Przejdź do zawartości

Pistolet sygnałowy SPSz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SPSz
Ilustracja
Żołnierz Wojska Polskiego z pistoletem sygnałowym wz. 44
Państwo

 ZSRR

Projektant

Gieorgij Szpagin

Rodzaj

pistolet sygnałowy

Dane techniczne
Kaliber

26 mm

Wymiary
Długość

220 mm

Długość lufy

150 mm

Masa
broni

900 g (nienaładowany)
960-975 g (naładowany)

Inne
Szybkostrzelność praktyczna

10-12 strz./min.

SPSz (ros. СПШ, Сигнальный Пистолет Шпагина) – pistolet sygnałowy skonstruowany przez Gieorgija Szpagina.

W 1943 roku do uzbrojenia Armii Czerwonej wprowadzono pistolet sygnałowy SPSz-43. Po roku rozpoczęto produkcję zmodyfikowanej wersji ze zmienionym mechanizmem otwierającym (jego dźwignię umieszczono w dolnej części języka spustowego). Nowa wersja otrzymała oznaczenie SPSz-44 (inna stosowana nazwa to SPSz-2).

Do strzelania stosowano:

  • naboje sygnalizacyjne nocne (biały, czerwony, zielony oraz żółty płomień);
  • naboje sygnalizacyjne dzienne (czerwony i niebieski dym);
  • naboje oświetlające na spadochronie.

Od 1948 roku pistolet sygnałowy SPSz-44 był produkowany w Polsce. W Wojsku Polskim nosi oznaczenie Pistolet sygnałowy wzór 1944 (obecnie jest zastępowany przez Pistolet sygnałowy wz. 78).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo SIGMA NOT, 1993. ISBN 83-85001-69-7.