Przejdź do zawartości

Rajdowe Mistrzostwa Świata 1990

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1990
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

12

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Carlos Sainz

Konstruktorzy

Lancia

Poprzedni sezonNastępny sezon

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1990 były 18. sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1990 został hiszpański kierowca Carlos Sainz startujący samochodem Toyota Celica GT-Four ST165, wyprzedził on Didiera Auriola i Juha Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Toyotą i Mitsubishi.

Kalendarz

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1990 kalendarz mistrzostw świata składał się z dwunastu rajdów, w porównaniu do ubiegłego sezonu zabrakło w nim Rajdu Szwecji.

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
1 19–25 stycznia Monako 58. Rajd Monte Carlo Francja Didier Auriol Wyniki
2 6–10 marca Portugalia 24. Rajd Portugalii Włochy Miki Biasion Wyniki
3 11–16 kwietnia Kenia 38. Rajd Safari Szwecja Björn Waldegård Wyniki
4 6–9 maja Francja 34. Rajd Francji Francja Didier Auriol Wyniki
5 3–6 czerwca Grecja 37. Rajd Grecji Hiszpania Carlos Sainz Wyniki
6 30 czerwca – 3 lipca Nowa Zelandia 20. Rajd Nowej Zelandii Hiszpania Carlos Sainz Wyniki
7 24–28 lipca Argentyna 10. Rajd Argentyny Włochy Miki Biasion Wyniki
8 23–26 sierpnia Finlandia 40. Rajd Finlandii Hiszpania Carlos Sainz Wyniki
9 20–23 września Australia 3. Rajd Australii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
10 14–18 października Włochy 32. Rajd San Remo Francja Didier Auriol Wyniki
11 28 października – 1 listopada Wybrzeże Kości Słoniowej 22. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej Francja Patrick Tauziac Wyniki
12 25–28 listopada Wielka Brytania 46. Rajd Wielkiej Brytanii Hiszpania Carlos Sainz Wyniki

Zespoły i kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Producent Samochód Opony Kierowca Rundy
Włochy Martini Lancia Lancia Delta Integrale 16V M Włochy Miki Biasion 1–3, 5, 7, 10, 12
Finlandia Juha Kankkunen 1–3, 5, 7–10, 12
Francja Didier Auriol 1–2, 4–5, 7–10
Francja Bruno Saby 1, 4, 12
Włochy Alex Fiorio 3, 9
Francja Yves Loubet 4
Włochy Paola de Martini 7
Japonia Toyota Team Europe Toyota Celica GT-Four ST165 P Hiszpania Carlos Sainz 1–10, 12
Szwecja Mikael Ericsson 1, 3, 5, 8–10
Niemcy Armin Schwarz 1–2, 4, 10, 12
Szwecja Björn Waldegård 3
Argentyna Jorge Recalde 7
Wielka Brytania David Llewellin 12
Szwecja Mats Jonsson 12
Japonia Mazda Rally Team Europe Mazda 323 4WD
323 GT-X
M Finlandia Timo Salonen 1–2, 8, 12
Finlandia Hannu Mikkola 1–2, 8, 12
Belgia Grégoire de Mévius 2, 9–10
Szwecja Ingvar Carlsson 6, 9
Nowa Zelandia Rod Millen 6, 9
Finlandia Mikael Sundström 8, 12
Finlandia Minna Sillankorva 8
Japonia Mitsubishi Ralliart Europe Mitsubishi Galant VR-4 M Szwecja Kenneth Eriksson 1–2, 5, 8–9, 12
Finlandia Ari Vatanen 1–2, 5, 8, 12
Japonia Kenjiro Shinozuka 3, 11
Australia Ross Dunkerton 6, 9
Francja Patrick Tauziac 11
Włochy Jolly Club Lancia Delta 16V M Włochy Dario Cerrato 1–2, 10
Włochy Alex Fiorio 5, 8, 10
Francja Didier Auriol 12
Belgia Robert Droogmans 12
Francja Société Diac Renault 5 GT Turbo M Francja Alain Oreille 1–2, 4–7, 9–11
Francja Jean Ragnotti 4
Francja Sylvain Polo 4
Francja Claude Balesi 4
Niemcy Audi Sport Audi 90 Quattro M Włochy Paola de Martini 1–2, 4–5, 8–10
Austria Rudi Stohl 3, 5, 7, 11
Wielka Brytania GM Euro Sport Vauxhall
Opel
Astra
Kadett 16V
M Wielka Brytania Louise Aitken-Walker 1–2, 4, 6, 9, 12
Wielka Brytania David Metcalfe 12
Wielka Brytania Chris Birkbeck 12
Japonia Subaru Technica International Subaru Legacy RS M Finlandia Markku Alén 3, 5, 8, 10, 12
Kenia Mike Kirkland 3, 6
Nowa Zelandia Peter Bourne 3, 6, 9
Kenia Ian Duncan 3, 5
Kenia Jim Heather-Hayes 3
Kenia Patrick Njiru 3
Francja François Chatriot 10
Wielka Brytania Derek Warwick 12
Japonia Nissan Motorsports International Nissan 200SX D Kenia Vic Preston 3
Kenia Jayant Shah 3
Grecja Pavlos Moschoutis 5
Francja Bastos Motul BMW BMW M3 P Francja François Chatriot 4
Niemcy Volkswagen Motorsport Volkswagen Golf Rallye G60 P Niemcy Erwin Weber 5–6, 9
Wielka Brytania Ford Motor Company Ford Sierra RS Cosworth 4x4 P Finlandia Pentti Airikkala 8, 10, 12
Wielka Brytania Malcolm Wilson 8, 10, 12
Włochy Gianfranco Cunico 8, 10
Wielka Brytania Gwyndaf Evans 8, 10, 12
Włochy Alex Fiorio 12

