Przemysław Inglot
major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 marca 1998 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1939–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Przemysław B. Inglot ps. Peter[1] (ur. 16 stycznia 1924 w Lubaczowie, zm. 12 marca 1998 w Evanston) – polski żołnierz, przedsiębiorca, major inżynier, dowódca plutonu w 15 batalionie strzelców wileńskich 5 Brygady 5 Kresowej Dywizji Piechoty, oficer 2 Korpusu Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 16 stycznia 1924 w Lubaczowie w woj. lwowskim (obecnie woj. podkarpackie). W latach 1930–1936 uczęszczał do szkoły powszechnej w Lubaczowie. W latach 1936–1939 uczęszczał do II Gimnazjum im. A. Witkowskiego w Jarosławiu[2].
30 sierpnia 1939 wstąpił na ochotnika do Przysposobienia Wojskowego. 28 czerwca 1940 cała rodzina Inglotów została aresztowana przez funkcjonariuszy NKWD i milicji, wywieziono ich bydlęcym wagonem do Nowosybirska; 18 lipca 1940 rodzinę Inglotów umieszczono w obozie pracy Szypicyno; 9 października 1941 został poinformowany przez NKWD, że jest wolnym obywatelem; 8 grudnia 1941 dostał telegram od płk. Leopolda Okulickiego wzywający do stawienia się w punkcie werbunkowym Wojska Polskiego; 17 grudnia 1941 rozpoczął służbę wojskową; 13 stycznia 1942 otrzymał przydział do 7 Dywizji Piechoty w Kerminie; 20 marca 1942 na własną prośbę został skierowany do Szkoły Podchorążych, ukończły ją jako kapral podchorąży; w lutym 1944 uzyskał małą maturę i w wieku 19 lat nominację na podporucznika, objął dowództwo plutonu w 15 Batalionie Strzelców Wileńskich 5 Brygady 5 Kresowej Dywizji Piechoty; 12–18 maja 1944 walczył pod Monte Cassino, zdobywając wzgórze „Widmo”. W czerwcu 1944 otrzymał od gen. Władysława Andersa krzyż Virtuti Militari za zdobycie przyczółka w Predapio[2].
W 1945 został skierowany przez płk. Leona Gnatowskiego do szkoły brytyjskiej na kurs dowódców kompanii. 19 maja 1946 otrzymał świadectwo maturalne. W 1947 wstąpił do Ośrodka Szkół Technicznych w Miliom Cumberland. W latach 1948–1952 studiował w Bournemouth Municipal College of Technology and Commerce, uzyskując 24 czerwca 1952 dyplom inżyniera elektryka. Od grudnia 1952 do maja 1953 pracował w departamencie technicznym Sherwin-Williams Co. Od maja 1953 do czerwca 1956 pracował w Midwest Coil and Tranformers Co. Od czerwca 1956 do lipca 1958 pracował jako asystent szefa biura w Schumacher Electric Corp. Od lipca 1958 do maja 1964 w Ouality Transformers Corp. przeszedł szczeble kariery od szefa biura do wiceprezydenta przedsiębiorstwa. W czerwcu 1964 uruchomił własny zakład Inglot Electronics Corp. produkujący transformatory[3]. W 1987 pracował w Stowarzyszeniu Inżynierów Polskich w Chicago, Polish American Imigration and Relief Committee, Polish Welfare Association, przewodniczył korporacji wydającej w Chicago tygodnik „Polonia”, pełnił honorową funkcję Dyrektora Wykonawczego Fundacji Charytatywnej Kongresu Polonii Amerykańskiej[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1944) nr 10865
- Krzyż Walecznych – za precyzyjne kierowanie ogniem w bitwie o Ankonę
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
- Medal Wojska
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945
- Gwiazda Italii
- Medal Obrony
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”[2]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Patron Publicznego Gimnazjum Nr w Lubaczowie[4].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Przemysław Inglot był synem Władysława i Kingi z domu Drożdżak. Był m.in. młodszym bratem Zdzisławy, która również przeszła szlak bojowy z Armią Andersa.
Zmarł 12 marca 1998 w Evanston w stanie Illinois w wieku 74 lat[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Przemyslaw "Peter" B. Inglot. chicagotribune.com, 1998-03-16. [dostęp 2017-06-26]. (ang.).
- ↑ a b c d Znani Sybiracy – Przemysław Inglot [online], sybiracylubaczow.blogspot.com (Związek Sybiraków, Trenowe Koło w Lubaczowie [dostęp 2023-12-26] .
- ↑ Strona domowa przedsiębiorstwa Inglot Electronics Corporation [online] [dostęp 2023-12-26] .
- ↑ O Patronie. Publiczne Gimnazjum Nr 1 im. Przemysława Inglota w Lubaczowie, 2017. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-23)]. (pol.).
- Ludzie urodzeni w Lubaczowie
- Odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Wojska
- Odznaczeni medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Oficerowie Polskich Sił Zbrojnych
- Polacy odznaczeni Gwiazdą Italii
- Polacy odznaczeni Gwiazdą za Wojnę 1939–45
- Polacy odznaczeni Medalem Obrony
- Polacy – uczestnicy kampanii włoskiej 1943–1945
- Polacy i obywatele polscy – więźniowie radzieckich łagrów 1939–1941
- Polscy inżynierowie elektrycy
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Uczestnicy bitwy o Monte Cassino 1944
- Urodzeni w 1924
- Zmarli w 1998