Pierwiastek z jedynki
n
{\displaystyle n}
-tego stopnia w ciele K – element
a
∈
K
{\displaystyle a\in K}
spełniający równość[1] :
a
n
=
1
{\displaystyle a^{n}=1}
gdzie
n
{\displaystyle n}
jest liczbą naturalną większą od 0. Ciałem
K
{\displaystyle K}
może być w szczególności ciało liczb zespolonych
C
{\displaystyle \mathbb {C} }
[2] .
Zbiór wszystkich pierwiastków z jedynki stopnia
n
{\displaystyle n}
tworzy grupę ze względu na mnożenie . Grupa ta jest grupą cykliczną rzędu
n
,
{\displaystyle n,}
zatem jest ona izomorficzna z grupą addytywną klas reszt
Z
n
.
{\displaystyle \mathbb {Z} _{n}.}
Pierwiastki piątego stopnia z jedynki na płaszczyźnie zespolonej
Istnieje dokładnie
n
{\displaystyle n}
różnych pierwiastków stopnia
n
{\displaystyle n}
z jedynki w zbiorze liczb zespolonych
C
{\displaystyle \mathbb {C} }
; dane są one wzorami de Moivre'a :
ω
n
(
k
)
=
cos
(
2
k
π
n
)
+
i
sin
(
2
k
π
n
)
{\displaystyle \omega _{n}^{(k)}=\cos \left({\tfrac {2k\pi }{n}}\right)+i\sin \left({\tfrac {2k\pi }{n}}\right)}
,
k
=
0
,
1
,
…
,
n
−
1
{\displaystyle k=0,1,\dots ,n-1}
lub równoważnie
ω
n
(
k
)
=
e
2
π
i
k
n
{\displaystyle \omega _{n}^{(k)}=e^{\frac {2\pi ik}{n}}}
,
k
=
0
,
1
,
…
,
n
−
1
{\displaystyle k=0,1,\dots ,n-1}
Tradycyjnie liczby
k
=
0
,
1
,
…
,
n
−
1
{\displaystyle k=0,1,\dots ,n-1}
ustanawia się jednocześnie indeksami poszczególnych pierwiastków z jedynki stopnia
n
{\displaystyle n}
.
Pierwiastki z jedynki w ciele liczb zespolonych nazywane są także liczbami de Moivre’a dla uhonorowania francuskiego matematyka Abrahama de Moivre’a .
Z powyższych wzorów otrzymujemy:
Pierwiastki 1-go stopnia z jedynki:
ω
0
=
1
{\displaystyle \omega _{0}=1}
Pierwiastki 2-go stopnia z jedynki:
ω
0
=
1
,
ω
1
=
−
1
{\displaystyle \omega _{0}=1,\ \omega _{1}=-1}
Pierwiastki 3-go stopnia z jedynki:
ω
0
=
1
,
ω
1
=
−
1
+
i
3
2
,
ω
2
=
−
1
−
i
3
2
{\displaystyle \omega _{0}=1,\ \ \omega _{1}={\tfrac {-1+i{\sqrt {3}}}{2}},\ \ \omega _{2}={\tfrac {-1-i{\sqrt {3}}}{2}}}
Pierwiastki 4-go stopnia z jedynki:
ω
0
=
1
,
ω
1
=
i
,
ω
2
=
−
1
,
ω
3
=
−
i
{\displaystyle \omega _{0}=1,\ \ \omega _{1}=i,\ \ \omega _{2}=-1,\ \ \omega _{3}=-i}
(1 ) Na płaszczyźnie zespolonej pierwiastki
n
{\displaystyle n}
-tego stopnia z jedności są wierzchołkami wielokąta foremnego o
n
{\displaystyle n}
bokach wpisanego w okrąg jednostkowy , którego jeden z wierzchołków leży w punkcie
1.
{\displaystyle 1.}
Realizują one podział tego okręgu na
n
{\displaystyle n}
równych części.
