Rajdowe Mistrzostwa Świata 1990
Liczba rajdów |
12 |
---|---|
Pierwsza runda | |
Ostatnia runda | |
Mistrzowie | |
Kierowcy | |
Konstruktorzy | |
Poprzedni sezon • Następny sezon |
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1990 były 18. sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1990 został hiszpański kierowca Carlos Sainz startujący samochodem Toyota Celica GT-Four ST165, wyprzedził on Didiera Auriola i Juha Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Toyotą i Mitsubishi.
Kalendarz
[edytuj | edytuj kod]W sezonie 1990 kalendarz mistrzostw świata składał się z dwunastu rajdów, w porównaniu do ubiegłego sezonu zabrakło w nim Rajdu Szwecji.
Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca | Wyniki |
---|---|---|---|---|
1 | 19–25 stycznia | 58. Rajd Monte Carlo | Didier Auriol | Wyniki |
2 | 6–10 marca | 24. Rajd Portugalii | Miki Biasion | Wyniki |
3 | 11–16 kwietnia | 38. Rajd Safari | Björn Waldegård | Wyniki |
4 | 6–9 maja | 34. Rajd Francji | Didier Auriol | Wyniki |
5 | 3–6 czerwca | 37. Rajd Grecji | Carlos Sainz | Wyniki |
6 | 30 czerwca – 3 lipca | 20. Rajd Nowej Zelandii | Carlos Sainz | Wyniki |
7 | 24–28 lipca | 10. Rajd Argentyny | Miki Biasion | Wyniki |
8 | 23–26 sierpnia | 40. Rajd Finlandii | Carlos Sainz | Wyniki |
9 | 20–23 września | 3. Rajd Australii | Juha Kankkunen | Wyniki |
10 | 14–18 października | 32. Rajd San Remo | Didier Auriol | Wyniki |
11 | 28 października – 1 listopada | 22. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej | Patrick Tauziac | Wyniki |
12 | 25–28 listopada | 46. Rajd Wielkiej Brytanii | Carlos Sainz | Wyniki |
Zespoły i kierowcy
[edytuj | edytuj kod]Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Klasyfikacja kierowców
[edytuj | edytuj kod]Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1990 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów, aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą[1]. Wyniki rajdów nie liczone w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.
|
Klasyfikacja zespołowa
[edytuj | edytuj kod]W sezonie 1990 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów. Aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą i należało wystartować w co najmniej ośmiu rajdach. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Nowej Zelandii i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].
Miejsce | Zespół | MCO |
PRT |
KEN |
FRA |
GRE |
ARG |
FIN |
AUS |
ITA |
GBR |
Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Lancia | 1 | 1 | 2 | 1 | (2) | 1 | (5) | 1 | 1 | (3) | 137 |
2 | Toyota | 2 | 1 | 2 | 1 | 2 | 1 | (2) | (3) | 1 | 131 | |
3 | Mitsubishi | 5 | 2 | 7 | 2 | 56 | ||||||
4 | Subaru | 6 | 8 | 4 | 4 | 43 | ||||||
5 | Mazda | 8 | 6 | 6 | 5 | 30 | ||||||
6 | Renault | 7 | 6 | 24 | ||||||||
7 | Audi | 7 | 9 | 4 | 9 | 24 | ||||||
8 | Ford | 8 | 9 | 6 | 22 | |||||||
9 | BMW | 3 | 14 | |||||||||
10 | Volkswagen | 5 | 10 | |||||||||
11 | Citroën | 6 | 8 | |||||||||
12 | Renault Argentina | 7 | 8 | |||||||||
13 | Fiat Argentina | 8 | 6 | |||||||||
14 | Daihatsu | 9 | 3 | |||||||||
15 | Peugeot | 9 | 2 | |||||||||
16 | Nissan | 10 | 2 | |||||||||
Miejsce | Zespół | MCO |
PRT |
KEN |
FRA |
GRE |
ARG |
FIN |
AUS |
ITA |
GBR |
Pkt |
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)
[edytuj | edytuj kod]Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę siedem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].
Miejsce | Kierowca | MCO |
PRT |
KEN |
FRA |
GRE |
NZL |
ARG |
FIN |
AUS |
ITA |
CIV |
GBR |
Pkt. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Alain Oreille | 10 | 4 | 10 | 5 | 4 | 10 | (3) | 13 | 56 | ||||
2 | Gustavo Trelles | 10 | 10 | 10 | 7 | 10 | 5 | 52 | ||||||
3 | Tommi Mäkinen | 13 | 13 | 13 | 7 | 46 | ||||||||
4 | Jorge Recalde | 13 | 7 | 2 | 4 | 26 | ||||||||
5 | Ernesto Soto | 7 | 13 | 5 | 25 | |||||||||
6 | Gwyndaf Evans | 1 | 10 | 13 | 24 | |||||||||
7 | Gilberto Pianezzola | 5 | 5 | 4 | 14 | |||||||||
8 | Bertrand Balas | 13 | 13 | |||||||||||
Patrick Njiru | 13 | 13 | ||||||||||||
Claude Balesi | 13 | 13 | ||||||||||||
Ian Duncan | 13 | 13 | ||||||||||||
Alex Fassina | 13 | 13 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Home > Seasons > Season 1990 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wyniki sezonu na stronie eWRC.com