Przejdź do zawartości

Otto Krayczyrski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto Krayczyrski
Otto Krajczyrski
Ilustracja
Otto Krayczyrski na zdjęciu sprzed 1922 roku
Data i miejsce urodzenia

18 września 1876
Dąbrówka Dolna

Przewodniczący Rady Miejskiej w Katowicach
Okres

od 1923
do 1924

Przynależność polityczna

Niemiecka Partia Centrum

Poprzednik

Max Reichel

Następca

Jan Piechulek

Poseł na Sejm RP I kadencji
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

Klub Zjednoczonych Posłów Niemieckich

Poseł na Sejm RP II kadencji
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Niemiecki Klub Parlamentarny

Otto Krayczyrski (ur. 18 września 1876 w Dąbrówce Dolnej, zm. ?) – niemiecki nauczyciel, duchowny rzymskokatolicki, działacz mniejszości niemieckiej w Polsce, radny Rady Miejskiej w Katowicach, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I i II kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Otto Krayczyrski urodził się 18 września 1876 roku w Dąbrówce Dolnej[1][2]. Ukończył gimnazjum realne w Opolu oraz studia filozoficzne i teologiczne na uniwersytecie we Wrocławiu[2]. 20 czerwca 1903 roku przyjął święcenia kapłańskie[1], po czym został wikarym, a następnie administratorem parafii w Markowicach i Tarnowcu na Śląsku Opolskim. W 1911 roku złożył egzamin państwowy na nauczyciela szkół średnich i w tym samym roku został nauczycielem religii w żeńskim gimnazjum w Katowicach (późniejsze VIII Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Katowicach)[2].

Ks. Otto Krayczyrski zaangażował się w działalność polityczną. W 1903 roku został członkiem Niemieckiej Partii Centrum. W 1919 roku został radnym Rady Miejskiej w Katowicach[2], a po rezygnacji w marcu 1923 roku Maxa Reichela ze stanowiska przewodniczącego Rady Miejskiej objął on to stanowisko. Doszło o nie do ostrej walki, w której Polacy promowali na przewodniczącego Jana Piechulka[3], a ks. Ottonowi Krayczyrskiemu zarzucano, że słabo znał język polski[4]. Wojewoda śląski Tadeusz Koncki 21 marca 1924 roku z uwagi na konflikty i niemiecki charakter rady dokonał jej rozwiązania i powołał w jej miejsce radę komisaryczną, której przewodniczącym został Jan Piechulek. Ks. Otto Karczyński nie znalazł się w nowej Radzie Miejskiej[5], a ponownie wybrano go na radnego w wyborach komunalnych 14 listopada 1926 roku, będąc wówczas członkiem Niemieckiego Katolickiego Stronnictwa Ludowego[6], do którego dołączył w 1924 roku[2].

Wraz z działalnością w katowickiej Radzie Miejskiej został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji (1922–1927), wybranego z okręgu wyborczego nr 38 Królewska Huta, Świętochłowice, Lubliniec i Tarnowskie Góry[7]. Zasiadał w klubie Zjednoczonych Posłów Niemieckich[8] i pracował w Komisji Zdrowia Publicznego[2]. W tym czasie był członkiem zarządu Związku Niemieckich Katolików w Polsce i działaczem Unii Międzyparlamentarnej[9]. Do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej II kadencji (1928–1930) kandydował z okręgu wyborczego nr 39 miasto Katowice i powiat Katowice[10]. Był on wówczas parlamentarzystą Niemieckiego Klubu Parlamentarnego[11], a pracował w Komisji Budżetowej i Komisji Zdrowia Publicznego[2].

W późniejszym okresie ks. Otto Krayczyrski przeprowadził się do Strzelc Opolskich, gdzie objął stanowisko katechety w miejscowym gimnazjum. W 1932 roku prasa zarzucała mu agitację antypolską, będąc wówczas członkiem Hakaty[12].

Data i miejsce śmierci ks. Ottona Krayczyrskiego nie są znane[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ks. Otto Krayczyrski był synem pedagoga Rudolfa i Marthy z d. Schwalbe[2]. W okresie, gdy był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej mieszkał przy ulicy T. Kościuszki 33 w Katowicach[8][11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rocznik… 1931 ↓, s. 46.
  2. a b c d e f g h i Biblioteka Sejmowa: Krayczyrski Otto 1876-?. bs.sejm.gov.pl, 2015. [dostęp 2024-08-24]. (pol.).
  3. Barciak, Chojecka i Fertacz 2012a ↓, s. 299.
  4. Barciak, Chojecka i Fertacz 2012a ↓, s. 342.
  5. Barciak, Chojecka i Fertacz 2012a ↓, s. 300.
  6. Olszar 1999 ↓, s. 118.
  7. Sejm i Senat 1922–1927… 1923 ↓, s. 261.
  8. a b Sejm i Senat 1922–1927… 1923 ↓, s. 263.
  9. Olszar 1999 ↓, s. 121.
  10. Sejm i Senat 1928–1933… 1928 ↓, s. 83.
  11. a b Sejm i Senat 1928–1933… 1928 ↓, s. 84.
  12. Zbrodnicze germanizatorstwo centrowych księży, „Polska Zachodnia” (313), Katowice: Polska Zachodnia Spółka Wydawnicza, 10 listopada 1932, s. 3 [dostęp 2024-08-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]