Przejdź do zawartości

Parafia św. Marcina w Piotrowicach koło Karwiny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Świętego Marcina w Piotrowicach
Farnost sv. Martina
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Czechy

Siedziba

Piotrowice koło Karwiny

Data powołania

przed 1335

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

ostrawsko-opawska

Dekanat

Karwina

Kościół

św. Marcina w Piotrowicach

Filie

Marklowice Dolne

Proboszcz

ks. Jindřich Lorisz

Wezwanie

św. Marcina Biskup i Wyznawca

Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego
Mapa konturowa kraju morawsko-śląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętego Marcina w Piotrowicach”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętego Marcina w Piotrowicach”
Ziemia49°54′09,3″N 18°32′25,4″E/49,902583 18,540389

Parafia Świętego Marcina w Piotrowicach koło Karwinyparafia znajdująca się w Piotrowicach koło Karwiny. Należy do dekanatu Karwina diecezji ostrawsko-opawskiej.

Parafii podlegają miejscowości Piotrowice, Marklowice Dolne, Zawada i Pierstna. W Marklowicach Dolnych znajduje się zabytkowy drewniany kościół filialny pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. W Piotrowicach i Marklowicach Dolnych odbywają się również msze w języku polskim[1] dla polskiej mniejszości.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W sprawozdaniu z poboru świętopietrza z 1335 w diecezji wrocławskiej na rzecz Watykanu sporządzonego przez nuncjusza papieskiego Galharda z Cahors wśród 10 parafii archiprezbiteratu w Cieszynie wymieniona jest parafia w miejscowości willa Petri[2], czyli w Piotrowicach[3]. Parafia powstała więc przed tą datą. Została ponownie wymieniona w podobnym spisie sporządzonym przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 pod nazwą Petirsdorff[4]. Na podstawie wysokości opłaty w owym sprawozdaniu liczbę ówczesnych parafian (we wszystkich podległych wioskach) oszacowano na 90[5].

Według wizytacji komisarzy cesarskich w 1652 w Piotrowicach dominowało wyznanie katolickie[6]. W 1654 reorganizacji uległa struktura administracyjny Kościoła, a Piotrowice jako filia, została podległa nowemu archiprezbiteratowi (dekanatowi) we Frysztacie[7]. Według wizytacji biskupich w okresie poreformacyjnym nabożeństwa, kazania i katecheza prowadzone były tu w języku polskim (concio Polonica)[7]. W epoce józefinizmu, po 1785 utworzono tu lokalię[8]. W 1789 ukończono budowę stojącego do dziś budynku kościoła. W połowie XIX wieku Piotrowice były nadal lokalią, lecz w dekanacie karwińskim[9].

Po wojnach śląskich i oddzieleniu granicą od diecezjalnego Wrocławia, będącego w odtąd w Królestwie Prus, do zarządzania pozostałymi w Monarchii Habsburgów parafiami powołano w 1770 Wikariat generalny austriackiej części diecezji wrocławskiej. Po I wojnie światowej i polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym Piotrowice znalazły się w granicach Czechosłowacji, wciąż jednak podległe diecezji wrocławskiej, pod zarządem specjalnie do tego powołanej instytucji zwanej: Knížebiskupský komisariát niský a těšínský[10]. Kiedy Polska dokonała aneksji tzw. Zaolzia w październiku 1938 parafię jako jedną z 29 włączono do diecezji katowickiej, a 1 stycznia 1940 z powrotem do diecezji wrocławskiej. W 1947 obszar ten wyjęto ostatecznie spod władzy biskupów wrocławskich i utworzono Apostolską Administraturę w Czeskim Cieszynie podległą Watykanowi. W 1978 obszar Administratury podporządkowany został archidiecezji ołomunieckiej, a w 1996 wydzielono z niej nową diecezję ostrawsko-opawską.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Farnost Petrovice u Karviné (cz.)
  2. Jan Ptaśnik: Monumenta Poloniae Vaticana T.1 Acta Camerae Apostolicae. Vol. 1, 1207-1344. Cracoviae: Sumpt. Academiae Litterarum Cracoviensis, 1913, s. 366.
  3. Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 396. ISBN 978-83-926929-3-5.
  4. Registrum denarii sancti Petri in archidiaconatu Opoliensi sub anno domini MCCCCXLVII per dominum Nicolaum Wolff decretorum doctorem, archidiaconum Opoliensem, ex commisione reverendi in Christo patris ac domini Conradi episcopi Wratislaviensis, sedis apostolice collectoris, collecti. „Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens”. 27, s. 369-372, 1893. Breslau: H. Markgraf. (niem.). 
  5. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 321-322. ISBN 978-83-926929-3-5.
  6. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w początkach czasów nowożytnych (1528-1653). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2011, s. 294. ISBN 978-83-926929-5-9.
  7. a b I. Panic, 2011, s. 191
  8. Janusz Spyra: Śląsk Cieszyński w okresie 1653-1848. Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2012, s. 304. ISBN 978-83-935147-1-7.
  9. J. Spyra, 2011, s. 309
  10. Frýdecká farnost v kontextu církevně-správního vývoje Slezska. svatojanskavez.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-25)]. (cz.)