Przejdź do zawartości

Robby Krieger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robby Krieger
Ilustracja
Robby Krieger
Imię i nazwisko

Robert Alan Krieger

Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1946
Los Angeles

Instrumenty

gitara

Gatunki

blues rock
rock psychodeliczny
rock
blues

Aktywność

od 1965

Wydawnictwo

Elektra Records

Zespoły
The Doors
The Butts Band
The Robby Krieger Band
Riders of the Storm
Strona internetowa

Robert Alan Krieger (ur. 8 stycznia 1946 w Los Angeles)[1] – amerykański gitarzysta, członek grupy The Doors. Autor takich piosenek grupy jak „Light My Fire”, „Love Me Two Times”, „Touch Me” i „Love Her Madly”.

W 2003 został sklasyfikowany na 91. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat jako syn zamożnego doradcy agencji rządowych do spraw planowania i finansów. Od początku swojej przygody z gitarą interesowało go flamenco. Uczył się w wielu szkołach, nim trafił na UCLA, gdzie trzykrotnie zmieniał wydział, ostatecznie wylądował na fizyce.

W 1965 wraz z klawiszowcem Rayem Manzarkiem, wokalistą Jimem Morrisonem i perkusistą Johnem Densmore’em założył zespół The Doors, który w latach 60. stał się ikoną psychodelicznego rocka.

Po śmierci Morrisona w 1971 wraz z pozostałą dwójką pod szyldem The Doors nagrał jeszcze dwie płyty (Other Voices i Full Circle). Robby Krieger dzielił się wokalem z Rayem Manzarkiem.

Ostatecznie po rozwiązaniu przez Manzarka The Doors w 1973 Krieger wraz z Densmore’em założyli The Butts Band. Talent Kriegera pomógł mu również odnieść solowy sukces grając jazz. Z zespołem The Robby Krieger Band, który działał w latach 70. i 80., nagrał między innymi płyty Versions (1983) i No Habla (1986).

Udzielał się też kilkakrotnie partiami gitarowymi w zespole Blue Öyster Cult. W roku 2002 wraz z Rayem Manzarkiem, Ianem Astburym i Stewartem Copelandem reaktywował grupę The Doors pod zmienioną nazwą The Doors of the 21st Century. Wziął udział w „Experience Hendrix Tribute Tour” - tournée poświęconemu Jimiemu Hendriksowi[3].

Dyskografia solowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Robby Krieger and Friends (1977)
  • No Habla (1989)
  • Harley Davidson: American Motorcicle - soundtrack (1993)
  • RKO Live (1995)
  • The Butts Band Complete Recordings (1997)
  • Cinematix (2000)
  • Singularity (2010)
  • In Session (2017)
  • Red Shift (2019)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Message to Love: The Isle of Wight Festival” (1997, film dokumentalny, reżyseria: Murray Lerner)[4]
  • „Doors: Mr. Mojo Risin' - The Story of L.A. Woman” (2012, film dokumentalny, reżyseria: Martin R. Smith)[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robby Krieger na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
  2. Rolling Stone's „The 100 Greatest Guitarists of All Time” Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  3. All Star Experience Hendrix Tour Brings Jimi’s Music to the Concert Stage Again. www.blabbermouth.net, 2007-08-27. [dostęp 2020-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-24)]. (ang.).
  4. Message to Love: The Isle of Wight Festival (1997). imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
  5. Doors: Mr. Mojo Risin' - The Story of L.A. Woman (2012). imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]