(2 ) Dla
n
>
1
{\displaystyle n>1}
wszystkie pierwiastki z jedynki
n
{\displaystyle n}
-tego stopnia sumują się do
0
:
{\displaystyle 0{:}}
∑
k
=
0
n
−
1
e
2
π
i
k
n
=
0
{\displaystyle \sum _{k=0}^{n-1}e^{\frac {2\pi ik}{n}}=0}
(3 ) Przypadek
n
=
2
{\displaystyle n=2}
powyższej tożsamości jest znany pod nazwą tożsamości Eulera :
e
π
i
+
1
=
0
{\displaystyle e^{\pi i}+1=0}
(4 ) Grupy
C
n
{\displaystyle \mathbb {C} _{n}}
pierwiastków z jedności
n
{\displaystyle n}
-tego stopnia wyczerpują skończone podgrupy grupy multiplikatywnej ciała liczb zespolonych . Ważnymi ze względu na klasyfikację grup abelowych są grupy
C
p
∞
=
d
e
f
⋃
n
=
1
∞
C
p
n
,
{\displaystyle \mathbb {C} _{p^{\infty }}{\overset {\underset {\mathrm {def} }{}}{=}}\bigcup _{n=1}^{\infty }~\mathbb {C} _{p^{n}},}
gdzie
p
{\displaystyle p}
jest ustaloną liczbą pierwszą .
Pierwiastki z jedynki stopnia 6-go. Tylko pierwiastek 1-szy i 5-ty są pierwiastkami pierwotnymi (generują wszystkie inne poprzez mnozenie przez siebie).
Df. Pierwiastkami pierwotnymi stopnia
n
{\displaystyle n}
z jedynki nazywamy te spośród pierwiastków
ω
n
(
k
)
{\displaystyle \omega _{n}^{(k)}}
,
k
=
0
,
1
,
…
,
n
−
1
{\displaystyle k=0,1,\dots ,n-1}
, które są generatorami grupy, jaką tworzą te pierwiastki. Innymi słowy, wszystkie pozostałe pierwiastki można otrzymać z mnożenia przez siebie generatora odpowiednią ilość razy.
Tw. 1 Dla stopnia
n
{\displaystyle n}
pierwiastkiem pierwotnym z jedynki jest na pewno pierwiastek postaci
ω
=
cos
2
π
n
+
i
sin
2
π
n
{\displaystyle \omega =\cos {\frac {2\pi }{n}}+i\sin {\frac {2\pi }{n}}}
lub równoważnie, w zapisie wykładniczym
ω
=
e
2
π
i
n
{\displaystyle \omega =e^{\frac {2\pi i}{n}}}
Dowód : Ze wzoru de Moivre'a mamy dla
k
=
1
,
…
,
n
−
1
{\displaystyle k=1,\dots ,n-1}
ω
k
=
(
cos
2
π
n
+
i
sin
2
π
n
)
k
=
cos
2
k
π
n
+
i
sin
2
k
π
n
≠
1
{\displaystyle \omega ^{k}=\left(\cos {\frac {2\pi }{n}}+i\sin {\frac {2\pi }{n}}\right)^{\!k}=\cos {\frac {2k\pi }{n}}+i\sin {\frac {2k\pi }{n}}\neq 1}
zaś dla
k
=
n
{\displaystyle k=n}
mamy
ω
n
=
(
cos
2
π
n
+
i
sin
2
π
n
)
n
=
cos
2
π
+
i
sin
2
π
=
1
,
{\displaystyle \omega ^{n}=\left(\cos {\frac {2\pi }{n}}+i\sin {\frac {2\pi }{n}}\right)^{\!n}=\cos 2\pi +i\sin 2\pi =1,}
co dowodzi, że
k
=
n
{\displaystyle k=n}
jest najniższym stopniem, dla którego
ω
k
=
1
{\displaystyle \omega ^{k}=1}
. Oznacza to, że
ω
=
cos
2
π
n
+
i
sin
2
π
n
{\displaystyle \omega =\cos {\tfrac {2\pi }{n}}+i\sin {\tfrac {2\pi }{n}}}
jest pierwotnym pierwiastkiem z jedynki stopnia
n
{\displaystyle n}
.
Tw. 2 Pierwiastek stopnia
n
{\displaystyle n}
z jedynki o indeksie
k
{\displaystyle k}
jest pierwotny, jeżeli liczba
k
{\displaystyle k}
jest względnie pierwsza względem stopnia
n
{\displaystyle n}
pierwiastka.
