Park Narodowy Padjelanta

Park Narodowy Padjelanta
Padjelanta nationalpark
	park narodowy
Państwo	Szwecja
Położenie	Norrbotten
Data utworzenia	1962
Powierzchnia	1984 km²
	Położenie na mapie Szwecji Park Narodowy Padjelanta
	67°22′22″N 16°48′15″E/67,372778 16,804167
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2016-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Szczyty Niják (1922 m n.p.m.) i Gisuris na terenie Parku Narodowego Padjelanta

Park Narodowy Padjelanta (szw. Padjelanta nationalpark) – park narodowy, największy w Szwecji i jeden z największych w Europie. Jest położony na terenie gminy Jokkmokk, w regionie Norrbotten. Park utworzono w 1962 roku, a w 1996 wraz z położonymi w pobliżu parkami narodowymi Sarek, Muddus i Stora Sjöfallet trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obszar Laponia. Na zachodzie granicę parku wyznacza granica państwowa z Norwegią. Po norweskiej stronie leży Park Narodowy Rago.

Nazwa parku wywodzi się ze słowa Badjelánnda, które w języku lule oznacza wyżynę bądź teren górski, co znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości, gdyż znaczna część parku leży powyżej granicy drzew. Obecnie na terenie parku znajdują się 3 wsie Lapończyków – Duorbun, Jåhkågasska oraz Sirges. Ich mieszkańcy wypasają renifery na łąkach parku.

Park chroni głównie płaskowyż otaczający jeziora Vastenjaure i Virihaure, którego pojedyncze szczyty sięgają 1850 m n.p.m.^[1] W rezultacie krajobraz parku jest dość płaski, szczególnie w porównaniu z alpejskim charakterem Parku Narodowego Sarek, położonego na wschód od Padjelanta. Pomimo pozornego ubóstwa przyrodniczego, liczba gatunków roślin jest zaskakująco wysoka: na terenie Parku Narodowego Padjelanta stwierdzono 413 gatunków roślin^[1], co jest rekordowym wynikiem na szwedzkich fieldach^[2].

Spośród ssaków na terenie parku można spotkać m.in. niedźwiedzia brunatnego, rysia, lisa polarnego i rosomaka. Z ptaków sowę śnieżną, sokoła białozora i gęś małą.^[1]

Na teren parku można dostać się łodzią z Ritsem przez jezioro Akkajaure lub w czasie letnich miesięcy samolotem do stacji badawczej Staloluokta.

Przez teren parku przebiega znany szlak turystyczny zwany Padjelantaleden (Szlak Padjelanta). Szlak ma 160 km długości i jego punkty końcowe leżą w Kvikkjokk na południowym wschodzie i w Vaisaluokta lub Änonjalme poniżej szczytu Áhkká na północy.

Niektóre źródła^[3] podają, że południowo-wschodnia zatoka jeziora Rissájávrre jest szwedzkim biegunem niedostępności. Droga położona najbliżej tego punktu znajduje się w odległości 47 km. Izolacja tego miejsca jest częściowo iluzją, gdyż szlak Padjelantaleden przebiega w odległości mniej niż 5 km od tego punktu.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Dmowski Krzysztof, Romanowski Jerzy, Ślepowroński Andrzej: Parki narodowe północnej Szwecji, w: "Przyroda Polska" nr 3/1983
↑ Strona Parku Narodowego Padjelanta. [dostęp 2008-11-07]. (ang.).
↑ C. Grundsten: Vandra Kungsleden och andra färdvägar. T. 2. Svenska Turistföreningen, 1991, s. 74.

Linki zewnętrzne

Park Narodowy Padjelanta. naturvardsverket.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)].

[DRS-1] Dmowski Krzysztof, Romanowski Jerzy, Ślepowroński Andrzej: Parki narodowe północnej Szwecji, w: "Przyroda Polska" nr 3/1983

[2] Strona Parku Narodowego Padjelanta. [dostęp 2008-11-07]. (ang.).

[3] C. Grundsten: Vandra Kungsleden och andra färdvägar. T. 2. Svenska Turistföreningen, 1991, s. 74.

[1]

[2]

[3]