Powłocznica jesionowa

Powłocznica jesionowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	powłocznicowate
Rodzaj	powłocznica
Gatunek	powłocznica jesionowa
	Nazwa systematyczna
	Peniophora limitata (Chaillet ex Fr.) Cooke; Grevillea 8 (no. 45): 21 (1879)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Powłocznica jesionowa (Peniophora limitata (Chaillet ex Fr.) Cooke) – gatunek grzybów należący do rodziny powłocznicowatych (Peniophoraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peniophora, Peniophoraceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1828 r. Jean Frédéric de Chaillet i Elias Fries nadając mu nazwę Thelephora limitata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Mordecai Cubitt Cooke, przenosząc go do rodzaju Peniophora^[1].

Niektóre synonimy naukowe:^[2]:

Corticium fraxineum (Pers.) Roum. 1894
Corticium limitatum (Chaillet ex Fr.) Fr. 1838
Peniophora cinerea var. interrupta (Pers.) Bourdot & Galzin 1928
Peniophora fraxinea (Pers.) S. Lundell 1934
Thelephora cinerea var. interrupta Pers. 1801
Thelephora fraxinea Pers. 1822
Thelephora limitata Chaillet ex Fr. 1828
Thelephora montagnei Balb. 1828

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r^[3].

Morfologia

Owocnik

Rozpostarty, przyrośnięty do podłoża całą powierzchnią. Ma grubość 0,1–0,5 mm, początkowo kolisty kształt, wkrótce jednak nieregularny. Powierzchnia początkowo gładka, szaro-czerwona, potem nieregularnie brodawkowana, popękana na poletka w stanie suchym o barwie szarofiołkowej, ciemnoniebieskoszarej, w stanie wilgotnym szarobrązowej. Obrzeże zazwyczaj ciemne^[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki początkowo bezbarwne, potem z brązowym pigmentem, ze sprzążkami. Strzępki w subikulum o długości 50–150 μm i różnej grubości, mniej więcej równolegle i poziomo ułożone. Strzępki w subhymenium gęste, pionowe. Cystydy liczne, cienkościenne, w wierzchołkowej części pokryte warstwą pigmentu i wypełnione kryształkami. Mają szerokość 8–12 μm i długość 30–50 μm, czasami do 75 μm. Podstawki wąskowrzecionowate, o długości 40–55 μm i szerokości 6–8 μm w części wierzchołkowej, z 4 sterygmami i bazalną sprzążką. Zarodniki kiełbaskowate, o rozmiarach 8–12 × 3–3,5 μm, cienkościenne, gładkie, bezbarwne^[4].

Występowanie

Znane jest występowanie tego gatunku w Europie, Kanadzie i na Wyspach Kanaryjskich. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano liczne stanowiska^[3].

Rozwija się na gałęziach i pniakach jesionu w lasach, parkach i przy drogach^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b Mycobank. Peniophora limitata. [dostęp 2017-10-20].
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-10-20].

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[mycobank-4] Mycobank. Peniophora limitata. [dostęp 2017-10-20].

[5] Discover Life Maps. [dostęp 2017-10-20].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]