Paolo Soleri
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Strona internetowa |
Paolo Soleri (ur. 21 czerwca 1919 w Turynie, zm. 9 kwietnia 2013 w Scottsdale) – włoski architekt, urbanista i rzeźbiarz. Wizjoner, twórca terminu i koncepcji arkologii. Budowniczy wizjonerskiego miasta Arcosanti na pustyni Arizony.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Paolo Soleri urodził się 21 czerwca 1919 r. w Turynie. Uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Politecnico di Torino w 1946 r. Rok później wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził półtora roku na stypendium u Franka Lloyda Wrighta w Taliesin West w Arizonie i Taliesin East w Wisconsin[1]. Zyskał wtedy międzynarodowe uznanie dzięki projektowi mostu, nazwanego Beast Bridge, którego makietę wystawiono w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Nowatorski projekt znalazł się także w książce Elizabeth Mock The Architecture of Bridges (1949)[2][3][4].
W 1950 r. wrócił do Włoch, gdzie otrzymał zlecenie budowy dużej fabryki ceramiki Ceramica Artistica Solimene w Vietri sul Mare[5]. Pozwoliło to Soleriemu poznać procesy wytwarzania ceramiki, dzięki czemu sam stworzył wiele nagradzanych projektów z ceramiki i brązu, w tym charakterystycznych dla rzeźbiarza dzwonków. Przez ponad 40 lat wpływy z produkcji Ceramic Siltcast Windbells, nazywanych także Soleri Bells, zapewniały fundusze wystarczające dla testowania i wdrażania pracy twórczej[4][6].
Rozwój kariery
[edytuj | edytuj kod]W 1956 r. zamieszkał z żoną Colly i dwiema córkami w Scottsdale, w Arizonie i poświęcił się projektowaniu i eksperymentom w zakresie planowania urbanistycznego. W 1964 r. założył niekomercyjną, edukacyjną Fundację Cosanti. Głównym projektem fundacji jest Arcosanti, prototypowe miasto w środkowej Arizonie, oparte na stworzonej przez Soleriego koncepcji arkologii – architektury spójnej z ekologią. Opowiada się za miastami zaprojektowanymi w celu maksymalizacji interakcji i dostępności związanych ze środowiskiem miejskim, minimalizowaniu zużycia energii, surowców i ziemi, zmniejszającą produkcję odpadów i zanieczyszczenie środowiska, i pozwalającą na interakcję z otaczającym środowiskiem naturalnym. Tysiące studentów wzięło udział w warsztatach i programie edukacyjnym przy budowie Arcosanti. Nieukończone miasto każdego roku odwiedza ok. 50 tysięcy turystów[6][7].
Aktywność twórcza
[edytuj | edytuj kod]Dorobek
[edytuj | edytuj kod]Soleri pozostawił wiele projektów i dokończonych prac. Typowe dla architekta były zwoje dużych projektów arkologicznych wykonanych ołówkiem i kredką na papierze rzeźniczym, zwykle o szerokości od 3 do 4 stóp (90 do 120 cm) i długości od 30 do 180 stóp (10 do 60 m). Jego prace obejmują także rzeźby z brązu i aluminium, rysunki ołówkiem i tuszem, modele architektoniczne i tysiące szkiców, wiele samodzielnie oprawionych przez Soleriego w aluminiowe ramy[1].
Soleri pisał także książki i eseje. Jednym z bardziej znanych jest z Arcology: The City in Image of Man, opublikowany przez MIT Press, w którym zarysował koncepcję arkologii i zilustrował zadziwiającą grafiką i bogatymi detalami. Pierwsze wydanie opublikowane zostało w 1969 r. Dwa lata później MIT Press wydał The Sketchbooks of Paolo Soleri[3]. Głównym projektem Soleriego było Arcosanti, eksperymentalne miasto zaprojektowane dla 5000 mieszkańców. Budowa miasta została rozpoczęta około 70 kilometrów na północ od Phoenix[6]. Projekt, nadzorowany przez Fundacja Cosanti, w 2018 r. zaawansowany był w ok. 5%[8].