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1990 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów, aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą[1]. Wyniki rajdów nie liczone w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Klasyfikacja zespołowa

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1990 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów. Aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą i należało wystartować w co najmniej ośmiu rajdach. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Nowej Zelandii i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].

Miejsce Zespół MCO
Monako
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ITA
Włochy
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 
1 Włochy Lancia 1 1 2 1 (2) 1 (5) 1 1 (3) 137
2 Japonia Toyota 2 1 2 1 2 1 (2) (3) 1 131
3 Japonia Mitsubishi 5 2 7 2 56
4 Japonia Subaru 6 8 4 4 43
5 Japonia Mazda 8 6 6 5 30
6 Francja Renault 7 6 24
7 Niemcy Audi 7 9 4 9 24
8 Wielka Brytania Ford 8 9 6 22
9 Niemcy BMW 3 14
10 Niemcy Volkswagen 5 10
11 Francja Citroën 6 8
12 Argentyna Renault Argentina 7 8
13 Argentyna Fiat Argentina 8 6
14 Japonia Daihatsu 9 3
15 Francja Peugeot 9 2
16 Japonia Nissan 10 2
Miejsce Zespół MCO
Monako
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ITA
Włochy
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)

[edytuj | edytuj kod]

Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę siedem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].

Miejsce Kierowca MCO
Monako
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
NZL
Nowa Zelandia
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ITA
Włochy
CIV
Wybrzeże Kości Słoniowej
GBR
Wielka Brytania
 Pkt. 
1 Francja Alain Oreille 10 4 10 5 4 10 (3) 13 56
2 Urugwaj Gustavo Trelles 10 10 10 7 10 5 52
3 Finlandia Tommi Mäkinen 13 13 13 7 46
4 Argentyna Jorge Recalde 13 7 2 4 26
5 Argentyna Ernesto Soto 7 13 5 25
6 Wielka Brytania Gwyndaf Evans 1 10 13 24
7 Włochy Gilberto Pianezzola 5 5 4 14
8 Francja Bertrand Balas 13 13
Kenia Patrick Njiru 13 13
Francja Claude Balesi 13 13
Kenia Ian Duncan 13 13
Włochy Alex Fassina 13 13

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Home > Seasons > Season 1990 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]