecim miejscu[34].
10 października 2019 strzelił swojego 50. i 51. gola w reprezentacji w wygranym 9:0 z San Marino w kwalifikacjach do Euro 2020[35].
17 maja 2021 został powołany na Mistrzostwa Europy 2020[36]. 12 czerwca 2021 strzelił dwa gole w pierwszym meczu grupowym Belgii wygrywając 3:0 z Rosją[37]. 21 czerwca w ostatnim meczu grupowym strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Finlandią[38]. 2 lipca w ćwierćfinale strzelił jedynego gola dla Belgii z rzutu karnego pod koniec pierwszej połowy w przegranym 1:2 z przyszłymi Mistrzami Europy Włochami[39]. Dwa dni po finale Lukaku jako jedyny belgijski zawodnik został wybrany do drużyny turnieju[40].
5 września 2021 Lukaku wystąpił po raz setny w reprezentacji Belgii przeciwko Czechom, strzelając przy tym 67. gola[41].
10 listopada 2022 został powołany na Mistrzostwa Świata 2022 w Katarze[42]. W ostatnim meczu fazy grupowej Belgia traciła tylko punkt do Chorwacji, z którą grała, i musiała wygrać, aby awansować do fazy pucharowej. Lukaku nie wykorzystał czterech wyraźnych szans przed bramką, aby zdobyć bramkę w ostatecznym remisie 0:0, co wyeliminowało Belgię z turnieju, zajmując trzecie miejsce w swojej grupie[43].
Podczas kwalifikacji do Mistrzostw Europy 2024 Lukaku strzelił 14 goli w ośmiu występach, bijąc rekord bramek strzelonych przez zawodnika w eliminacjach do Mistrzostw Europy[44].
28 maja 2024 został powołany do 25-osobowego składu na Mistrzostwa Europy 2024 w Niemczech[45]. 17 czerwca w pierwszym meczu grupowym VAR unieważnił mu dwa gole ze Słowacją, który zakończył się porażką 0:1[46]. Wystąpił w pozostałych dwóch meczach grupowych wygranym 2:0 z Rumunią[47] i remisie 0:0 z Ukrainą[48]. W meczu 1/8 finału rozegrał całe spotkanie w którym odpadli po porażce 0:1 z Francją po samobójczym golu Jana Vertonghena[49].
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Klubowe
[edytuj | edytuj kod]- (aktualne na 26 października 2023)
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Europa[a] | Inne[b] | Ogólnie | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
| RSC Anderlecht | 2008/2009 | Eerste klasse | 1 | 0 | – | – | – | – | 1 | 0 | ||||
| 2009/2010 | 33 | 15 | 1 | 0 | – | 11 | 4 | – | 45 | 19 | ||||
| 2010/2011 | 37 | 16 | 2 | 0 | – | 11 | 4 | – | 50 | 20 | ||||
| 2011/2012 | 2 | 2 | – | – | – | – | 2 | 2 | ||||||
| Ogólnie | 73 | 33 | 3 | 0 | 0 | 0 | 22 | 8 | 0 | 0 | 98 | 41 | ||
| Chelsea | 2011/2012 | Premier League | 8 | 0 | 1 | 0 | 3 | 0 | – | – | 12 | 0 | ||
| 2013/2014 | 2 | 0 | – | – | – | 1 | 0 | 3 | 0 | |||||
| Ogólnie | 10 | 0 | 1 | 0 | 3 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 15 | 0 | ||
| West Bromwich Albion (wyp.) | 2012/2013 | Premier League | 35 | 17 | 2 | 0 | 1 | 0 | – | – | 38 | 17 | ||
| Ogólnie | 35 | 17 | 2 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 38 | 17 | ||
| Everton (wyp.) | 2013/2014 | Premier League | 31 | 15 | 1 | 1 | 1 | 0 | – | – | 33 | 16 | ||
| Everton | 2014/2015 | 36 | 10 | 2 | 2 | 1 | 0 | 9 | 8 | – | 48 | 20 | ||
| 2015/2016 | 37 | 18 | 3 | 3 | 6 | 4 | – | – | 46 | 25 | ||||
| 2016/2017 | 37 | 25 | 1 | 1 | 1 | 0 | – | – | 39 | 26 | ||||
| Ogólnie | 141 | 68 | 7 | 7 | 9 | 4 | 9 | 8 | 0 | 0 | 166 | 87 | ||
| Manchester United | 2017/2018 | Premier League | 34 | 16 | 6 | 5 | 2 | 0 | 8 | 5 | 1 | 1 | 51 | 27 |
| 2018/2019 | 32 | 12 | 3 | 1 | 1 | 0 | 9 | 2 | – | 45 | 15 | |||
