Robert Rembieliński

Robert Rembieliński
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1894 ; Łódź
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1975 ; Łódź
	profesor nauk farmaceutycznych
	Specjalność: historia farmacji
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1926
Profesura	1962
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki; Akademia Medyczna w Łodzi
	Odznaczenia
	;

Robert Leonard Rembieliński^[1] (ur. 27 marca 1894 w Łodzi, zm. 7 sierpnia 1975 tamże) – łódzki farmaceuta, historyk farmacji łódzkiej i ziem polskich. Uczestnik walk o niepodległość Polski w latach 1918–1920. Jego życie, działalność naukowa i społeczna w stowarzyszeniach z dziedziny historii farmacji koncentrowały się wokół rodzinnego miasta i jego społeczności.

Studia i praca zawodowa

Szkołę średnią ukończył w Piotrkowie Trybunalskim w 1916 r. Studia farmaceutyczne ukończył na Uniwersytecie Warszawskim uzyskując dyplom magistra w 1924 r. Jako stypendysta kontynuował naukę na Uniwersytecie w Nancy we Francji i tam w 1926 r. uzyskał doktorat. W 1927 r. przybył do Łodzi i tu odtąd pracował zawodowo prowadząc własną aptekę. W 1937 r. była to „Apteka Grodzka” przy ul. Andrzeja 28 (obecnie ul. Andrzeja Struga), jak wynika z reklamy zamieszczonej w Księdze adresowej m. Łodzi na lata 1937–39, w tym domu też mieszkał.

W czasie wojny był wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa.

Po powrocie do Łodzi od 1945 r. poświęcił się pracy naukowej najpierw na Uniwersytecie Łódzkim, a potem na Akademii Medycznej, był jednym z organizatorów Wydziału Farmaceutycznego. Od 1945 r. był zastępcą profesora, od 1956 r. docentem, od 1962 r. profesorem nadzwyczajnym. Od 1959 r. kierował pierwszą w Polsce Katedrą Historii Farmacji na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Łodzi. Od początku swoje zainteresowania naukowe kierował ku historii, a ogniskował je na dziejach farmacji polskiej, a zwłaszcza farmacji łódzkiej, choć i regionu łódzkiego.

Rodzina

Był synem Roberta i Pauliny z Mieczyńskich. W 1930 poślubił Irenę Skępską, z którą miał trzy córki: Barbarę Annę Kuźnicką (farmaceutkę i prof. historii farmacji w PAN), Jadwigę Marię Sobocińską (biolożkę), Teresę Zofię Materkowską (polonistkę)^[1].

Działalność w towarzystwach naukowych

Od początku swojego pobytu w Łodzi zaangażował się w działalność Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, od 1927 r. był członkiem założycielem Łódzkiego Oddziału PTF. Był też współorganizatorem Sekcji Naukowej PTF. W 1932 r. ukończył kurs archiwalny organizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne co pomagało mu potem w sprawniejszym stosowaniu warsztatu historycznego w jego badaniach i publikacjach. Działał w Polskim Towarzystwie Historycznym, m.in. był przez kilkanaście lat członkiem Komisji Rewizyjnej oraz wieloletnim przewodniczącym Sekcji Historii Medycyny. Po jej przekształceniu w 1957 r., głównie dzięki jego staraniom, w Polskie Towarzystwo Historii Medycyny, przez 12 lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego. Był członkiem zagranicznych towarzystw naukowych historii medycyny i historii farmacji. Honorowy Członek Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny.

Publikacje

Przed wojną opublikował popularną rozprawę

Rajmund Rembieliński – budowniczy Łodzi przemysłowej, „Rocznik Łódzki” (t. III 1933).

Pozostałe jego prace dotyczą historii farmacji i medycyny:

Dzieje powstania i rozwoju aptek łódzkich (Referat wygłoszony w Łódzkim Towarzystwie Farmaceutycznym w dniu 12 maja 1932 r.) Warszawa, Wiadomości Farmaceutyczne nr 21 z dnia 22 maja 1932 r.
Rzut oka na działalność Łódzkiego Stowarzyszenia Aptekarzy w ciągu ćwierćwiecza, 1934

oraz publikacja książkowa:

Zarys powstania i rozwoju łódzkich aptek, Łódź 1934.

Niektóre artykuły z okresu powojennego:

Tradycje naukowe i społeczne farmacji łódzkiej, 1948
Drogi rozwoju farmacji naukowej w Polsce, 1961
Łódź jako przedmiot badań w zakresie historii nauk medycznych, 1964.

Ukoronowaniem jego dorobku naukowego z dziedziny dziejów farmacji był pierwszy w Polsce podręcznik historii tej nauki:

Historia farmacji, wyd. I 1963, wyd. II 1972.

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 22 marca 1939^[2], 1956)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
Medal im. I. Łukasiewicza „De pharmacia bene meritis” (1974)^[3]
Medal XXV-lecia Akademii Medycznej w Łodzi
Honorowa Odznaka Miasta Łodzi^[4]
Odznaka 25-lecia Stronnictwa Demokratycznego

Varia

Pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej.
Apteka u zbiegu ulic Andrzeja Struga i Gdańskiej nosiła jego imię. Apteka działała od wyzwolenia Łodzi w 1945 r. do 2008 r.
Uniwersytet w Nancy ukończył także inny naukowiec związany z Łodzią – Ary Sternfeld (1905–1980), późniejszy teoretyk kosmonautyki, który był znajomym Rembielińskiego.

Przypisy

↑ ^a ^b Tylko fotografie nie liczą się z czasem. pan.pl. [dostęp 2021-01-24]. (pol.).
↑ M.P. z 1939 r. nr 71, poz. 152 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
↑ Odznaczeni medalem im. I. Łukasiewicza [online], PTFarm [dostęp 2022-03-09] (pol.).
↑ Uchwała Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi w sprawie wyróżnienia Odznaką Honorową m. Łodzi. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi”. 6, s. 6-8, 31 sierpnia 1964. Łódź: Prezydium Rady Narodowej w Łodzi.

Bibliografia

Bandurka M. Robert Rembieliński (27.03.1894–7.08.1975), „Rocznik Łódzki” 1975 T. XX (XXIII) s. 427–428.

[archiwum-1] Tylko fotografie nie liczą się z czasem. pan.pl. [dostęp 2021-01-24]. (pol.).

[2] M.P. z 1939 r. nr 71, poz. 152 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.

[3] Odznaczeni medalem im. I. Łukasiewicza [online], PTFarm [dostęp 2022-03-09] (pol.).

[4] Uchwała Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi w sprawie wyróżnienia Odznaką Honorową m. Łodzi. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi”. 6, s. 6-8, 31 sierpnia 1964. Łódź: Prezydium Rady Narodowej w Łodzi.

[1]

[2]

[3]

[4]