Parafia św. Anny w Mosarzu
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Młodzieżowa 3, Mosarz |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Filie |
kaplica św. Józefa Rzemieślnika w Sautkach, kaplica Wszystkich Świętych i św. Apostołów Piotra i Pawła w Kozłowszczyźnie |
| Administrator |
Ks. Marat Kozłowski |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
Narodzenie św. Jana Chrzciciela – 24 czerwca (przenoszone na niedzielę), św. Annу – 26 lipca (przenoszone na niedzielę) |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°13′34,3″N 27°28′00,7″E/55,226194 27,466861
| |
Parafia św. Anny w Mosarzu (biał. Парафія Святой Ганны y Мосары) – parafia rzymskokatolicka w Mosarzu. Należy do dekanatu szarkowszczyńskiego diecezji witebskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kościół ufundował w 1792 r. kasztelan połocki hrabia Robert Brzostowski i jego żona Anna Brzostowska, właściciele Mosarza. Nazwany został na cześć fundatorki. 8 marca 1792 r. przeznaczyli na ten cel 1000 złotych. Fundusz został zatwierdzony 13 marca 1792 r. edyktem biskupa wileńskiego Ignacego Massalskiego. Budynek wzniesiono w stylu klasycystycznym.
W okresie zaborów próbowano wprowadzić liturgię w języku rosyjskim, później w latach 70. XIX w. władze rosyjskie chciały zmienić kościół w prawosławną cerkiew, lecz nie udało się to z powodu oporu wiernych[1]. Gdy proboszcz ks. Jan Szyryn zaintonował po sumie pieśń "Święty Boże, Święty mocny" w języku rosyjskim, wierni wyszli z kościoła. Później miał on zostać obrzucony zgniłymi jajami[2]. W latach 90. XIX w. parafia należała do dekanatu dziśnieńskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w 1922 r. odnowiono kościół. W 1929 r. parafia liczyła 5706 wiernych. Leżała w dekanacie głębockim diecezji wileńskiej. Wówczas powstały liczne wspólnoty parafialne i koła, w tym III Zakon św. Franciszka, Bractwa Żywego Różańca i Trzeźwości, w 1930 założono r. Stowarzyszenie Krucjaty Eucharystycznej Dzieci i Młodzieży. Prowadzono aktywną działalność wychowawczą i kulturalną, wybudowano Dom Ludowy.
Podczas II wojny światowej kościół był otwarty. Po wojnie bezskutecznie próbowano go zamknąć. Po powrocie z zesłania na Syberię w 1954 r., do swojej śmierci w 1961 r. w parafii w Mosarzu pracował ks. Michał Sucharewicz. Do 1988 r. w parafii nie było proboszcza, lecz wierni mimo prześladowań, zbierali się w kościele na modlitwie.
Od 1988 r. kościołem i parafią opiekował się ks. Władysław Zawalniuk. W 1990 r. proboszczem został ks. Józef Bułka. Podczas jego posługi odnowiono kościół, założono park przed świątynią z rzeźbami Pietą i św. Jana Pawła II, uporządkowano cmentarz, zbudowano stacje drogi krzyżowej, kopię kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie, grotę Matki Bożej z Lourdes i dom parafialny.
Na obszarze parafii znajdują się dwie kaplice filialne: św. Józefa Rzemieślnika w Sautkach i Wszystkich Świętych i św. Apostołów Piotra i Pawła w Kozłowszczyźnie.
Proboszczowie parafii
[edytuj | edytuj kod]| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| ks. Jan Szyryn | |
| ks. Bolesław Kulikowski | 1886 |
| ks. Stanisław Klim | 1927 – 1935 |
| ks. Franciszek Piotrowicz[3] | 1930 – |
| ks. Bolesław Gajmar | 1945 – 1946 |
| ks. Ryszard Stagandal (dojeżdżał z Parafianowa) | 1948 – 1954 |
| ks. Michał Sucharewicz | 1954 – 1961 |
| ks. Władysław Zawalniuk | 1988 – 1990 |
| ks. Józef Bułka | 1990 – 2010 |
| ks. Marat Kozłowski |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ziemia lidzka [online], pawet.net [dostęp 2018-06-24].
- ↑ Wspomnienie z życia ks. Franciszka Rogala-Zawadzkiego (1829-1915), ostatniego zakonnika Wileńskiej Djecezji ze starej generacji, Wilno, 1938 [dostęp 2019-01-20].
- ↑ Schematyzm Archidiecezji Wileńskiej, 1938, s. 75 (pol.).