Płyn kardioplegiczny

Płyn kardioplegiczny, kardioplegina – jałowy płyn podawany pod ciśnieniem do aorty (ang. antegrade) lub do zatoki wieńcowej w prawym przedsionku serca (ang. retrograde) w celu wywołania kardioplegii, czyli czasowego zatrzymania akcji serca podczas operacji. Są dwa rodzaje takich płynów: kardioplegina krystaliczna i kardioplegina krwista^[1]. Najczęściej stosowaną substancją jest jon potasu.

Podawany płyn jest przeważnie schłodzony do temperatury 4 °C, aby obniżyć zapotrzebowanie energetyczne zatrzymanego serca^[2].

Przypisy

↑ Jarosław Jasiński, Paweł Burchardt, Tomasz Poprawka, Ryszard Kalawski i inni. Ocena wpływu filtrowanej kardiopleginy krwistej na stymulację ekspresji molekuł adhezyjnych u chorych poddanych chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. „Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska”. 3 (3), s. 270–274, 2006.
↑ Wojciech Noszczyk: Chirurgia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 525. ISBN 83-200-3121-4.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Kardiochir_Torakochir_Pol-1] Jarosław Jasiński, Paweł Burchardt, Tomasz Poprawka, Ryszard Kalawski i inni. Ocena wpływu filtrowanej kardiopleginy krwistej na stymulację ekspresji molekuł adhezyjnych u chorych poddanych chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. „Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska”. 3 (3), s. 270–274, 2006.

[chirurgia-2] Wojciech Noszczyk: Chirurgia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 525. ISBN 83-200-3121-4.

[1]

[2]