Wystawy
[edytuj | edytuj kod]Od czasu wystawy w Corcoran Gallery of Art w 1970 r. prace i pomysły Soleriego były eksponowane na całym świecie[9][10]. W 1976 r. wziął udział w wystawie Two Suns Arcology, A Concept for Future Cities w Xerox Square Center w Rochester, w 1993 r. w wystawie Soleri’s Cities: Architecture for the Planet Earth and Beyond, zorganizowanej w Scottsdale Center for the Arts. W 2005 r. w Rzymie odbyła się wystawa Soleri Retrospective: Ethics and Urban Inventiveness. W 2010 r. projekt Soleri’s Lean Linear City design został zaprezentowany na wystawie Three Dimensional City: Future China w Beijing Center of the Arts w Pekinie[1]. W 2013 r. Scottsdale Museum of Contemporary Art zorganizowało wystawę Paolo Soleri: Mesa City to Arcosanti[11].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Soleri otrzymał stypendium od Graham Foundation i dwa od Fundacji Solomona R. Guggenheima. Został wyróżniony trzema honorowymi doktoratami, Złotym Medalem American Institute of Architects za rzemiosło w 1963 roku, Złotym Medalem Światowego Biennale Architektury w Sofii. Był wykładowcą w College of Architecture na Uniwersytecie Stanu Arizona. Zdobył wiele nagród, w tym National Design Award for Lifetime Achievement od Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum oraz Medici Award za całokształt dokonań w sztuce i Order Zasługi Republiki Włoskiej, za doskonałość w dziedzinie sztuki i nauki[1][12].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Paolo Soleri. Cosanti Foundation. [dostęp 2020-06-01]. (ang.).
- ↑ Mock 1949 ↓, s. 114.
- ↑ a b Oscar Lopez: Paolo Soleri’s Bridge Design Collection: Connecting Metaphor. ArchDaily. [dostęp 2020-06-01]. (ang.).
- ↑ a b Ceramica Solimene factory. Edilportale.com. [dostęp 2020-06-01]. (ang.).
- ↑ Ruggero Lenci: Soleri, Paolo. Treccani – Enciclopedia Italiana. [dostęp 2020-06-02]. (wł.).
- ↑ a b c Gattuso 2002 ↓, s. 225.
- ↑ Eksperymentalne pustynne miasto Paolo Soleri. Internity Home. [dostęp 2020-06-01].
- ↑ Chris Malloy: Step Inside This City of the Future That Time Forgot. Architectural Digest. [dostęp 2020-06-02]. (ang.).
- ↑ Exhibition History – Corcoran. Cosanti Foundation. [dostęp 2020-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-14)]. (ang.).
- ↑ Documenta: Paolo Soleri. Avery Architectural & Fine Arts Library. [dostęp 2020-06-02]. (ang.).
- ↑ Paolo Soleri: Mesa City to Arcosanti. Scottsdale Museum of Contemporary Art. [dostęp 2020-06-02]. (ang.).
- ↑ Antonietta Iolanda Lima: Soleri, Paolo. Treccani – Dizionario Biografico degli Italiani. [dostęp 2020-06-02]. (wł.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elizabeth B. Mock: The Architecture of Bridges. Nowy Jork: The Museum of Modern Art, 1949.
- John Gattuso: Arizona and the Grand Canyon. Londyn: APA Publications, 2002, seria: Insight Guides. ISBN 978-9812346513.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 000000011078576X
- VIAF: 95771937
- ULAN: 500014829
- LCCN: n50016748
- GND: 120151642
- NDL: 00457118
- BnF: 12446939x
- SUDOC: 083758216
- SBN: SBLV208145
- NLA: 35511690
- NKC: mub2015872679
- NTA: 071255060
- BIBSYS: 90246474
- CiNii: DA01088583
- PLWABN: 9810617560705606
- NUKAT: n2009097253
- J9U: 987007463458305171
- CANTIC: a12361653
- LNB: 000243902