Przejdź do zawartości

Rejon hoszczański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon hoszczański
Гощанський район
Rejon
1940–2020
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Siedziba

Hoszcza

Powierzchnia

692 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


34 791[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Rejon hoszczański (ukr. Гощанський район) – była[2] jednostka administracyjna wchodząca w skład obwodu rówieńskiego Ukrainy, istniejąca w latach 1940–2020.

Rejon utworzony w 1940, miał powierzchnię 690 km². Siedzibą władz rejonu była Hoszcza.

Na terenie rejonu znajdowały się jedna osiedlowa rada i 23 silskie rady, obejmujące w sumie 63 miejscowości.

Zlikwidowany w 2020 roku w ramach reformy decentralizacyjnej. Jego ziemie weszły w skład nowego rejonu rówieńskiego.

Miejscowości rejonu

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України, 2019. s. 60. [dostęp 2020-03-30]. (ukr.).
  2. Про утворення та ліквідацію р... | від 17.07.2020 № 807-IX [online], web.archive.org, 21 lipca 2020 [dostęp 2024-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-21].
  3. Fedorówka 8.) przysiółek, pow. ostrogski, gm. Buhryń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 475.
  4. Malatyn, pow. rówieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 942.
  5. Nowostawce (1), gm. Buhryń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 394.
  6. Nowostawce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 289.
  7. Paszuki 1.) wś, na płn.-wsch. od Ostroga, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 894.
  8. Paszuki 1.) wś, gm. Dołżek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 327.
  9. Woronów (1), pow. rówieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 955.