| Ogólnie | 66 | 28 | 9 | 6 | 3 | 0 | 17 | 7 | 1 | 1 | 96 | 42 | ||
| Inter Mediolan | 2019/2020 | Serie A | 36 | 23 | 4 | 2 | – | 11 | 9 | – | 51 | 34 | ||
| 2020/2021 | 36 | 24 | 3 | 2 | – | 5 | 4 | – | 44 | 30 | ||||
| Ogólnie | 72 | 47 | 7 | 4 | 0 | 0 | 16 | 13 | 0 | 0 | 95 | 64 | ||
| Chelsea | 2021/2022 | Premier League | 26 | 8 | 6 | 3 | 4 | 0 | 6 | 2 | 2 | 2 | 44 | 15 |
| Ogólnie | 26 | 8 | 6 | 3 | 4 | 0 | 6 | 2 | 2 | 2 | 44 | 15 | ||
| Inter Mediolan (wyp.) | 2022/2023 | Serie A | 25 | 10 | 4 | 1 | – | 7 | 3 | 0 | 0 | 36 | 14 | |
| Ogólnie | 25 | 10 | 4 | 1 | 0 | 0 | 7 | 3 | 0 | 0 | 36 | 14 | ||
| AS Roma (wyp.) | 2023/2024 | Serie A | 7 | 5 | 0 | 0 | – | 3 | 3 | – | 10 | 8 | ||
| Ogólnie | 9 | 6 | 0 | 0 | 0 | 0 | 3 | 3 | 0 | 0 | 10 | 8 | ||
| Ogólnie w karierze | 457 | 217 | 39 | 21 | 20 | 4 | 80 | 44 | 4 | 3 | 598 | 288 | ||
Reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]- (aktualne na 12 września 2023)
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|
| Belgia | 2010 | 8 | 2 |
| 2011 | 5 | 0 | |
| 2012 | 5 | 1 | |
| 2013 | 8 | 2 | |
| 2014 | 11 | 6 | |
| 2015 | 5 | 0 | |
| 2016 | 14 | 11 | |
| 2017 | 9 | 9 | |
| 2018 | 14 | 11 | |
| 2019 | 5 | 7 | |
| 2020 | 5 | 5 | |
| 2021 | 12 | 11 | |
| 2022 | 3 | 0 | |
| 2023 | 8 | 11 | |
| Ogólnie | 112 | 79 | |
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]RSC Anderlecht
[edytuj | edytuj kod]Inter Mediolan
[edytuj | edytuj kod]Chelsea
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]- 3. miejsce na Mistrzostwach świata: 2018
Indywidualne
[edytuj | edytuj kod]- Król strzelców Eerste klasse: 2009/2010 (15 goli)
- Król strzelców Klubowych mistrzostw świata: 2021 (2 gole)[c]
- Król strzelców Ligi Europy UEFA: 2014/2015 (8 goli)[d]
- Król strzelców Ligi Narodów UEFA: 2020/2021 (6 goli)[e]
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Belgijski Hebanowy But: 2011[50]
- Najlepszy Piłkarz Serie A: 2021[51]
- Piłkarz sezonu Serie A: 2020/2021[52]
- Piłkarz sezonu Ligi Europy UEFA: 2019/2020[53]
- Piłkarz miesiąca Premier League: Marzec 2017[54]
- Piłkarz miesiąca Serie A: Luty 2021[55]
- Najlepszy strzelec rozgrywek międzynarodowych według IFFHS: 2020[56]
- Drużyna sezonu Ligi Europy UEFA: 2019/2020[57]
- Drużyna sezonu Serie A: 2020/2021
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]- Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Belgii: 77 goli[58]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ojciec Romelu – Roger Lukaku, był zawodowym piłkarzem i występował dla reprezentacji Zairu. Jego młodszy brat – Jordan Lukaku, również jest piłkarzem[59].
Jest praktykującym katolikiem[60].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uwzględniono:
Liga Mistrzów UEFA – 40 (18)
Liga Europy UEFA – 36 (23)
kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 4 (3) - ↑ Uwzględniono:
Klubowe mistrzostwa świata – 2 (2)
Superpuchar Europy UEFA – 2 (1) - ↑ Ex aequo – Abdoulay Diaby, Yasser Ibrahim i Raphael Veiga
- ↑ Ex aequo – Alan
- ↑ Ex aequo – Erling Braut Håland i Ferran Torres
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-25].
- ↑ Romelu Lukaku. premierleague.com. [dostęp 2016-08-05]. (ang.).
- ↑ Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2019-06-18].
- ↑ Anderlecht behoudt 15-jarige Lukaku. voetbalbelgie.be. [dostęp 2009-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (niderl.).
