Podhorce (powiat hrubieszowski)
50°47′12″N 23°46′52″E/50,786667 23,781111| wieś | |
 Wjazd do miejscowości Podhorce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-550[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0905110[5] |
Położenie na mapie gminy Werbkowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
| 50°47′12″N 23°46′52″E/50,786667 23,781111[1]
| |
Podhorce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice[5][6].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0905126 | Podhorce-Kolonia | kolonia |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Werbkowice[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 421 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Gozdowie[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1466 r. wieś należała do Jakuba Podlodowskiego, wojskiego horodelskiego. Według regestru poborowego z 1578 r. posiadała 8 łanów kmiecych, czyli 134,4 ha gruntów uprawnych. Wcześniej to jest w 1564 roku wieś należała po części do Krzysztofa Miękickiego i do rodziny Szczyrbów[10], a w 1580 roku do Jana Góździa. W roku 1624 powstał tu unicki klasztor bazylianów, z nadania Jana Góździa, zlikwidowany w XVIII wieku. Do potomków Góździa Podhorce należały także i w XVIII stuleciu: w 1749 r. do Stanisława Góździa[11]. W 1846 przeszły do rąk hrabiego Alojzego Poletyły z Wojsławic, zaś w 1861 (jako posag córki Alojzy) do jego zięcia – Tytusa Wojciechowskiego (Uruski, Herbarz Szlachty Polskiej tom XIV str.191). W 1827 roku wieś liczyła 78 domów i 436 mieszkańców, zaś w roku 1921 miała 132 domy oraz 794 mieszkańców, w tym 12 Żydów i 685 Ukraińców. W XIX stuleciu funkcjonowała tu duża gorzelnia Wojciechowskich, w 1896 r. produkująca 33 000 wiader spirytusu[11][12].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- We wsi znajdowała się cerkiew prawosławna pw. Przemienienia Pańskiego. Zbudowana przed 1596 r., w okresie międzywojennym zamieniona na kościół rzymskokatolicki. Obok dzwonnica, drewniana z 1873 r., przebudowana. W 1951 obiekt spłonął wskutek uderzenia pioruna, na jego miejsce przeniesiono kościół ze Starego Sioła-Malkowa. Przy kościele znajdują się pozostałości unickiego cmentarza[13].
- Cmentarz wojenny z I wojny światowej
- Cmentarz prawosławny
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 104711
- ↑ Wieś Podhorce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-09], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-09].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 942 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2024-01-03]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Podhorce 1.) wś powiat hrubieszowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 468.
- ↑ a b Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu.
- ↑ Podhorce 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 391.
- ↑ Parafia Miłosierdzia Bożego w Gozdowie [online], www.gozdow.zamojskolubaczowska.pl [dostęp 2016-04-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Saładiak, Pamiątki i zabytki kultury ukraińskiej w Polsce, Burchard Edition, Warszawa 1993
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Integralne części wsi |
|
