Przejdź do zawartości

Pojazd specjalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pojazd specjalnypojazd samochodowy, przyczepa lub naczepa, przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i przedmioty związane z wykonywaniem tej funkcji. W Polsce ich użytkowanie reguluje Prawo o ruchu drogowym[1].

W klasyfikacji pojazdów określono kategorię homologacyjną samochodu specjalnego:

  • M1 – pojazdy do przewozu osób mające nie więcej niż osiem miejsc oprócz siedzenia kierowcy
  • M2 – pojazdy do przewozu osób mające więcej niż osiem miejsc i o masie maks. mniejszej niż 5 ton
  • M3 – pojazdy do przewozu osób mające więcej niż osiem miejsc i o masie maks. większej niż 5 ton
  • N1 – pojazdy do przewozu ładunków, dopuszczalna masa całkowita pojazdu mniejsza niż 3,5 tony (tzw. sam. dostawcze)
  • N2 – pojazdy do przewozu ładunków, dopuszczalna masa całkowita pojazdu większa niż 3,5 tony, ale nie przekraczającej 12 ton
  • N3 – pojazdy do przewozu ładunków, dopuszczalna masa całkowita pojazdu większa niż 12 ton

DMC (dopuszczalna masa całkowita pojazdu) = masa własna pojazdu (pozycja G w dowodzie rejestracyjnym) + masa ładunku (ładowność)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988).