Przejdź do zawartości

Roman Siemiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Siemiński
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1919
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1997
Warszawa

Informacje klubowe
Klub

CWKS Legia Warszawa

Grób Romana Siemińskiego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Roman Siemiński (ur. 7 listopada 1919 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1997 tamże) − polski kolarz szosowy i trener kolarstwa. Medalista mistrzostw Polski.

Był zawodnikiem klubów warszawskich – Drukarza i Iskry (przed II wojną światową), Elektryczności (1946–1947), Samorządowca (1948) i Ogniwa (1949). W 1951 był jednym z założycieli sekcji kolarskiej CWKS Warszawa, w której karierę zawodniczą zakończył w 1953.

Jako zawodnik zdobył mistrzostwo Polski w drużynowym wyścigu szosowym na 100 km w 1947 i 1948, górskie wicemistrzostwo Polski w 1948, przełajowe wicemistrzostwo Polski w 1947 oraz brązowy medal mistrzostw Polski w drużynowym wyścigu szosowym na 100 km w 1946. Trzykrotnie startował w Wyścigu Pokoju. W pierwszej edycji wyścigu w 1948 zajął drugie miejsce w klasyfikacji końcowej (na trasie Warszawa-Praga), w 1949 zajął 16. miejsce, w 1950 – 22. miejsce. W 1947 wygrał jeden z etapów Tour de Pologne, a w samym wyścigu debiutował już w 1939.

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i kierownik sekcji kolarskiej Legii Warszawa. Był także działaczem Polskiego Związku Kolarskiego, m.in. kapitanem szosowym (1959–1961) i członkiem zarządu (1985–1988).

Od 1998 roku w Raciążu w woj. mazowieckim rozgrywany jest jednodniowy wyścig kolarski upamiętniający Siemińskiego – Memoriał Romana Siemińskiego[1]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 26B-5-16)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Memoriał Romana Siemińskiego. legia-kolarstwo.pl. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-13)]. (pol.).
  2. Roman Siemiński [hasło w wyszukiwarce internetowej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-01-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1995, według indeksu