- ↑ Lukaku: « Je sais que je serai récompensé de mes efforts ». footgoal.net. [dostęp 2009-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-03)]. (fr.).
- ↑ Standard is opnieuw kampioen van België. sporza.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
- ↑ SV Zulte-Waregem 0-2 Anderlecht. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-12-21]. (ang.).
- ↑ Lukaku stoot Lamptey net niet van de troon. sporza.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
- ↑ LUKAKU DEAL AGREED. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
- ↑ LUKAKU: THE FIRST INTERVIEW. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
- ↑ Lukaku West Brom Loan. Chelsea FC, 2012-08-10. [dostęp 2012-08-10]. (ang.).
- ↑ Lukaku Becomes Club Record Signing. Everton, 2014-07-30. [dostęp 2014-07-30]. (ang.).
- ↑ Transfer deadline day: Everton sign James McCarthy and Romelu Lukaku. Sky Sports, 2013-09-03. [dostęp 2013-089-03]. (ang.).
- ↑ Belgia U21 – Słowenia U21, 8 wrz 2009 – Eliminacje do Mistrzostw Europy U-21, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2009-12-21].
- ↑ Romelu Lukaku est officiellement Diable Rouge. dhnet.be. [dostęp 2010-02-26]. (fr.).
- ↑ Belgia – Chorwacja, 3 mar 2010 – Mecze towarzyskie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2010-05-08].
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
- ↑ [7]
- ↑ [8]
- ↑ [9]
- ↑ [10]
- ↑ [11]
- ↑ [12]
- ↑ [13]
- ↑ [14]
- ↑ [15]
- ↑ [16]
- ↑ [17]
- ↑ [18]
- ↑ [19]
- ↑ [20]
- ↑ [21]
- ↑ [22]
- ↑ [23]
- ↑ [24]
- ↑ [25]
- ↑ [26]
- ↑ [27]
- ↑ [28]
- ↑ [29]
- ↑ [30]
- ↑ [31]
- ↑ [32]
- ↑ [33]
- ↑ Telewizja Polska S.A, Romelu Lukaku. Wrażliwa bestia [online], sport.tvp.pl, 13 maja 2023 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
- ↑ Błażej Małolepszy, Nerazzurri wyróżnieni za poprzedni sezon – Inter Mediolan [online], intermediolan.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
- ↑ Aneta Dorotkiewicz, MVP sezonu dla Lukaku – Inter Mediolan [online], intermediolan.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Liga Europy. Romelu Lukaku najlepszym piłkarzem sezonu [online], sportowefakty.wp.pl, 2 października 2020 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
- ↑ Romelu Lukaku Internazionale Forward, Profile & Stats | Premier League [online], www.premierleague.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
- ↑ Inter Mediolan: Lukaku wybrany MVP lutego w Serie A [OFICJALNIE] [online], Transfery.info, 3 marca 2021 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
- ↑ History – IFFHS [online] [dostęp 2023-06-08] (niem.).
- ↑ UEFA.com, UEFA Europa League Squad of the Season [online], UEFA.com, 26 sierpnia 2020 [dostęp 2023-06-08] (ang.).
- ↑ Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2021-04-19].
- ↑ Lukaku: „Es geht schneller als erwartet”. anderlecht-online.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
- ↑ British tabloids wrongly claim black Christian footballer is ‘devout Muslim’ [online], The Independent, 18 czerwca 2018 [dostęp 2021-09-15] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Romelu Lukaku w bazie National Football Teams (ang.)
- Romelu Lukaku w bazie Soccerbase (ang.)
- Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21].
- Romelu Lukaku na Topforward. (ang.).
- footballdatabase.eu: Statystyki Romelu Lukaku. (fr.).
|
|
|
- Reprezentanci Belgii w piłce nożnej
- Piłkarze ze 100 i więcej występami w reprezentacji
- Piłkarze RSC Anderlecht
- Piłkarze Chelsea F.C.
- Piłkarze West Bromwich Albion F.C.
- Piłkarze Evertonu F.C.
- Piłkarze Manchesteru United
- Piłkarze Interu Mediolan
- Piłkarze AS Roma
- Piłkarze SSC Napoli
- Królowie strzelców Pucharu UEFA i Ligi Europy
- Królowie strzelców Eerste klasse
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
- Piłkarze z 50 i więcej golami w reprezentacji
- Belgowie pochodzenia kongijskiego
- Ludzie urodzeni w Antwerpii
- Urodzeni w 1993
- Reprezentanci Belgii U-21 w piłce nożnej
- Zwycięzcy Klubowych Mistrzostw Świata FIFA
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2024