Rehmania
Rehmannia elata | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
rehmania |
Nazwa systematyczna | |
Rehmannia Liboschitz ex F.E.L. Fischer et C.A. Meyer Index Sem. Hortus Petrop. 1: 36. Jan 1835[3] | |
Typ nomenklatoryczny | |
R. sinensis (Buchoz) Liboschitz ex F.E.L. Fischer et C.A. Meyer[3] |
Rehmania[4] (Rehmannia) – rodzaj roślin z rodziny zarazowatych. Obejmuje 6[5][6] lub 9[7][8] gatunków. Wszystkie gatunki są endemitami Chin[6], występującymi w centralnej i wschodniej części tego kraju[8]. Rosną na skałach, urwiskach, także starych murach oraz w lasach[8]. Niektóre gatunki, zwłaszcza rehmania uskrzydlona R. elata, uprawiane są jako rośliny ozdobne. R. glutinosa jest wykorzystywana we współczesnym ziołolecznictwie chińskim jako środek na potencję („naturalna viagra”)[7].
Nazwa rodzajowa upamiętnia lekarza z Petersburga – Josepha Rehmanna (1799–1831)[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Byliny kłączowe o wyprostowanych łodygach, pojedynczych lub rozgałęzionych u nasady[6], osiągających do 2 m wysokości[8]. Pędy są zazwyczaj miękko owłosione[8].
- Liście
- Skrętoległe, ogonkowe, dolne skupione w rozetę przyziemną. Kształt blaszki liściowej zmienny, zwykle jest ona jednak owłosiona i głęboko ząbkowana lub nawet klapowana[6][8].
- Kwiaty
- Wyrastają pojedynczo w kątach liści lub tworzą grono w szczytowej części pędu, zawsze szypułkowe[6]. Działki kielicha w liczbie pięciu (rzadko 7), krótkie, zrośnięte są w szeroką rurkę[6][8]. Płatki korony czerwono-różowe, czerwono-brązowe lub żółte, często z ciemniejszym wzorem w gardzieli, od zewnątrz lepko owłosione. Zrośnięte są w spłaszczoną nieco od góry i dołu rurkę, na końcu z dwiema wargami. Dolna warga z trzema łatkami zwykle jest większa od górnej, dwułatkowej. Pręciki są cztery, dwusilne, rzadziej jest ich 5, ale wówczas jeden jest zredukowany. Zalążnia górna, dwukomorowa, rzadziej jednokomorowa, z licznymi zalążkami i pojedynczą, długą szyjką słupka zakończoną dwudzielnym lub dyskowato spłaszczonym znamieniem[6][8].
- Owoce
- Torebki otoczone trwałym kielichem, początkowo dwukomorowe, ale po dojrzeniu jednokomorowe. Zawierają liczne, drobne nasiona[8].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Jeden z problematycznych rodzajów do klasyfikacji w obrębie jasnotowców. Na podstawie budowy morfologicznej dawniej włączany do trędownikowatych Scrophulariaceae lub ostrojowatych Gesneriaceae[8][7]. Wyodrębniany też w osobną rodzinę – Rehmanniaceae Reveal. Według Angiosperm Phylogeny Website[2] i innych źródeł[7] stanowi wraz z siostrzanym rodzajem Trianeophora grupę bazalną w randze plemienia Rehmannieae Rouy w obrębie zarazowatych Orobanchaceae.
- Rehmannia chingii H.L. Li
- Rehmannia elata N.E. Br. ex Prain – rehmania uskrzydlona[4]
- Rehmannia glutinosa (Gaertn.) DC.
- Rehmannia henryi N.E. Br.
- Rehmannia piasezkii Maxim.
- Rehmannia solanifolia Tsoong & T.L. Chin
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-02-09] (ang.).
- ↑ a b Rehmannia. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ a b Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 153. ISBN 978-83-925110-5-2.
- ↑ a b Rehmannia. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ a b c d e f g h Rehmannia Liboschitz. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ a b c d David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 990, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ a b c d e f g h i j k Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 264. ISBN 0-333-74890-5.