Z Tw. 2 wynika stąd, że pierwiastkami prymitywnymi z jedynki są
1-go stopnia:
ω
0
=
1
{\displaystyle \omega _{0}=1}
2-go stopnia:
ω
1
=
−
1
{\displaystyle \omega _{1}=-1}
3-go stopnia:
ω
1
=
−
1
+
i
3
2
,
ω
2
=
−
1
−
i
3
2
{\displaystyle \omega _{1}={\tfrac {-1+i{\sqrt {3}}}{2}},\ \ \omega _{2}={\tfrac {-1-i{\sqrt {3}}}{2}}}
4-go stopnia:
ω
1
=
i
,
ω
3
=
−
i
{\displaystyle \omega _{1}=i,\ \ \omega _{3}=-i}
5-go stopnia:
ω
1
,
ω
2
,
ω
3
,
ω
4
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{2},\ \ \omega _{3},\ \ \omega _{4}}
6-go stopnia:
ω
1
,
ω
5
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{5}}
7-go stopnia:
ω
1
,
ω
2
,
ω
3
,
ω
4
,
ω
5
,
ω
6
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{2},\ \ \omega _{3},\ \ \omega _{4},\ \ \omega _{5},\ \ \omega _{6}}
8-go stopnia:
ω
1
,
ω
3
,
ω
5
,
ω
7
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{3},\ \ \omega _{5},\ \ \omega _{7}}
9-go stopnia:
ω
1
,
ω
2
,
ω
4
,
ω
5
,
ω
7
,
ω
8
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{2},\ \ \omega _{4},\ \ \omega _{5},\ \ \omega _{7},\ \ \omega _{8}}
10-go stopnia:
ω
1
,
ω
3
,
ω
7
,
ω
9
{\displaystyle \omega _{1},\ \ \omega _{3},\ \ \omega _{7},\ \ \omega _{9}}
....
Obliczając liczby pierwiastków dla poszczególnych stopni otrzymamy:
φ
(
1
)
=
1
,
φ
(
2
)
=
1
,
{\displaystyle \varphi (1)=1,\varphi (2)=1,}
φ
(
3
)
=
2
,
φ
(
4
)
=
2
,
{\displaystyle \varphi (3)=2,\varphi (4)=2,}
φ
(
5
)
=
4
,
φ
(
6
)
=
2
,
{\displaystyle \varphi (5)=4,\varphi (6)=2,}
φ
(
7
)
=
6
,
φ
(
8
)
=
4
,
{\displaystyle \varphi (7)=6,\varphi (8)=4,}
φ
(
9
)
=
6
,
φ
(
10
)
=
4
,
{\displaystyle \varphi (9)=6,\varphi (10)=4,}
- zgodnie z funkcją Eulera , co wyraża poniższe twierdzenie.
Tw. 3 Liczba pierwiastków pierwotnych stopnia
n
{\displaystyle n}
z jedynki jest równa
φ
(
n
)
,
{\displaystyle \varphi (n),}
gdzie
φ
{\displaystyle \varphi }
jest funkcją Eulera.
Tw. 4 Pierwiastek pierwotny stopnia n z jedynki spełnia równanie algebraiczne stopnia n-1 postaci:
ω
n
−
1
+
ω
n
−
2
+
…
+
ω
+
1
=
0
{\displaystyle \omega ^{n-1}+\omega ^{n-2}+\ldots +\omega +1=0}
Dowód :
Z twierdzenia o sumowaniu się wszystkich pierwiastków stopnia n mamy
∑
k
=
0
n
−
1
e
2
π
i
k
n
=
0
{\displaystyle \sum _{k=0}^{n-1}e^{\frac {2\pi ik}{n}}=0}
Dokonując przekształceń i podstawiając do równania postać wykładniczą pierwiastka pierwotnego
ω
=
e
2
π
i
n
{\displaystyle \omega =e^{\frac {2\pi i}{n}}}
otrzymamy
∑
k
=
0
n
−
1
(
e
2
π
i
n
)
k
=
∑
k
=
0
n
−
1
ω
k
=
ω
0
+
ω
1
+
…
+
ω
n
−
1
=
0
{\displaystyle \sum _{k=0}^{n-1}{\Big (}e^{\frac {2\pi i}{n}}{\Big )}^{k}=\sum _{k=0}^{n-1}\omega ^{k}=\omega ^{0}+\omega ^{1}+\ldots +\omega ^{n-1}=0}
Ponieważ
ω
0
=
1
{\displaystyle \omega ^{0}=1}
, to po zamianie kolejności składników sumy na odwrotny otrzymamy tezę, cnd.
Bagiński Cz.: Wstęp do teorii grup . Warszawa: SCRIPT, 2005. ISBN 83-904564-9-4 . Brak numerów stron w książce